***
yorgun düþlerinin ortaðýydý her gece koynuna giren peri
bir demet ýþýk, bir tutam yaz yaðmuru gibi
söner giderdi sabahýn ilk ýþýklarýyla gözlerinin feri
sonsuzluða yaklaþýrdýn, "yaklaþtýkça kaybolan kentler" gibi
***
küçük anlamsýz kelimecikler kusuyorsun dýþarý
benliðini parçalarken hayat
kendini yapýþtýrmaya çalýþtýðýn hülyalarýn uçarý
tutunmaya çalýþtýðýn her dal kuru, her yaþantý bayat
***
sonsuz oldun belki, sonsuzluðunda yok oldun
haykýrýrsýn, þaþarsýn, sesin sana yabancý
cevap gelmez sesine eðer boþluksa konuþtuðun
yoðunlaþýr içinde, sen ona saplandýkça acý
***
içine düþsen de fark etmez, çarpmaz yere bedenin
koþarken köreltilmiþ algýlarýnýn yalnýz yollarýnda
düþersin kalkarsýn kabuk kabuk dizlerin
çocuk ellerin var ve yaþlý bir kalp yanýnda
***
sarýlýrdýn umarsýzca yorgun düþlere
sonsuzluðuna uyandýðýn günden beri
hýçkýrýklarýnda saklýydý elem ve gaile
ufak çiçek yaralarý gibi açardý zihindeki peri
***
sýnýrlarý olmayan bir evren yamasý seninki
sen indikçe dibe günden güne büyüyen
çevreni saran bir feryat girdabý gibi
her yeni doðurduðun çocuðunu çürüten
***
yasa bürünen aslýnda sen deðilsin
hasletini saran kara!
korumasýz, düþlere dalan fersiz gözlerin
nefeslerin titrek, içine çektiðin hava
***
çiçek yaralarýnda saklý boþluklarýn
adýmlarýn ihtiyatlý korkak
ortasýndasýn sanki tüm yaþanmýþlýklarýn
bir adým ileriyi düþlüyorsun dengeyi bozarak
***
yuvarlanýrken aslýnda kýmýltýsýz, duraðan
cisimleþmiþ dehþetinin zülmetine
binlerce parçasýn, açýp ardýndan solan
sen de tek mevsim kýþ, gündüzlerin hep gece
               
Gizem Ozan
27.10.2004 01:10