TOPRAK AÞKI
Yaþadýðýmýz güzel ve çirkin alýþkanlýklarý bize mutlak zamanýn içinde öðreten bazý deðer
verdiðimiz önemli kiþiler vardýr. Sizlere bir þeyler kattýðý için kendini düþünmeden bize kendi
ruh halini yansýtmak ve en önemlisi bizleri yoksul düþüncelerden,mantýksýz hareketlerimizden
önce bize yardým ettikleri için önemlidir.Takdire laiktir o bahsedilen kiþiler.
Yaþanan güçlü aþklar ne içindir ki? Bu soruyu bazen sormasak da sürekli bizi irdeler ve
yanýt vermemizi engelleyecek derecede kinayeli bir sorudur. Ben çok sevmiþtim demek bile
zor bu hayatta ve aþkta ki yönünü belli etmek gerekir. Sevmiþtim demek ile ben karþýmdaki
nesneyi seviyorum demenin arasýnda bir maddesel dünya kanunun olduðunu unutmayalým.
Hatýrlarsak insanlarýn zorlu bir durumda kaldýðý anda karþýsýna bir kahraman çýksa da
beni bu çýkmazlardan çýkarsa deriz.Ve çoðunda hayaller çöp kutusuna atýlmýþ birer yýðýn olur.
Artýk tabularýn yýkýldýðýný ve gerçek aþklarýn yani duygusal aþklarýn baþladýðýný anlamalýyýz.
Bizlerin kalbinde sanatýn doðuþunun aþka baðlý olduðunu anlamak zor olmamalý.Herhangi bir
hayvan resmi çizerken,müzik türlerine yakýnlýk gösterirken,el sanatlarý ile uðraþ içinde olduðu
muz o ufacýk saniyelerin içinde bile aþký sevmek isteriz. Bu bizim doðamýz aþký sevmek için daha da fazla aþýk olmalýyýz.Bizlerin tanýmýna gelince o sandýðýmýz hayattan yani maddelerin
hakim olduðu o karanlýklardan bizleri çekip alan ve cennetin o eþsiz toprak türlerinden sadece
bir avuçluk olan kýsmýný ama bizim için dünya’nýn anlamý demek olan toprak türüne her vakit
sahip çýkmak istiyorsak. Topraðýn kurumamasýna ve onun senin gönlünde her zaman olacaðý
na kendine ona ve hayallerine sahip çýkmamalýsýn.Unutma belki dün senin hayatýnda hayal kuracak bir evin,araban,onun gözleri ve en önemlisi o olmayacaktý.Sana bunlarý o öðretmiþti.
Sen daha fazla sevmelisin ki aþkýndaki kudret gün ýþýðýna çýksýn.Ve mutluluk içinde öl…
Þimdi gün ýþýðýndayýz.Mutluyuz ama kendimize de söz verdik.Beraberliðimizce hayat
tan tat almayýp sonsuzluk süresince hep yan yana olduðumuzu bildiðimiz sürece bu yaþamdan
tat almalýyýz.
Devam eden cümleler bize aþkýn sadece pencerenin dýþýndan bakýldýðýnda þeffaf olma
yacaðýný ve her zaman o topraktan tat alan kiþiler olduðumuz sürece bize aþk’ýn ne kadar saf
hisler olduðunu anlayacaðýmýzý belirtir o beyaz masum topraklar…