Ellerini yumruk yapýp gözlerini ovalýyor; gözleri yumrulaþýyor. Acýnýn, yangýnýn, tuzlu gözyaþlarýnýn dumura uðrattýðý suratýný etrafta gezdiriyor. Gördüðünden, görebildiðinden, görebileceklerinden o kadar emin olamýyor artýk. Mistik bir fluluk ve sisin etrafýný böylesine aceleci sarmasýný hoþnutsuzca karþýlaþýyor. Ayaða kalkmaya çalýþýyor; ayaklarý tutmuyor.

Sisin arasýndan sarý saçlý bir kadýn yavaþça, salýnarak yanýna geliyor. Kadýn ayak parmaklarýný yere týklatarak baþ ucunda duruyor. Týk, týklar garip bir etki yaratýyor beyninde. Sanki tüm ömrü boyunca o týklar için yaþamýþ gibi geliyor... Dili aðzýnýn içinde þekilden þekile giriyor, istemsizce, -istemin yarýk, parçalanmýþ
kiþiliklerine eþitçe daðýtýldýðý bir istemle- "Yani bu týklar için miydi her þey?" diyor. Kadýnýn aðzýndan berrak dumanlar çýkýyor, bu sisin altýnda böyle berraklýk üflemesi hayranlýk uyandýrýyor.

Berraklýk havada kývrýlýp harf biçimini alýyor, "Evet, bunun içindi."

"Yaaa!" diye baðýrýyor. Sisin altýnda duyup duyabilieceði en güzel sözleri duyduðu için mutlu oluyor. "Endiþe de neymiþ ki caným; endiþe de neymiþ?"

Kalbi sýkýþýyor, elinde titremeler artýyor, bacaðýnda bir yangýn... Dudakta bir sýzý yayýlýyor surata, kulaðýnda çýnlama, "Yaaa, yaaaaa! Endiþe buymuþ. Yaaaaa!"
Kadýn kahkahalarýný yoðunlaþtýrýyor. Öylesine güzel gülüyor ki, daha önceden bunu anlayamadýðý için kendi kendine hayýflanýyor. Kadýn altýnýmsý ellerini üzerine sürüyor, ceketinin cebinden paralarý, evlilik yüzüðünü çýkarýyor. "Þimdi seni öpebilirdim ama çok çirkinsin," diyor kadýn, "çirkinsin ama seni yine de öpebilirdim evli olsaydýk. Evli olsaydýk sana daha lütufkar davranacaðýmý anlardýn böylece, ama emin ol seni yine de öldürürdüm."

"Zaten evlilik dediðin nedir ki?" diye demeden edemiyor.

Kadýn bir sigara çýkarýp berrak nefesini kirletiyor. "Þu anda bile bunu söyleyebilmen sana yaptýklarým konusunda ne kadar haklý olduðumu tekrardan bana gösteriyor. Mallýk ruhuna iþlemiþ senin. ruhun garip bir etkileþim içinde hayvansý bir sinsilik taþýyor. Ama hayvanlar en azýndan yaþarlar, varoluþlarýnda böyle bir amaç taþýrlar. ama sende öyle görünüyor ki, hayvansýlýðýn samimi davranýþý bile yok."

Yangýn ve acý vücudunu giderek daha fazla sarýyor. Kadýna ilk defa istemeden hak veriyor. Ölüm denilen þeyin hissi bedeni sarmaya baþlamýþken konuþulacak daha ne olabilir ki? "Evlilik ha! Evlilik!"

"Evlilik yaaaa! Evlilik," diyor kadýn. "Senin için güzel bir ölüm düþünüyorum. Þu yaþadýklarýn daha bir baþlangýç. Sona ulaþtýðýmýzda gerçek evliliðin ne demek olduðunu cümle aleme göstereceðiz. Bunun için hazýr mýsýn?"

"Yüreðinde acýnýn yanýnda aþka benzer bir kýpraþma oluyor, "Bu anda bu ne yauuuvv!" diye inliyor. "Hazýr olmanýn dýþýnda baþka çarem var mý?" Havayý kokluyor, üzerine deniz suyu serpiþtirilmiþ, killi toprakla haleli, dýþkýlarýn süs olduðu aðaç kabuðu... "Bu kokuyu nerden biliyorum ki?" diye düþünüyor.

Kadýn yeniden kahkaha atýyor, "Baþka çare yok, Valla yok! Baþlayalým!"

* * *