Kesme taslarla dosenmis eski kaldýrýmdan yavas yavas yuruyerek,kaldýrýmdan daha yaslý oldugu görüntüsünden ve renginden belli olan konaðýn önüne geldi.Nasýl eskitiliyordu herþey,ne ihtiþamlýydý eskiden bu konak?Parmaklýklarla çevrili evin ve bakýmsýzlaþmaya baþlamýþ bahçenin yalnýzlýða gömüldüðü ilk bakýþta anlaþýlýyordu.
   Grilere bürünmüþ bir gün,karanlýklar içerisinde bir ev o kadar uyumluydulardý ki Lale'nin kalbine sancý saplandý.Bu uyum acýsýný katlýyor,yeni doðan günün annesine yas tuttuðunu anlýyordu.
   Paslanmýþ demir kapýyý gýcýrdamamasýna özen göstererek açtý.Bu konaða gelmeyeli,çocukluðunu geçirdiði bahçeden geçmeyeli yýllar olmuþtu.Yorgun ve üzüntülüydü.Çiçeklerin ve annesinin solduðu bir zamanda gelmek kýsmet olmuþtu ona.Lale iç hesaplaþma yaþýyordu.Yaþadýðý her saniyenin iç dunyasýnda bir anlamý,ruhuna acý veren bir yaný vardý.
   Konak sessizlik içerisindeydi.Bahçede bir tek kuþ,tek bir böcek sesi,yaþam olduðuna dair ufacýk bir kýpýrtý yoktu.Gözlerini bahçede gezdirdikten sonra,bakýþlarýný gökyüzüne kaldýrdý,bulutlar renk deðistirmeye,birbirleriyle iç içe girmeye baþlamýþlardý.Ruhundaki gerginliðin aynýsý gökyüzünde de vardý.
   Çantasýndan anahtarlarý çýkarýp kapýyý açtý.Çevredeki ve evdeki sessizlik içini ürpertirken sessizliði bozmaktan çekinircesine içeriye girdi.Kalbinde tarifsiz fýrtýnalar kopuyordu.Karþýsýnda duran tahta merdiven toz ve pislik içerisindeydi.Merdivenin yanýnda bulunan oda konuk odasýydý.Odanýn önüne geldiðinde içerideki mobilyalarýn,vitrinin üzeri beyaz örtülerle örtülmüþtü.
   -"Git kýzým!Hayatý nasýl olsa tanýyacaksýn.Gitme desem de beni çiðner yine de gidersin."
   Annesi oturduðu koltuktan,hareketsiz bir þekilde böyle söylemiþti."Git"bu sözcük beyninde yankýlanýyordu.Acýlarý artýyor,annesinin çoðun kasýlarak oturduðu koltuða baktýkça gittiðine piþman oluyordu.
   -"Kýzým,sýrma saçlarýný koklamaya hasret kaldýðým.Seni baðýrarak yolladým buradan,þimdi baðýrarak geri çaðýrýyorum.Gel yavrum,baþ ucuma beyaz mermer dikilmeden koklayayým son kez...Piþman etme ikimizi"
   Son telefon konuþmasý,annesinin sesini duyduðu son sözcüklerdi bunlar.Odaya girdiðinde tuhaf,anlamlandýramadýðý bir gerilim vardý.Kýzgýndý,hayata ve kendine kýzgýndý.Kýzgýnlýkla önündeki koltuðun üzerindeki örtüyü çekip attý.
   -"Yalansýz,kayýpsýz bir dunya yaratamaz mýydýnýz kendinize ya da zamanýnda gelemez miydin bu eve?"
   Kenarlarý aþýnmýþ,kaplamasý yýrtýlmýþ koltuktan bu ses yükselmiþti.Evde hayat belirtileri vardý.Evin sessizliði bozulmuþ,uyuyan ev uyanmaya baþlamýþtý.
   Oda,geçmiþin günümüze taþýdýklarýna,zamana ve yalnýzlýða karþý,kuvvetli bir nehrin önüne kurulmuþ bir baraj gibi ayakta durmaya çalýþýyor,yaþananlarý unutmak için büyük bir çaba sarfediyordu.
   Duvarlar,sallanan sandalye,annesinin çeyiz sandýðý ve halýlar hepsi annesinden izler taþýyordu.Büyük bir yastaydý ev.
   Odadaki herþey nefes alýp vermeye baþlamýþtý.Karþýsýndaki sandalye aðlýyordu.
   -"Onu ne kadar çok sevdiðini bilmiyormuyum?Biliyorum,seni çok severdi.Her yemekte kahverengiciðime oturacaðým der ve þuh bir kahkaha atardý.Ýnan bana sadece seni deðil, hepinizi o evini severdi"
   Lale kendini kaybetmiþ sandalyeye sarýlmýþ hýçkýrarak aðlýyordu.Dudaklarýnýn arasýndan çýkan sözlerin farkýnda deðildi.Dýþarýda gök gürlemeye,hiç durmak istemiyormuþçasýna yaðmur yaðmaya baþlamýþtý.
   Lale ayaða kalkýp,odanýn içini gözleriyle iyice taradý.Duvarda asýlý olan kararmýþ gümüþ çerçeveli aynayý fark etti.Durduðu noktadan aynanýn yansýmalarla dolu yüzeyinde garip bir alacalýktan farklý bir þey göremedi.Aynaya dokundu.Görünmeyen lavlar doldu parmak uçlarýna içindeki volkandan.Simli camýn yaþadýðý gerginliði ve kederi hissetti.Güçlü olmaya çalýþýyor,eskiden karþýsýnda saçlarýný taramaya çalýþan küçük kýzýn görüntüsü yerine kendi yüreðini yansýtýyordu.O bozulmuþ simli yüzeyde keder ve grilikten baþka bir þey yoktu.
   Odadan çýkarken hayatýnýn en zor iþini yapmak zorunda kaldýðýný anladý.Ev,eþyalar tamamdý da anýlar satýlabilir miydi?Okuldan her geliþinde annesi onu kapýda karþýlar kokusunu sinesine çekerek öperdi.Annesinin öpücüðünü yurt dýþýndayken çok özlemiþti.Hadreti oylum oylum iþlenmiþti benliðine.
   Tahta merdivenin kenarýna tutunarak yukarý çýktý.Ürkek bakýþlarla salona göz attý.Yatak odasýna girdiðinde,yataðýn üzerine atýlmýþ geceliði,kapýsý açýk kalan gardrobu,konsolun üzerinde duran saç fýrçasýný,yarým dolu olan sararmýþ su bardaðýný ve en kötüsü her yere daðýlmýþ ilaç þiþelerinin son býrakýldýklarý gibi durduklarýný hüznüyle birlikte gördü.Yataða baktýðýnda,
   -"Acýsýný hissediyorum hala!Sancýlarý artmýþ kanserli hücreleri bütün vücudunu sarmýþtý.Son nefesine kadar seni sayýkladý.Son nefesinde..."
   -"Kýzým diyor baþka bir þey demiyordu.Onun en zor günlerinde baþýnda ben vardým.Tedaviden sonra dökülen saçlarýný sýrma saçlý kýzým diye hýçkýrarak toplar,yolunmuþ gibi duran baþýný benimle sarardý.Kokusu hala üzerimde."
   Yataðýn sözünü kesen tülbent haykýrarak aðlýyordu.Lale koþarak tülbenti alýp göðsüne bastýrdý ve dakikalarca aðladý.Gözlerini gardrobun içindeki giysilere dikti.Siyah kýrçýllý bir pardesü:
   -"Onsuz yapamýyorum.Çok severdi,her özel bir yere gidiþinde hep beni giyerdi.Lavanta kokulu parfümü hala üzerimde.En çok beni severdi."
   Lale elbiselerin hepsine dokunup kokladý.Annesinin kokusunu,ondan kalabilecek sýcaklýðý aradý.
   -"Çocukken taktýðýn kýrmýzý tokayý hatýrlýyor musun?Annen onu konsolun ikinci çekmecesinde saklýyordu.Senin o adamla evlenip gideceðini öðrendiði gün resimlerine,bebeklik elbiselerine,tokana bakarak dalýp gitmiþti."
   Yataðýn üzerine atýlmýþ gecelik bunlarý söylediðinde Lale büyük bir piþmanlýkla doluydu.Annesinin kýrgýnlýðýný,hatalarýn en büyüðünü yaptýðýný,parça parça olan kalbinin acýsýný anlayabiliyor,ne kendisini ne de geçmiþini yargýlýyordu.
   -"Hastalandýðýn zamanlarda annen hep baþ ucundaydý.Nazlanmalarýn bu vakitlerde çekilmez olur,o yine de sana oyunlarla,türlü þakalarla ilaç içirmeye çalýþýr,býkýp usanmazdý."
   Lale konsolla konuþuyor,onu dinleyip içinden çýkýlmaz hayallere dalýyordu.Evin içindeki her nesne konuþuyor,ona annesini,hatýralarýný anlatýyordu.Anýlarý içerisinde kývranýyordu.Odada garip bir uðultu,birbirina karýþan sözcükler vardý.Lale,çocukluðunun geçtiði,ilk aþk acýsýný yaþadýðý,ailesiyle bir çok mutluluðu paylaþtýðý bu evi satmak zorundaydý.Son bir defa görmeye gelmiþ,annesinin varlýðýnýn yok oluþuna yakýndan tanýk olmuþtu.Evin her adýmýnda annesinin varlýðý,her adýmýnda da yok oluþu vardý.Varlýðý ve yokluðu ayný çatý altýnda birleþmiþti.
   Düþüncelerinden ani bir sessizlik sýyrýlmasýna neden oldu.Biraz önce birbirine karýþan konuþmalarýn,nefes alýp veren eþyalarýn hiç birinden eser yoktu.Ev ilk andaki korkunç sessizliðine gömülmüþtü.Ýliklerine kadar ürperdiðini hissetti.Aðýr aðýr merdivenlerden indi.Bahçeye adým atacaðý esnada durdu,içeriye tekrar hüzünlü,elinden oyuncaðý alýnan çocuk gibi küskün bir þekilde baktý.Mýrýldanarak:
   -"Hoþçakal evim,hoþçakal çocukluðum,anýlarým,hayallerim."diyerek bahçeye çýktý.Arkasýnda kalan eski konak bir kat daha yaþlanmýþ,bir kat daha çökmüþ halde bakýyordu,boynu bükük bir çocuðun hoþçakal deyiþi vardý duruþunda.Sessiz ve aðlamaklý ama gururlu bu veda Lale'yi sarstý.Lale evden uzaklaþýrken derin matemine yeniden gömülen ev hasretiyle çöküþe geçmiþti.
   Arabasýna bindiðinde Lale,kafasýndaki soru iþaretleriyle meþguldü.Gerçekten evdeki eþyalar onunla konuþmuþ muydular?Yoksa zihninin oyununa mý gelmiþti?Lale arabasýyla geçmiþten çýkmýþ,buruk bir geleceðe doðru yol almaya baþlamýþtý.Açýk pencereden içeriye dolan yaðmur sonrasý çimen ve toprak kokusu burun deliklerinden ciðerlerine girmiþ,arýnmýþ bir ruh haliyle nefes almaya baþlamýþtý.Zihnimizde var ettiðimiz bu duygusal dünya kim bilir ne kadar duyularýmýzla oyun oynayýp,onlara yön verecekti?Lale hýzla yol alan arabanýn içinde bunu düþünüyor,yine de gözlerini dikiz aynasýnda gittikçe küçülen konaktan alamýyordu. semrina


--