YALNIZLIÐIN KOLLARINDA

Yalnýzlýðýn kollarýnda,bir yetim gibi,
Kalbimde acýlarla koþtum karanlýða
Yoktu karanlýðýn ve yalnýzlýðýn kalbi
Anladým hasretken bir aydýnlýk kucaða

Aðlamayý unutmuþ damladan uzak
Nedense bulutlara küskündü yüzüm
Sahipsiz anýlar koþtu aðlayarak
Ama yoktu onlara söyleyecek sözüm.

Uzun zamandýr beklediðim vuslat
Her gün bir hayale dönüyordu bu þehirde
Ne takvim doðruda ne de yorgun saat
Beklemek kolay ama beklenen nerede?

Yalnýzlýk duygularýma ayna
Yalnýzlýk yüzümde bir gizli devrim
Ben kimim?aþk kimin nerede dünya?
Sorularýn kýskacýnda þu garip kalbim.

Anlamsýz isyanýn öfke yüzlü isyankarý
Olmak ne kötü bir sonbahar yalnýzlýðýnda
Güneþ maviye bürünmüþ ay ise sarý.
Gerçekten uzak hayal dünyasýnda.

Aðlamak mý zor aðlayamamak mý?
Bir bilmece de bir sevda da
Bu kalabalýk þehir mi þu yalnýz adam mý
Kendini arayan aynalarda

Yürümek kaderim,durmak kaderim
Manasýz bir inat yollarý vurmak
Bir katilinki kadar günahkar ellerim
Ne zor doðruyu gösteren kapýyý bulmak

Baþýmý taþýmak zor düþünce aðýr.
Sessizlik bana vefalý bir arkadaþ.
Hayata açýlan kapýlarým kör ve saðýr.
Ruhum durgun deniz iradem bir taþ.

Ýsterim büyüsün bu yalnýzlýðým
Selam göndereyim bütün yetim kalplere
Büyüsün yakýnlýðýmda bulmaca daðým
Týrmanayým maceralarda zorlu gecelere

Bulmaca yalnýzlýk karanlýkla gece
Bana hayallerimde eþlik eder
Bulduðumda kendime göre bir netice
Bir ses gelir:bu ahmaðý baþladýðý yere gönder...

E.Emin.Yýlmaz