SAFAHAT’I OKUMAK
     Yeni eðitim ve öðretim yýlýna baþladýðýmýzýn ilk günlerinde, edebiyat öðretmenlerimizin rehberliðinde Kültür Edebiyatý koluna seçilen arkadaþlarýmýzla bir araya gelmiþtik. Kendi aramýzda eðitici kol baþkanlýðýna, yardýmcýlýðýna, sekreterliðine, saymanlýðýna arkadaþlarýmýzý seçmiþtik. Öðretmenimiz kol ile ilgili olarak ne gibi çalýþmalar yapabileceðimize örnekler verdi. Bizden de teklifler aldý. Ardýndan her birimiz okulumuz duvar gazetesinde yayýnlanmak üzere deðiþik konularda yazýlar hazýrlama konusunda görev aldýk. Akif’in örnek hayatýný, Müslümanlýðý yaþayýþýný, alçakgönüllülüðünü, hafýzlýðýný, yüzücülüðünü, pehlivanlýðýný, Arapça, Farsça ve Fransýzca’yý ana dili gibi bilen, kalbi milletiyle birlikte çarpan gerçek bir aydýn olduðunu anlatan öðretmenim, okulumuzun duvar gazetesinin aralýk sayýsýnda deðerlendirilmek üzere Mehmet Akif’le ilgili bir araþtýrma yazýsýný hazýrlamasý görevini de bana vermiþti.
Milli þairimizin vefat yýldönümü 27 Aralýk’tý. Onun hayatý, sanatý, milletimize armaðan ettiði Ýstiklal Marþý, hizmetleri elbette bizim için çok önemliydi. O bizler için bir örnek insandý. Bilinmeli, örnek alýnmalýydý.
Bu konuda güzel bir çalýþma ortaya koymaya kendi adýma söz vermiþtim. Yüzümü aðartacak bir araþtýrma, bir anket…
Hemen iþe koyuldum. Geçtiðimiz yýl yine edebiyat öðretmenimizin rehberliðinde Ýstiklal Marþýmýzýn kabul edildiði 12 Mart günü Akif’in Ankara Sýhhiye’deki evini ziyarete gitmiþtik. Orada hissettiklerimi hatýrladým. Öðretmenimin de belirttiði gibi pek çok gencimizin Akif’in evinin Ankara Hacettepe Hastanesinin bahçesinde olduðunu bilmediklerini düþündüm. Akif gibi büyük bir insanýn Hacettepe Hastanesi bahçesinin bir köþesinde kendi gibi mütevazý bir biçimde kendisine gönlünü açanlara çok þeyler anlattýðýný düþündüm. Öncelikle ilgisizlikten kaynaklanan bu duyarsýzlýða neler yapýlabileceðini kendi kendime defalarca sordum. Ankara’daki okullar öðrencilerini hiç deðilse 27 Aralýk ya da 12 Mart’larda Akif’in evine götürseler diye cevapladým bu soruyu.
Araþtýrmamda önce bu soruyu yöneltecektim arkadaþlarýma. Akif’le ilgili sorulardan oluþacak bir anket uygulayacaktým. Neler sormalýydým? Aklýma gelen sorularý hemen yazdým. Öðrenci arkadaþlarýmýn daha kýsa sürede anketi cevaplayabilmesi için beþ soruya indirdim. Bunlar: Size göre Akif’in en önemli özelliði nedir? Akif’in Ankara’da kaldýðý, Ýstiklal Marþý’ný yazdýðý evi nerededir? En önemli eserinin adý nedir? Bu eseri baþtan sona hiç okudunuz mu? Akif’ten Ýstiklal Marþýmýz’dan baþka ezberinizde bir beyit ya da bir mýsra var mý?
Bu sorularý bilgisayarýmda yazarak çoðalttým. Sýra bunlarý arkadaþlarýma vermeye ve cevaplarý almaya gelmiþti.
Anketim, sorularým öðretmenimce beðenilmiþti. Arkadaþlarým anketime ilgi gösterdiler. Uygulamam iyi gidiyordu. Mutluydum.
Anket cevaplarýný deðerlendirmede birkaç arkadaþýmdan yardým istedim. Ýlk soruya çok deðiþik cevaplar verilmiþti: Müslümanlýðý, alçakgönüllülüðü, vatanseverliði, samimiliði, yardýmseverliði, çalýþkanlýðý, dürüstlüðü… çok yazýlan özellikleriydi. Bu özelliklerin Akif’in kiþiliðini özetlediðini düþündüm.
Akif’in eviyle ilgili soru yeterince cevaplandýrýlmamýþtý. Bu ilgisizlik beni üzdü.
En önemli eserin Safahat olduðu cevabý çoklarýnca belirtilmiþti. Buna sevindim.
Ne var ki son iki soruya verilen cevaplar beni de, anketi deðerlendiren üç arkadaþýmý da etkiledi ve üzdü. Ondan hiçbir mýsra, beyit ezberinde olmayan gençler… Bu gerçeði kabullenmek zordu.
Ankete verilen cevaplardan yola çýkarak hazýrladýðým Akif ve Gençlik isimli araþtýrmam okul duvar gazetesinde yayýnlandýðý gün sevincimi unutamam. Öðretmenlerimin takdiri, bu sevincimi daha bir etkiledi. Önemli bir iþ yapmýþtým. Artýk bir yazardým. Yazarlýða ilk adýmýný kendi okul gazetelerinde atan günümüz önemli yazarlarý gibi ben de bir ilk adým atmýþtým.
Ne var ki Akif’le ilgili araþtýrmaya soyunan ve anket uygulayan ben pek çok arkadaþým gibi Safahat’ý baþtan sona okumamýþtým.
Þimdi ikinci bir adým daha atmam gerekiyor: Safahat’ý baþtan sona okuyup, Akif’i; sanatýný, duygu ve düþüncelerini, hepimize örnek yaþayýþýný daha yakýndan tanýmam için…
Rýfký Kaymaz