Bir sabah kalktým
ve kum tanelerinden
ev yaptým sana, hiç üþenmeden..
kum tanelerini cýmbýzla toplayýp,
göz yaþlarýmý da harcýma kattým mý
rüzgar gelse de nafile..
üþümeyesin diye de yüreðimin
alevli sýcaklýðýný verdim odalara..
gözlerimdeki umudu da al
ýþýðýn olsun hanene..
ben, bendekiyle yatinmesini de bilirim..
sen yeterki kaybolup gitme karanlýkta..
endiþelenme aç da kalmazsýn
sevgim erzaðýn olsun..
bulut da olurum,
susuz kalmazsýn merak etme..
dokunmaya kýyamadýðým
bukleli saçlarýmý da perde yaparým pencerene..
sen her saçýmý çekiþinde
caným yansa da çýkarmam sesimi..
kulaklarýna bir de türkü oldum mu
senden iyisi olmaz..
ha bir de renkli çakýl taþlarý
býrakýyorum evine..
çakýl taþý deyip de geçme..
her bir çakýl taþý buruk bir
sevdayý anlatýr sana, masal gibi..
dinledikçe aðlar, göz yaþlarýný da
kýrmýzý fularýma akýtýrsýn..
......
iki kiþilik bir ev bu..
artýk ben yetemiyorum içine..
sana verdikçe küçülüyor,
upufak oluyorum gözünde..
sonra da küçük bir kum tanesi olup
çöllere varýyorum sana varmadan,
kayboluyorum! !

28/11/2005 (y' ere'ne)