Bir asit yaðmuru sanki bu hüzün saðanaðý
Sadece tenimi deðil derimin altýný taa iliklerimi yakýyor hatta
Artýk kendi adýmýn kýblesini bile bulacak durumda deðilim. Birtek naifler hep mutlu galiba, günahsýzlar yani
Annem mesela , kayýtsýz þartsýz sevmiþti beni, birtek osevmiþti zaten
Sabah kalktýðýmda sol cenapta gördüðüm bu yüz üç saat önce zevk naralarý atýyordu üzerimde
Henüz evrim geçirmekte olan þu yüz ifadesi ,terkedilmiþ bir aðaç kovuðu sanki korkuyorum ondan, hayatýmýn yarýsýný veremem artýk ona
Sevdiðimdi oysa...
Tüm sokaklarý yakarak ve unutarak tüm sevdiklerimi -zaten hiç yoktular-terkediyorum bu kenti
Bu saðanak yüzümü tanýnmayacak hale getirdi biliyorum kimse acýdan ölmüyor ama bu kadar hüzün çok fazla
Bu saðanaktan korunmak için bir þemsiye arýyorum, ama yoksun, yoksan yokum
Yok-ol-uyor-um
Bir cehennem harareti,öyle bir zulüm cevelan dolu bir ortam kýyametin bir an öncesinin ýssýzlýðý iþte hayat