Hayat;
acýmasýz ve istikrarsýz bir yol..
o yolda;
edruli yumaðýna
sarýlý bedenimiz..
çözüldükçe farklýlaþan
farklýlaþtýkça düðümlenen
bir realite býrakmaz peþimizi..
kafa karýþtýran bir yýðýn bilmece..
ve o bilmecede saklý cevaplar..
sýr gibi..
......
evren:
içi dolu dar bir kavanoz..
adýmlarýmýz sýnýrlý..
bedenimiz sýkýþýk..
ruhumuz;
bir tas umudu bekler oldu nicedir..
......
o kavanozda
nefes almak için
ya topraktan ev yaparýz
kendimize geniþçe..
ya bir serçenin gözlerine dalarýz
umuda dalar gibi...
ya da;
bir annenin þefkatli kollarýnda
bulmak isteriz kendi gerçeðimizi..
kendimizi bulduðumuz an
kaybettiklerimizin suretidir aslýnda..
üzülürüz..
zaman geriye sarmaz
bunu biliriz..
bunu biliriz de,
insan olmaz zordur
çoðu zaman! ! !

10/01/2006 /! /