Ve bir gün. uyanamazsýn.
     havasýz bir otel odasýnda. kapýn yumruklanýr feryat figan.
     sen öylece uzanmýþsýn. boylu boyunca, umarsýz.
     her hava akýmýnda üþüyen, bu yüzden gözün gibi sakýndýðýn, seviþirken bile çoraplarýný çýkarmadýðýn ayaklarýn buz gibi olmuþtur.
     gözyaþý, sevinç, utanç ve korkuyla dolan gözlerinin açýlmaya mecali yoktur artýk.
     hep korktuðun, kaçýndýðýn yalnýzlýk sonunda yakalamýþtýr seni! bir otel odasýnda, kýskývrak
     zafer çýðlýklarýyla coþarken azýlý düþmanýn yalnýzlýk, cesedinle oynar olmuþtur.
     bundan sonra doðacak hiçbir günde hakkýn yoktur. tüm yaðmurlar, rüzgarlar haram.
     bi fýrt nefes fazladýr genç ama saðlýksýz ciðerlerine.
     ruj izin kalmýþ son söndürdüðün sigarada.
     ve çýlgýnca dansederken düþmüþ bir saç telin.
     ve sen hayattan ödünç aldýðýn tüm nefesleri geri vermiþsin. borcunu ödemiþ bir memur gibi huzurlu, boylu boyunca uzanýrken.
     söyleyemediðin tüm sevgi sözcükleri. ya da açýklamasýný yapmaya hiç cesaret edemediðin katý kararlarn öylece duruyordur yerlerinde.
     piþman olmaya bile vakit bulamadýn sen.
     hep dünü deðil, bugünü yaþarken.
     hep daha çok yaþamak istedin sen.
     ya geç uyudun, ya da erken uyandýn. bu yüzden tüm uykularýn yarým.
     uykusuzluktan yakýnýp, daha çok eðlenebilmekle övündün.
     hep bir telaþla gelip geçti hayat.
     kimbilir son gecende ne için heyecanlanýp uyuyamadýn.
     hep bir yerlere yetiþmek deðldi hayat, sen bunu pek anlayamadýn.
     daha tanýmadýðýn çok insan vardý, henüz görmediðin çok diyar...
     öldüðünde aðlayacak insanlarýn listesini yapar dururdun. sonra listenin uzunluðuna sevinir, hiç ölmeyecek gibi sarýlýrdýn onlara.
     girmediðin her kalabalýk içine dert olmamalýydý.
     yalnýzlýk er ya da geç dikilirdi bir gün insanýn karþýsýna.
     havasýz bir otel odasýnda.
     feryat figan yumruklanýrken kapýn.

                                             19.9.2005