Aþk iki kiþinin hem baþrollerini paylaþtýðý, hem de figüraný olduðu bir oyundur...Baþrolde olduðunu zannederken insan, yan rollerden birinin kahramaný olduðunu fark ediverir keskin bir sýzýyla. Terk eden rolünü çok iyi oynayan bir oyuncunun karþýsýnda, elbette terk edilen olacaktýr senaryonun acýmasýz tuzaðýnda...

Terk edilen yenilen; terk edilen kaybeden; terk eden yitip giden...Yenilginin tüm benliði esir almasýnýn en net halidir terk edilmek...Adýna özgüven denilen duygu, kayýp gidiverir insanýn elinden. Bir bardak düþüp kýrýldýðýnda nasýl yapýþmazsa bir daha parçalar ayný yerden yeniden, öyle toparlanamaz bir daha kýrýlýp daðýlan özgüven.Kim bilir, belki de insanlarýn terk edilince çektiði acýnýn en temel nedenidir bu kayýp...Kiþiliðin en temel yapý taþlarýndan biri hýzla çekilip alýnmýþtýr bulunduðu yerden. Ve ne yazýk ki yerine konabilecek bir baþka duygu yoktur...Boþluk kocaman bir kara delik gibi sýrýtýr tüm çirkinliðiyle...

Bir yanda olanca harýyla, olanca kýrmýzýlýðýyla alev alev yanan aþk...Diðer yanda küllerinin üzeri buz gibi bir kayýtsýzlýkla örtülü eski bir kor...Bir tarafta yanarken, diðer tarafta sönen bir ateþ. Umutsuzca yüreðindeki ateþin, sönen tarafý tekrar canlandýracaðýný düþünür terk edilen. Oysa ateþ artýk tek kiþiliktir. Ve asla yetmez bir ateþ, sönen bir alevi yeniden canlandýrmaya...Hele AÞK yazýyorsa ateþin yaftasýnda...

Yalvarmanýn o iç burkan çaresizliði ile, gururun asil acýmasýzlýðý arasýnda nasýl da sýkýþýverir insan. Yüreðinde çýðlýk çýðlýða bir ses “Yalvar, yakar, elinden ne geliyorsa yap, kaybettiklerini yeniden kazanabilirsin” derken; gururun hýrçýn ve sert sesi “ Asla beni göz ardý etme! O incecik camdan duvar parçalandý, artýk onarman mümkün deðil” diye susturur diðerini...Kendi içinizdeki kavga hepsinden zordur.Kiþinin kendisiyle giriþtiði savaþ en acýmasýz savaþtýr. Ýçinde nasýl farklý kiþilikler barýndýrdýðýný en net terk edildiði zaman anlar insanoðlu...Korkunç acýlarla kývranan yüreði çýðlýk çýðlýða haykýrmak isterken, kadere boyun eðmiþ yaný bir ölüm sessizliðine bürünür...

Yitirilen sadece sevgili midir? Ýþin en zor yaný, sevgiliyle birlikte yitirilenlerin çokluðu ve yoðunluðudur. O sizin olan þarký artýk asla sizin olmayacaktýr! Çünkü siz artýk sen ve o olmuþsunuzdur. Bir iken iki olmak nasýl korkunç bir hazza bürüdüyse geçmiþinizi, iki iken bir olmak öyle kara bir umutsuzluða boyar geleceðinizi...Hatta iki olmanýn tadýnýn hiç tadýlmadýðý, hep bir kalmanýn, yalnýzlýðýn bilinip aþkýn tanýnmadýðý o tatsýz tutsuz günlerin monotonluðunu bile özlersiniz delice. Ama nafile...AÞK denilen kan kýrmýzý büyü yayýlmýþtýr dalga dalga damarlarýnýza. Tutkuyu taþýyan bir beden, acýya da teslim olmalýdýr ayný yoðunlukla. O filmi artýk izlemeyeceksinizdir, o yemeðe elinizi bile sürmeyeceksinizdir, hele o gömleði asla giymeyeceksinizdir...Zannedersiniz ki uzaklaþtýrýnca paylaþtýðýnýz her þeyi hayatýnýzdan, onu da silip atývereceksinizdir...Oysa anýlar asla seyirci olmayý kabul etmezler. Hiç ummadýðýnýz bir anda, belki bir kokunun buðusunda, belki bir sesin iþvesinde keskin bir býçak gibi saplanýverirler yüreðinize...Silmek istediðiniz her þey, daha bir net kazýnýr düþüncelerinize...

En çok kadere teslimiyet bayraðý çekilen zaman dilimleri hangisidir diye düþünürseniz, yanýtý biten bir aþkýn ardýndan terk edilmenin kucaðýndaki dakikalarda bulursunuz. Avunmanýn en kolay yolu bu olduðu içindir herhalde. Sizin dýþýnýzda bir güce teslim olmanýn dayanýlmaz hafifliðiyle, bir kabulleniþ yerleþiverir birden içinize. Kesinlikle, olaylar sizin kontrolünüz dýþýnda geliþmiþtir. Siz aslýnda terk edilmeyi hak etmemiþsinizdir, sadece kaderin bir oyunudur bu size. Kurallarý acýmasýz da olsa, sizin biten bu oyunda sadece oyuncu olduðunuz, hakemin bir baþkasý olduðu fikri çok rahatlatýcýdýr. Yapacaðýnýz, yapabileceðiniz hiçbir þeyin olmamasý çok büyük bir ferahlama duygusu yaratýr yaralý yüreðinizde. Sýrtýnýzda kambur gibi duran büyük bir yük kalkmýþtýr omzunuzdan. Suçlu bulunmuþtur, ne terk eden, ne terk edilen...Bu oyunu bozan, bu oyunu yarým býraktýran tek bir suçlu vardýr...Adýna kader denilen hakem!