Süperman olmaya çalýþýyorum tüm gücümle. Kanýmýn son damlasýna kadar. Hatta Süperman bile benim kadar SüperMan’midir bilinmez. Çünkü ben, onun doðuþtan gelen yeteneklerine sahip olmadan tahtýna göz dikenlerdenim. Diðer tüm çalýþan anneler gibi.
Bu konu çok yazýldý çizildi belki. Ama þu anda baþka bir þey hakkýnda yazmamýn imkaný yok. Aslýnda matematiksel olarak hesaplandýðýnda, bu satýrlarý yazýyor olmam bile imkansýz. Öyle bir zaman dilimini diþimle týrnaðýmla yoktan var ediyorum.
Çalýþan bir anneyim. Hafta içleri 08:30-18:30 arasý, cumartesi günleri ise bir kaç saatliðine ofisteyim. Sayýlarla uðraþýyor olmam sebebi ile iþim dikkat gerektiriyor. Öyle uykusuzluðu, yorgunluðu kaldýrmýyor. Özel bir þirketteyim, salla baþýný al maaþýný olmuyor. Bu iþ kýsmýnýn çok kýsa bir özeti. Gelelim “Diðer” kýsýmlara. Ýki harika çocuðum var. Ýkisi de benden ilgi bekleyen, onlarla oyun oynamamý, yedirmemi, içirmemi, yýkamamý, kitap okumamý, gezmeye götürmemi, beraber televizyon seyretmemi, dansetmemi, kýsacasý bütün vaktimi onlarla geçirmemi isteyen iki küçük ve harika velet. Dünyada baþýma gelen en iyi þey onlar. “Diðer” kýsýmlar kýsmý henüz bitmedi, hatta daha yeni baþladým. 1996 senesinde tanýþtýðým Reiki o gün bu gün hayatýmýn bir parçasý. 2001 yýlýnda Hocalýðý aldýðýmdan beri eðitimler veriyorum. Reiki yapmayý , paylaþmayý, öðretmeyi çok seviyorum ve onsuz bir yaþam düþünemiyorum. Yazmayý çok seviyorum. Günlüðüme yazýyorum. Hikayeler yazýyorum. Derki’de yazýyorum. Bir gün basýlý kitaplarý olan bir yazar olmayý istiyorum. Sporun faydasýna inanýyorum. O yüzden hava durumuna aldýrmaksýzýn iþe her gün yürüyerek gidip geliyorum. Yani toplamda günde 1 saat yürümüþ oluyorum. Kitap okumak bir diðer vazgeçilmezim. Günde 5 sayfa olsun kitap okumaya çalýþýyorum. Bu durumda kitaplarýn bitmesi biraz zaman alýyor ama olsun, ben gene de kütüphanemi kitaplarla doldurmaya devam ediyorum. Ailemi çok seviyorum ve onlarla elimden geldiðince vakit geçirmeye çalýþýyorum. Annem ve babamla, ablalarýmla, yeðenlerimle paylaþýmlarým hiç azalmasýn istiyorum. Tabii ayný þekilde sevdiðim ve görüþmek istediðim bir dolu arkadaþým ve diðer akrabalarým var.Onlarý da ihmal etmiyorum. Eee haliyle ne kadar yardýmcým olsa da ev iþlerinin ve alýþveriþin ucundan tutuyorum. Bir bayan olarak saçýma baþýma özen gösteriyorum. Tiyatroya , operaya,sergilere gitmeye bayýlýrým. Ayda iki kez bile olsa içlerinden seçim yapýp gidiyorum.Evliyim ve haliyle bir kocam var. Kocamla vakit geçirmeyi hatta güzel vakit geçirmeyi istememiz en doðal hakkýmýz. Bunu da yapmaya çalýþýyorum.Fiziksel olarak koyduðum efor dýþýnda tüm bunlarý yapabilmek için bir de düþünsel efor koyuyorum. Tüm organizasyon yeteneðimi sonuna kadar kullanmam gerekiyor. Bir gün toplamda 24 saat. Birde bunun uykuyla geçirdiðim 6-7 saati var. Geriye kalýyor 18-19 saat. Þimdi siz düþünün bakalým bunlarýn hepsi birden nasýl sýðýyor benim hayatýma?
“Kadýn olmak zor iþte” noktasýna getirmek istemiyorum konuyu. Çünkü bir þeyden zor diye þikayet etmem için karþýlýðýnda getirisinin yeterli olmamasý lazým. Hatta o þey ne ise, bana zorla yaptýrýlýyor olmasý lazým. Yukarýdaki listeye baktýðým zaman bunlarýn içerisinde bana zorla yaptýrýlan hiç bir þey yok. Ayrýca birer birer hepsini yaparken aldýðým tatmin tüm koþturmacalara deðiyor. Anlatmak istediðim bu deðil.
Daha önce baþka bir yazýmda yazmýþtým. Kendimi bildim bileli hiç bir zaman evlenmek, güzel bir gelinlik giymek, düðün töreni yapmak, çoluk çocuða karýþmak gibi hayallerim olmadý. Ýnsanýn ilerleyen yaþý deðiþiklikleri de beraberinde getiriyor. Hayallerim, isteklerim deðiþti. Hobilerim bir azaldý bir arttý. Kendi isteðimle evlenip kendi isteðimle çocuk yaptým.Hatta çocuðumun olmasýný o kadar çok sevdim ki dayanamadým bir tane daha yaptým. Bana bütün bunlarý, þu anda sahip olduðum hayatýn temposunu ve koþturmacasýný çok deðil 10 sene önce söyleselerdi büyük bir olasýlýkla “hadi caným, yok artýk” derdim. “Delimiyim kendimi niye bu kadar zora sokayým, hiç dayanamam ben bu kadar çok koþturmaya ” der kestirir atardým. Ama insan düþündüðünden daha güçlü, dayanýklý ve yaratýcý bir varlýk. Hele bir de mini minnacýk bebeðinizi kucaðýnýza aldýðýnýz zaman hem onun hayatýný hem kendi hayatýnýzý daha yaþanabilir kýlmak için yapmayacaðýnýz kalmýyor. Daha neler anlatýyor bu küçüçük insan yavrusu size; yaþýnýzý, bir anda 30,33,35 vs..olduðunuzu, Cahit Sýtký Tarancý’nýn “Yaþ 35 Yolun Yarýsý” þiirini, yapmak istediklerinizin ne kadarýný yapýp ne kadarýný yapmadýðýnýzý, tembelliðinizi, çalýþkanlýðýnýzý ve en önemlisi hayatýn ne kadar hýzlý geçtiðini. Bebeklerimi emzirirken geçirdiðim her dakika hem onlarla yakýnlaþmak hem de hayatýmý daha nasýl yaratýcý ve verimli geçirebileceðimi düþünmek için harcadýðým mükemmel fýrsatlardý. Doðum ve bebeklerim bana bu sorgulamayý yaþattýlar. Ya hayatýn son damlasýna kadar karýþýp elinden ne geliyorsa, ne yapmak istiyorsan en iyisini yapýcaksýn ya da yaratýcýlýðýný ve dayanýklýlýðýný hiç test etmeden arkana yaslanýp, elindekiyle yetinip bahaneler üretmeye devam ederek yaþlanýcaksýn. Memur ve memur olmayan zihniyetin farký budur iþte. Çocuklarýmýn yaþamdan zevk almalarýný, dünyayý her istediklerini gerçekleþtirebilecekleri bir oyun bahçesi olarak görmelerini ve bunu yapabilecek gücün içlerinde olduðunu anlamalarýný istiyorum. Söylediklerim ve yaptýklarým uyum içinde olsun istiyorum Eðer bunu ben anlamamýþsam, ben kendi gücümü ve yaratýcýlýðýmý kullanmýyorsam bunu çocuklarýma nasýl anlatabilirim?
Zamansýzlýk her zaman en büyük bahanemiz. Yorgunluk her zaman en büyük bahanemiz. Eðer bunlar ortadan kalkarsa baþka bahaneler bulacaðýmýzdan eminim. Otomatik pilota takýlmýþ vaziyette yaþýyoruz. Otomatik pilot bizi günlük alýþkanlýklarýmýz dýþýna çýkmamýzdan, rotamýzý deðiþtirmemizden, yeniliklere açýk olmamýzdan, yaratýcýlýðýmýzý kullanma olasýlýðýmýzdan, gerçek potansiyelimizi ve gücümüzü idrak edebilme ihtimalinden koruyor. Çok þanslýyým ki çocuk sahibi olmak beni otomatik pilotun kontrolünden çýkardý. O yüzden vakitsizlikten hiç þikayet etmiyorum. Yorgunluktan sýzlanmayý býrakarak gereken zamaný yoktan var edebiliyorum ve her seferinde elde ettiðim sonuca bakýp þaþýrýyorum. Zamanýn baskýsý, aslýnda bizim onu ne sýklýkla bir bahane aracý olarak kullandýðýmýza göre deðiþen bir kavram, bunu her geçen gün daha iyi görüyorum.
Kimbilir ,belki de bizim kendimizden yarattýðýmýz Süperman’lerle yarýþamayacaðýný anlayan Süperman tahtýný çoktan bizlere býrakýp kaçtý bile. Eðer öyleyse kendisini ancak yaþamýmýzý renklendiren bir hayal kahramaný olarak özleyeceðim. Ben ve çevremdeki diðer “süper Süperman anneler” potansiyelimizin elimizden geldiðince fazlasýný ortaya koyarak onun yokluðunu aratmayacaðýz nasýl olsa.....:)))