Þimdi size bahsedeceðim film, yeni çevrilen bir film deðil, ama benim izleme þansým yeni oldu. Sinemalarda oynadýðý tarihlerde ilgimi çekmemiþti. Ýzlediðimde de gördüðüm sonuç þu ki; "izlemek" eyleminden bahsederken "þans" kelimesini ayný cümlede kullanmak da belki, pek doðru deðil.

Hangi filmden mi bahsediyorum? Leonardo di Caprio 'nun baþrolünde oynadýðý Kumsal (The Beach) filminden. Bana bir arkadaþým önermiþti, yakýn zaman önce."Öyle güzel ki bir görsen, bir insanýn dönüþümünü anlatýyor süreç içinde. Güzel manzaralarla da destekli ki, rahatça izliyorsun." diye ekleyerek. Bunun üzerine aradým vcd`sini ben de. Filmin cd`sini bulduðum dükkandaki satýcý genç de üstüne üstlük, þöyle demez mi, filmi uzatýrken:

-Çok iyi bir seçim yapmýþsýnýz. Ben de izledim. Öyle güzel çekimler var ki. Ve de güzel bir öykü. Yani, insana iyi geliyor bu film.

Nasýl heveslendim, bu sözler üzerine. Öyle ki; bir fýrsat bulup da izleyemedikçe iþtahým kabardý. Aklým filmde kaldý. "Moralimin kötü olduðu bir zamana denk getirsem de, içim açýlsa " þeklinde anlamlar bile ekledim filme kendimce. En nihayet, oðlumu da yanýma alýp kuruldum geçen gün televizyonumun karþýsýna.

Nasýl da bencil bir yaþam bakýþýna sahip üç gencin hep beraber ele geçirilmiþ bir harita üzerinden yolu takip ederek bir adaya gidiþleri ve oradaki olanlardý öykü. Eli silahlý birtakým adamlar adaya gelenleri düþünmeden vuruyor, buna karþýn adanýn diðer tarafýnda tatil köyündeymiþ edasýnda kalan, silahlýlarla en baþtan anlaþmýþ gençler bencilliðin had safhasý davranýþlar sergiliyorlardý. Birisi alýþveriþe giderken hiç kimse onun yanýnda gitmek istemiyor, ama gidene sipariþ üstüne sipariþ veriyorlardý. Ýçinden bir sahne, sanýrým söylemek istediðimi tam olarak anlatacak. Köpek balýðý saldýrýsýna uðramýþ insanlarýn iç açan (!) görüntülerini izledikten sonra þuna tanýk olduk filmde: Bacaðý köpek balýðý tarafýndan ýsýrýlmýþ ama onlara göre maalesef ölmemiþ bir arkadaþlarýný bu gençler, hep birlikte karar vererek baþýmýza bela olup tadýmýzý kaçýracak diye adanýn diðer tarafýna götürüp, ölüme terk ettiler. Ve dönünce o güzelim manzaralý kumsalda plaj voleybolu oynamak pek bir keyifli geldi hepsine. Yani, deðil filmin bana iyi gelmesi, seyrederken her karede ayrý gerildim.

Film önemli deðildi, sinema tarihi açýsýndan. Belli ki, yönetmen de toplumsal bir mesajýn altýný çizme amacý güderek bir þeyler yapmamýþtý, filmin akýþýndan anladýðýmýz kadarýyla. Ama filmin insana iyi gelecek bir film olarak önerilmiþ olma noktasý, beni çok düþündürdü. Tam da o filmdeki insanlara mý benzemeye baþlýyorduk farkýnda olmadan. Böylesi filmler izleyip rahatladýðýmýza göre, bir gün bizim de bacaðý yaralý arkadaþýmýzý ölüme terk edip de sorundan kurtulma yöntemlerini içimize sindirmemiz, pek de uzak bir ihtimal deðil miydi yoksa?

Tam da ayný günlerde, bana "mutfak tasarýmlarýnda müthiþ bir dizayn" diye övülerek bir arkadaþým tarafýndan resmi gönderilen bir býçak taþýyýcýsý örneðini görmesem, belki bu kadar vahim diye düþünmezdim durumumuz için. Oysa, insan bedeninin deðiþik yerlerine batýrýlmýþ gibi duran bu müthiþ (!) dizayný mutfaðýmýza alýp kullanmaya baþladýðýmýzda, Roma`da arenada dövüþen mahkum için hep beraber ayaðýný yere vurup eliyle " indir" iþareti yapan aðzý köpürmüþ seyircilerden pek de farkýmýz kalmayacaktý gitgide.

Ýnsanoðluna þiddeti kanýksatmanýn yollarý artýk her yerde. Ve her köþe baþý karþýlaþýveriyoruz birisiyle, karþýlaþtýðýmýzýn bile ayýrdýna varmadan.

Çaðýna duyarlý insana düþen sorumluluksa, durumun farkýna varmakla baþlýyor belki de. Buna direnmenin yollarýný aramakla.

Aynur Uluç


Kartal Gazetesi -Mart 2006