Sherlock Holmes and Watson 04.06.2004
Kapýyý evin hizmetçisi açtý... Tüm gücüyle koþtuðu, kýrmýzý yüzünden ve kullandýðý her kelimeden sonra derin derin nefes almasýndan anlaþýlan haberci çocuk, bir zarf uzattý. Hizmetçi pek þaþýrmamýþtý. Zira bu eve sýksýk bu tür zarflar gelirdi. "Anlaþýlan yine birileri öldürüldü veya biyer soyuldu." diye içinden geçirdi hizmetçi Esmeralda...
Oturma odasýndan yükselen keman sesleri oldukça bohem bir hava veriyordu eve... Watson, oturmaktan vücudunun þeklini almýþ olan deri koltukta biþeyler okuyordu. Hizmetçinin elindeki zarfý aldý:

- Bakalým ne olmuþ... Hmmmm. Margel`lerin malikanesinde cinayet iþlenmiþ. Birisi uþaðý vurmuþ.

Keman çalmayý býrakan Holmes lafa karýþtý:

- Ýlginç… Normalde uþaklar öldürür.

15 dakika içinde at arabasýyla yola çýkmýþtý bu ikili... Malikaneye, þehrin dýþýna doðru uzanan anayolun saðýndaki toprak yoldan ulaþýlýyordu. Biraz sarsýntýlý bir yolculuktan sonra gotik mimarinin belki de en iç karartýcý örneði olan malikanenin önünde durdular.

Kapýyý çaldýlar. Ama açýlmasý uzun sürdü. Zira uþak ölmüþtü ve evin aristokrat hanýmý, kapý açmayý bile beceremeyecek yapýda biriydi.Sanki aristokratik aptallýðýn ete kemiðe bürünmüþ haliydi... Biraz sonra kapýyý açmayý baþardý.

"Kesinlikle evin uþaðý ölmüþ." dedi Watson. "Umarým evdeki eþyalarýn kullanýmýyla ilgili bilgilerini de kendisiyle beraber mezara götürmemiþtir. Yoksa yeni uþak gelene kadar iþiniz zor!" diye ekledi. Kendisinin beceriksizliðine göndermede bulunan bu sözleri duymamýþ gibiydi evin hanýmý Mrs. Elizabeth Margel...

- Ceset salonda... Beni takip edin." dedi.
Holmes ve Watson peþi sýra takip ettiler. Salon oldukça sýcak bir atmosfere sahip ti. Zira þömine harýl harýl yanýyordu. Birazdan tüm ev halký salonda toplandý. Bu sýrada kapý tekrar çaldý. Ama Holmes artýk olaya el koyduðu için kapýyý açmayý o teklif etti. Gelen, þehrin polis müfettiþi Henry Fisherman idi. Yanýnda bir diðer polis memuru ile birlikte, þehrin önemli isimlerinden birinin evinde yaþanan olayý ilk elden araþtýrmak istemiþti. Toplam on kiþi, salonda yatan zavallý uþaðýn cansýz ve inananlar için "ruhsuz" bedenine bakýyorlardý.
Holmes tipik girizgahýný yaptý...

- Evet hanýmlar ve beyler! Katil veya katiller ve/veya onlarýn suç ortaklarý aramýzda!

Salondakiler ve kimlikleri kýsaca þöyleydi:
Elizabeth Margel: Malikanenin hanýmý.
Edward Margel: Elizabeth’in kocasý ve çocuklarýnýn babasý. Þehrin zenginlerinden. Bir kereste atölyesi, þehrin dýþýnda kömür madeni ve bir kumaþ fabrikasý var.
Bob Lloyd Margel: Evin þýmarýk çocuðu. Babasýnýn ölümüyle herþeyi ele geçireceði günü düþlüyor.
Mary Margel: Sessiz ve içine kapanýk kýz. Annesi ile aralarý hiç bir zaman iyi olmadý.
Frank Flowers: Bahçevan. Ama ne kadar uðraþsa da bu sevimsiz binayý güzel gösterecek bir bahçe yok...
Sarah Saucepan: Evin aþçýsý. Oldukça yetenekli. ,Hatta bir aþçý için fazla...

Komser, polis memuru, Holmes ve Watson ile birlikte on kiþi tamamlandý. Artýk gerçek su yüzüne çýkmaya hazýrdý. Holmes sorguya baþladý...
- Uþaðýnýz! Adý ne demiþtiniz?
- Þey... Paul! Paul Underpants...
- Peki soyadýnýn rengi neydi?
…diye bir espri yaptý Watson... Ama kimse gülmedi.

BOB LLOYD: Lütfen bay Holmes. Zaten hepimiz sarsýlmýþ durumdayýz.
WATSON: Deprem mi oldu!
HOLMES: Hayýr bay Watson. Fakat bu ailenin temellerinden þüpheliyim. Sanýrým kolay yýkýla bilir.
EDWARD: Bu ne cürret! Ailemizi yargýlamaya mý geldiniz yoksa cinayeti çözmeye mi?
HOLMES: Bence bu cinayetin sýrrý ailenizde saklý bay Edward...

Herkes oturacak bir yer buldu. Sakinleþmek için brendi ve viski ikram edildi. Cesedin üzerine de bir çarþaf serildi.
Holmes ortaya geçti ve sorguya baþladý.Watson ise polis memuruyla birlikte mutfaða gitti. Zira uþak býçaklanmýþtý. Belki birþeyler bulabilirlerdi yemek için veya olayý çözmek için...

HOLMES: Þimdi sýrayla olay sýrasýnda nerede olduðunuzu ve sizi gören biri olup olmadýðýný anlatýn.
EDWARD: Ben çalýþma odamdaydým.Akþam yemeðinden sonra çýktým. O andan sonra kimseyi görmedim. Taaa ki çýðlýða kadar.
HOLMES: Kim çýðlýk attý?
EDWARD: Kimse.
HOLMES: Ama ben bir çýðlýk duyduðuma eminim.
EDWARD: Ben "çýðlýk" dedim ama atmadým!
HOLMES: Atsanýz hemen anlardým zaten. Ben dedektifim! Evet sayýn Elizabeth... Ya siz?
ELÝZABETH: Ben akþam yemeðinden sonra yatak odama gittim. Biraz yorgun hissediyordum.
HOLMES: Yatak odasý he! Kaç yatak var?
ELÝZABETH: Sadece bir...
HOLMES: Sadece bir yatak var ve siz oraya "yatak odasý" diyorsunuz. Üzgünüm ama bu çok mantýksýz.
ELÝZABETH: Ama "yatak odasý" dedim "yatak deposu" demedim.
HOLMES: Lütfen konuyu deðiþtirmeyin ve sorumu cevaplayýn!
ELÝZABETH: Cevapladým zaten.
HOLMES: O halde beni oyalamayý býrakýn. Neyse... Peki siz nerdeydiniz ve ne yapýyordunuz genç bayan?
MARY: Banyodaydým.
HOLMES: Veeeee?
MARY: Veee banyo yapýyordum.
HOLMES: A-ha! Madem içinde olduðunuz þey bir banyoydu o halde neden bir baþka banyo yapmaya ihtiyaç duydunuz.
MARY: Ama ama! (Gözünden yaþlar süzülmeye baþlar)
HOLMES: O gözyaþlarýnýn arkasýna saklanamazsýnýz. Çünkü þeffaflar. Ayrýca küçükler.
EDWARD: Lütfen sayýn HOLMES! Kýzým çok duygusaldýr. Üstüne gitmeyin.
ELÝZABETH: Sulu gözdür sizin anlayacaðýnýz.
EDWARD: Yine baþlama!
HOLMES: Sessizlik!

Bu sýrada mutfakta...
WATSON: Dikkat et. Sakýn elini sürme.
POLÝS MEMURU: Ama elimi sürmeden alamam.
WATSON: Þu mendille tut.
POL.MEM: Ama leke olur.
WATSON: Önemli deðil. Ketçabý versene...
POL.MEM: Sanýrým hiç delil yok mutfakta.
WATSON: HE? Aaa! Evet! Hiç delil yok. Uþak sýrtýndan býçaklanmýþ. Bak þurdaki býçaklýkta bir býçak eksik. Acaba kim mutfaktaki býçaklara kolaylýkla ulaþýp kimseye görünmeden alabilir?
POL.MEM: Aþçý kýz mý?
WATSON: Ya da görünmez bir adam!
POL.MEM: Peki þu çamurlu ayak izleri ne olacak.
WATSON: Bilmem temizlerler heralde. Öyle kalmaz.

Salondaki sorgu devam etmektedir...
HOLMES: Söyle bakalým delikanlý. Sen neredeydin.
BOB LLOYD: Ben o sýrada þehirdeydim. Doðum günü için alýþveriþ yapýyordum.
HOLMES: A-ha! Benim doðum günüme daha çok var!
BOB LLOYD: Eee ben de hediyeleri size almýyordum zaten.
HOLMES: Ama benim bildiðim hediye doðum günü kutlanana alýnýr. Yoksa bu ailenin bu konuda da mý garip yöntemleri var? Neyse... Devam edelim. Sürprizi bozmak istemem. Siz nerdeydiniz bahçývan Frank?
FRANK: Ben dýþardaki kulübemde uyuyordum.
HOLMES: Umarým þeytana uymuyordunuz!
FRANK: Yooo uyuyordum.
HOLMES: A-ha! Demek þeytana tapýyorsunuz. Ne oldu? Yoksa efendin sana, Paul`ü öldürmeni mi emretti?
FRANK: Ne?
HOLMES: Geçelim. Ama bunlarý hep yazýyorum bi köþeye...

Sorgu sýrasý aþçý kýza gelmiþti. Yüzünden ne kadar tedirgin olduðu anlaþýlýyordu.
HOLMES: Pekala aþçý haným. Sanýrým mesleðiniz icabý býçak kullanmayý iyi biliyorsunuz.
SARAH: Nereye varmaya çalýþýyorsunuz.
HOLMES: Bi yere varmaya çalýþmýyorum. Zaten bu þekilde bi yere varamayacaðýz anlaþýlan. Kimse itiraf etmiyor. Pekala. Þöyle yapacaðýz. Kýsa çöpü çeken...
Bu sýrada mutfaktan Watson`un sesi yükseldi...

- Holmes! Holmes! Buldum! Buldum!

HOLMES: Ne buldun?
WATSON: Bu cinayeti; kimin, nasýl ve niye iþlediðini.
HOLMES: Anlat bakalým.
WATSON: Pekala... Hatýrlarsan eve gelen mesajda birinin "Vurulduðu" yazýyordu. Ama uþak býçaklanmýþtý. Çünkü, planý yapan bay BOB cinayeti babasýnýn dolapta sakladýðý tabancayla iþleneceðini sanýyordu. Katil olarak seçtiði kiþiye de tabancayý almasýný tembih etmiþti. Ama yemekten sonra evin hanýmý Elizabeth yatak odasýna gidince, katil dolaptaki tabancayý alamadan kaçmak zorunda kaldý. Pencereden çýktý ve duvarýn kenarýndaki çýkýntýdan yürüyerek evin duvarýna yakýn duran aðaca ulaþýp inmeye çalýþtý. Ama duvarda giderken banyo penceresinin önünden geçti. Bu sýrada evin sulugöz kýzý Mary onu gördü ve çýðlýk attý. Katil de panikleyip aþaðýya atladý. Üstü baþý, yeni sulanan bahçenin çamuruna bulandý. Sonra arka kapýdan mutfaða girdi. Mutfaktan bir býçak aldý. Bu sýrada ev ahalisi banyoda çýðlýk atan Mary`nin yanýna gitmiþti. Öldürülen uþak Paul ise bay Edwar sýcaðý sevdiði için þömineye odun atýyordu. Katil yavaþça yaklaþtý ve zavallýyý býçakladý. Katil aþçý Sarah, azmettiren ise oðlunuz BOB idi.
SARAH: Hayýr! Yalan!
BOB: Nasýl beni babamýn cinayetini planlamakla suçlasýnýz!
HOLMES: Sakin olun. Size de söz vereceðiz. Ama önce býrakýn da Bay Watson, bunu neden yaptýðýnýzý da açýklasýn.
WATSON: Evet. Neden sorusunu ben de sordum. Sonra aklýma her zamanki neden yani para geldi. Paul size kaç yýldýr hizmet ediyor bay Edward?
EDWARD: Aman tanrým! Vasiyetim. Vasiyetim de kömür madeni hisselerimin yarýsýný ona býrakmýþtým. Ama vasiyetimi kimse bilmiyordu!

WATSON: Yoo! Oðlunuz bir þekilde öðrendi.
EDWARD: Ama bunu sadece ben ve... Aman tanrým!
WATSON: Devam edin bay Edward. Söyleyin. Aþçý kýz Sarah’ya söylemiþtiniz laf arasýnda deðil mi? Onunla iliþkiniz vardý. Ama o iþini saðlama almayý seven akýllý bir kýz. Bu nedenle oðlunuzu da baþtan çýkamýþtý. Bu planý yapmasý için oðlunuzu zorlayan da oydu. Böylece uþak ölüp siz de cinayet silahý olmasý planlanan tabanca nedeniyle hapse girince herþey oðlunuza ve tabii onu baþtan çýkaran aþçý kýza kalacaktý. Yýllardýr size hizmet eden zavallý Paul'ü aradan çýkarmayý baþaracaklardý.
HOLMES: Peki ya bahçevan FRANK! Onun rolü yok mu!
WATSON: Hayýr! Onun suçu yok. Sadece þeytana uydu. Masum bir satanist...

”Acý gerçeklerin ortaya çýkmasýyla herkes sessizleþti. Zira bu zenginler böyledir. Her pisliði yapar, ortaya çýkýnca da kabul eder ve ne bileyim kimseyi rehin alýp, para ve helikopter istemez. Zaten zengin, istese, parayý bastýrýp alýr. Polisten istemez.”

KOMÝSER: Sanýrým herþey aydýnlandý! Bana gerek yokmuþ. Boþuna gelmiþim. Neyse ben þuçlularý alýp gideyim. Benimle gelen memur nerde?
HOLMES: Bravo Watson. Kedi olalý bir fare tuttun. Ama nasýl çözdün valla anlamadým.

Bu sýrada mutfaktaki Polis Memuru kafasýný tutarak salona gelir...
POLÝS MEMURU: Hey ne oldu burda! Tam bay Watson`a neler olduðuyla ilgili teorimi açýklamýþtým ki bay Watson`un yere düþen parasýný almak için yere eðildiðimde birisi kafama tavayla vurdu. Bayýlmýþým!

HOLMES: WATSOOOOOON!

WATSON: Ehi ehü ehhehüehh!

THE END