Ey önümde üzeri bembeyaz duran kendisi de esasýnda baþýboþ olan güzel sayfa! Senin kaderin de temelinde yalnýzlýk hissinin yattýðý sözlerin kafanýn üzerinde dolanmasýna katlanmakmýþ. Elbette sen bunu istemedin bu durumu, týpký þu anda senin üzerinde yazýlmaya çalýþýlan sözlerin sahibinin oturup da bunlarý yazmak istemediði gibi... Ama o da mecbur kaldý be güzelim! Yoksa bu satýrlarý yazan da paslanýp gidecekti; daha dünya üzerine parlaklýðýný yansýtamadan yokolup giden yýldýzlardan biri olacaktý. Belki dünyanýn üzerine parlayamamýþ olmak onun yýldýz kimliðine halel getirmez ama iþte böyle bir durumda faniliðine de set çekememiþ olacaktý . Ne zaman ki onun parlaklýðýný biri farkeder de o parlaklýktan bir þekilde etkilenir; iþte o an en azýndan o farkeden þahýs ölene kadar, onun ruhunda bir yaþam sürdürmeye devam ederdim. Hele bir de gerçekten o þahsý etkilediysem ve o þahýs da bu etkiyi baþkalarýna da aktarabilirse ve bu silsile böyle devam ederse... Kaldý ki ben, benim parlaklýðýmýn sadece belli bir zümrece deðil herkesçe farkedilmesini istiyorsam, herkes beni benimsemese de beni benimseyemeyenlerin de en azýndan benim varlýðýmdan haberdar olmasýný istiyorsam... Ama bunun gerçekleþebilmesi de benim bu yazýlarýma baðlý bir ölçüde. Ne de olsa herkesin belli yetenekleri vardýr ve kiþinin baþarýsý bu yeteneklerini tanýyýp onlarý mümkün mertebe geliþtirmesinden geçer. Ben de kendi kabiliyetimin sözsel nitelik taþýdýðýný biliyorum ve bunlarýn da ancak irili ufaklý yazýlarla geliþip bir karakter kazanabileceðinin ve de bu kazanýlacak karakterin benim reklam aracým olup ulaþmak istediðim noktalara ulaþmamý saðlayacaðýnýn da farkýndayým. Hal böyleyken benim üretkenliði elden býrakmamam gerekiyor elbette ki. Ancak ben ne yapýyordum son dönemde? Yani bunu itiraf etmek biraz acý belki ama mevsimin etkisiyle olsa gerek yan gelip yatýyor kendimi hayat nasýl devam ederse ona kaptýrýp gitmeye çalýþýyordum. Þimdi bu yazý tek baþýna benim direksiyonu elime almamý saðlamayacak, ancak en azýndan bunun için gerekli mücadeleye beni hazýrlayacak bir antreman, bir kondüsyon çalýþmasý olacaktýr. Fakat ben tatil boyunca sadece vücudumu deðil bütün ruhumu ikiseksen yatýrýnca bir anda sýkýntýlar girdabýnda buluverdim kendimi ve anladým ki ben kendime haksýzlýk etmekteyim. Bu gidiþin sonu beni ancak kafasýný sallayýp maaþýný almaya razý memurluða götürür ki böyle bir durumda sanýrým kaybeden sadece ben olmam. Peki baþka kim kaybedecektir ki? O yukarda bahsettiðim yýldýzý görmek nasip olmayan dolayýsýyla onun getirisi olan müthiþ etkilerden de nasibini alamamýþ insan güruhu da en az parlayamayan yýldýz kadar kayýptadýr. Hatta yýldýz kendi yýldýzlýðýnýn kýsýtlý yaþam süresi boyunca azbuçuk bilincindedir, bundan ötürü ara sýra da olsa kendi kendine avunmasýný saðlayacak bir koz mevcuttur elinde. Ya konumu itibariyle yýldýzlaþmasý mümkün olamayacak, hayatýn gerçekten ne olduðunu tanýmasý farkedebildiði yýldýz adediyle oranlý olan þahsýn kaybý ne olacak? Ýþte ben bu kaybýn sorumluluðunu da ödeyemeyeceðimi bildiðimden bir eskiz maiyetindeki bu satýrlarý karalayaraktan senin de huzurunu bozmaktayým, sen de helal ediver hakkýný be güzel sayfa! Gerçi sen görev bilinciyle bunlarý düþünmüyorsun þu anda karþýmda iþini yapýyorsun ama daha iþimin baþýnda ben de kimsenin hakkýnýn vebalini üzerimde hissetmeyeyim deðil mi?
     Bir ek paragrafý bu yazýya ilave etmeden edemeyeceðim. O ek bölümün hülasasý da þudur ki: Ruhsal kondüsyonumun da diplerde dolaþmasýnýn büyük etkisiyle bu yazýya nasýl baþlayacaðýmdan ilk satýr sona erinceye dek kendim de bihaberdim. Piyasada pek irdelenecek türden olayýn da mevcut olmadýðý bir dönem içinde bulunduðumdan (Bana kimse ekonomik kriz filan demesin bu ekonomikten de öte sosyal bir krizdir millet adýna ve zaten kriz içerisinde olduðumuzdan da üretkenliðimiz yok olmuþ durumda herkes baþýboþ bir hale büründü, ben de bundan nasibimi aldým açýkçasý. Hayattaki bütün deðerleri paraya endekslemiþ olmamýz ve para olmamasý halinde diðer bütün deðerleri gözardý edecek bir konuma hep beraber gelmiþ olmamýz ise apayrý bir trajedidir, fakat ben de bu duruma karþý þu anki halimle çözüm bile üretemeyecek kadar aciz olduðumdan ancak parantez içinde buna deðinebiliyorum. Parantez bir dilek, hatta bir dua ile kendini sonlandýracaktýr: Allah sonumuzu hayýr etsin!!!) onu bahane ederek bir yazýya da giriþemedim. Yaz mahmurluðu ile benim üþengeçliðim birleþiverince hayatýmýn hem süresel hem de içerik bakýmýndan en boþ zamaný geçip gidiverdi farkýnda olmadan. Öyle ki ben her zaman olaylarý kendi insiyatifime almaya çalýþýp bu çabamdan ötürü kendime karþý sevgi ve güven hissederken iplerin tamamen bana ait olduðu bir zamaný kaderci bir yaklaþýmla heder eder olmuþtum. Ve yine böyle gecelerin biriydi bu gece de ve yine her zamanki gibi geçse de gitse diye yaklaþýyordum ben ona ve bu yüzden de fiziksel ihtiyaçtan deðil sýrf zamanýn daha hýzlý geçmesi adýna bir uyku sürecine sokmaya çalýþýyordum kendimi. Ikýna sýkýna baþardým da bunu lakin uyumak adýna kýsa sayýlabilecek bir zaman içerisinde bir þýrýltý münasebetiyle yeniden uyanýk buldum kendimi. Hasbinallah diye diye tuvalete yönlenip iþimi gördükten sonra pencereye doðru baktýðýmda ise anladým ki bu þýrýltý, gaipten gelme bir ses filan deðilmiþ. Saðanak yaðmurun sesiyle uyanmýþým meðerse. Normalde her ne þartta olursa olsun insan, uykusu bölündüðünde henüz uyumaya baþlayalý çok olmadýysa ve de uyumasýna mani bir durum yoksa yeniden yataða girip uykusunu sürdürme eðiliminde olur. Güya benim kafamdaki plan da tuvalet yolu boyunca bu þekildeydi ta ki pencerenin baþýna dikilinceye kadar. Sen hiç yaðmurun sesiyle uyanýp topraðýn kokusuyla ayýldýn mý? Ayýldýysan ne ala, bu dünyada bu yaþamýn her þeye raðmen niçin vazgeçilmez olduðunun biraz da olsa farkýna varabilmiþþin demektir. Yok ayýlmadýysan darýsý senin de baþýna, çünkü bunu yaþayamadýkça sen bedenen de ruhen de derin uyku halinde kalmaya mahkumsun demektir ne yazýk ki.
Sanýrým ben asla bu ülkede mesleki anlamda bir yazar olamayacaðým, olsam da bu durumda bu meslekten para kazanamayacaðým için aç kalacaðým. Sanmayýn bu ülke insaný beni anlamaz þeklinde ucuz ayaklara yatýp entel imajý çizmeye kalkacaðýmý. Tam tersine ben onlardan, yani halkýn içinden biri olarak sözümü elit tabakaya dinletemeyeceðimin, gariban halkýmýn ise kitap,gazete gibi þeyleri kendi masraf listesinde fuzuli harcama olarak gördüðünün bilincindeyim. (Ha seri halinde kitap çýkarabilir ve seri boyunca kupon yayýnlayýp kuponlarý biriktirene tabak-çanak hediye etmemi saðlayacak bir sermaye ile bu iþe giriþebilirsem o zaman iþ deðiþir tabii...) Fakat yukarýda saydýklarýmdan daha vahim bir sorun var benim adýma: Ben üretkenim belki kendi adýma ama bu üretimi gerçekleþtirebilmem için illaki birtakým þartlarýn yerine gelebilmesi gerekiyor. Örneðin ben geveze olarak bilinirim fakat kimsenin dikkatini çekmez benim kendisinden bir elektrik hissetmediðim kiþilerin karþýsýnda suspus kaldýðým. Yani benim konuþkanlýðým, kendisinden feyiz alabildiðim insanlara karþý ortaya çýkan bir durumdur. O insandan ben ne kadar çok þey alabiliyorsam o oranda kendisine sözsel aktarýmlarým oluyordur. Bir diðer deyiþle söylediðim her sözde benim düþünce mekanizmam kadar sözlerin o anki muhatabýnýn da payý vardýr. Ýyi de burada karþýmda somut bir varlýk da yok þimdi. Kendi kendimeyken yazýlýyor bu yazýlar. (Zaten birisiyle birlikte olsaydým þu anda onla olan diyaloglarýmýz kesinlikle þu aptalca satýrlardan daha kýymetli olurdu ama ben olayýn akýþýna kendimi kaptýrýp gideceðimden ve tabii bilhassa kahrolasýca üþengeçliðimin de etkisiyle bunlarýn geleceðe saklanabilmesi mümkün olamayacaktý.) Bunlar nasýl ortaya çýkabiliyor hal böyleyken diyecek olursa cevabým þudur ki: Çýkabilmesi için illaki günün alacakaranlýk kuþaðý olarak tabir edilen diliminde olmam gerekiyor. Normal þartlarda günün en pasif zamanýdýr halbuki bu periyot. Sokaða çýkýp etrafa bakýndýðýnýzda hiç bir yaþamsal ize bile rastlayamazsýnýz. Ben de herhalde bu vakitte artýk yaþamýn içindeki rolümden tamamen sýyrýlabildiðimi hissedip bireyliðimi doyasýya yaþýyor olsam gerek bu zaman dilimi içinde uykumdan ödün vererekten bütün bunlarý karalýyorum iþte. Ne de olsa bir þeylerin elde edilebilmesi onun için fedakarlýkta bulunmaya baðlýdýr. Vermiþ olduðum ödünden ötürü asla piþman deðilim ve umarým bunun karþýlýðýný almak da bir zaman nasip olur...Ama yazý yazmasý böyle þartlara baðlý bir insanýn o yazýlardan gün gelip de ekmek yemesi zor gözüküyor hani.
     "Yaðmurun sesine bak, aþka davet ediyor..." Haklýsýn Erkin Baba, lakin davet edildiðim aþkýn muhatabý kim ki? Daha da mühimi o aþk hep gelip geçici olmak durumunda mý benim adýma? Ben de bir yere davet edildiðimi hissettim iþte sabah sabah ve þu anda o davete icabet etmiþ durumdayým. Davetin kuralý ise bu boþ sayfalarý iþlevsel hale getirmek. Bu iþlevi belirlemekte ise özgürüm týpký yaþamým gibi. Dünyaya da kendi ebeveynim tarafýndan davet edilerek geliyorum ve yaþamsal sýnýrlar içerisinde bir þekilde yaþam sayfalarýný dolduruyorum. Bu doldurmadaki insiyatifi çoðu zaman dilediðimce olmasa bile kendime en uygun gördüðüm biçimde deðerlendiriyorum. Mesela þu anda ben evimde oturuyor olmak yerine bir tatil yöresinde bulunuyor olmayý tercih ederdim ama þu anki þartlar itibariyle insiyatifimi bu yazýyý yazmak yönünde kullanmýþ durumdayým. Zaten bu yazý benim için aslýnda bu açýdan benim karýþýk hayatýmýn bir yansýmasý. Yani buradaki her kelime benim hayatýmdan bir kesit. Bu yüzden de tek baþlarýna ancak sözlüklerde kendine yer teþkil eden bu kelimeler bu yazýdaki konumlarýyla benim adýma muazzam deðerlere sahipler. Aþk kelimesi tek baþýna hiç bir þeydir. Ne zaman ki o kelime, benim hissettiðim aþký ifade etmek için kullanýlýr iþte o zaman öylesi anlamlara bulanýr ki, belki kendisi bile sýyrýlmak ister o anlamlardan. Tek baþýna bütün o yükü taþýyamayacak durumdadýr çünkü esasýnda ama ben o yoðunluðu parçalara ayýramadýðýmdan ne var ne yoksa ona bindiriveririm. Ýyi de kime karþý duyulacak böylesi bir aþk? Bunun muhatabý var mýdýr ki? Hele ki benim gibi her uyandýðýnda dokunacak varlýk aradýðýnda müstakbel yarinin göðsü diye yastýðýna baþ koyan, tutacak el aradýðýnda iki elini birleþtiren biri için? Ýþte ne yazýk ki aþkýn muhatabý sadece bir karþý cins (yazýyý okuyacaklar arasýnda bir eþcinsel olmayacaðýný varsayarak yazýyorum bunlarý aslýnda gelecekte her kitleye hitap edip bu yazma hadisesinde bir meslek erbabý olmayý tasarlayan biri adýna son derece vahim bir durumdur ama þimdilik affediverin ne de olsa çaylaðýz daha) deðildir. Yaðmur beni de çaðýrmýþtýr aþka hem de uykumun ortasýnda daha henüz hülyaya bile dalmamýþken ancak bu öylesine yoðun bir davetti ki reddedemedim ve aþkýmla baþbaþa kaldým. Neydi aþkým? Ýþte bütün bu yazdýklarýmý somut hale dönüþtürebilmek, bu sayede gerek geriye dönüþ yapmak istediðimde güdük hafýzama mahkum kalmaktan kurtulmak gerekse bu kafamdakileri mümkün mertebe doðru insanlarla paylaþabilmek. Bir diðer aþkým ise elleriminin ve zihnimin yorulduðu ya da seri halde yazmaktan bezdiði anlarda pencerenin karþýsýna geçip sýcak nescafeyi yudumlamak. Bütün bunlar o aþk-þevk olmadýðý zamanlarda da yapýlýr elbet ama o zaman bu affedersiniz sevgilinizle deðil de bir fahiþe (ya da jigolo) ile seviþmenizle eþdeðer hale gelecektir. Yine alacaðýnýz bir zevk olacaktýr ama bu zevk ne kadar insanidir o tartýþýlýr.
     Peki bu yazýnýn bir sonu gelmeyecek midir? Elbette gelecektir hatta þu anda kendileri bitmek üzeredir. Müjdeler olsun sana ey güzel sayfa! Baþýndaki insan insafa geldi de seni rahat býrakma kararýný aldý. Huzura kavuþmak üzeresin sonunda. Ne o? Hiç bir tepki vermiyorsun. Ahh ahh iþ ahlaký deðil mi? Neyse sevincini ben baþýndan defolduðum zaman doyasýya yaþarsýn artýk. Ne de olsa dýþarýdaki yaðmur ve yaðmurun getirisi olan o hoþ koku kesildi. Fincandaki nescafe de soðuduðundan artýk eskisi gibi keskin ve çekici deðil. "Her aþk bitermiþ bir gün bildim..." Ýnsan farkýnda olmadan en büyük aþký kendi yaþamýna karþý hissediyor. Ama biliniyor ki o yaþamýn kendisi de er ya da geç bitecek bir gün. O aþký hissedebilmekten yoksun kiþilerse bir sabah yaðmur sesiyle uyanabilmeyi denesinler. Uykuyu bile sadece ihtiyacý karþýlamaktan ibaret hale getirmemek gerek. Bakýnýz simdi de uykuya karþý bir aþk duymaya baþladým ben ve bu aþkýmý icra edeceðim az sonra. Kendime ve yazý boyunca benle birlikte olan cefakar bilgisayarýma baþta olmak üzere bu yazýyý okuyan okumayan hayatýmý bir þekilde paylaþtýðým, dolayýsýyla az ya da çok bana tahammül etme saygýnlýðýný göstermiþ olan herkese sonsuz teþekkürler. Son söz: Bir yerlere çarpýp çarptýðý yerlere hasar vermeyi kendine marifet bilen göktaþlarýnýn çokça bulunduðu bir uzayda "Ben yýldýzým" demek her ne kadar ukalalýk olarak nitelendirilse de o yýldýzlar kendilerini bilir, kendilerine güvenirler. Onlarýn varlýðýný insanlar gökyüzünü özel olarak incelemedikleri müddetçe bilmeseler bile...