Ýnsanýn en iyi tarafý ürperebilmesidir. -Andre Gide |
|
||||||||||
|
Seni tuttum, yüreðimin en güzel, en gizli, en özel köþesine oturttum. Artýk etrafýnda dönen bir pembe buluttum. Ne zamandý bunlar, nasýldý? Ýnanki unuttum... Acýmasýzca geçiyor zaman. Eskisi gibi kalmadý bende aþkýn gücü; yaþ buldu otuzbeþi. Bazan ortak dostlarýmýzla karþýlaþýyorum, bir otelin barýnda, ya da restoranýnda. Neredeyse hepsi evlenmiþ, çocuklarý olmuþ boylarýnca. Sanýrým bir benimle sen kaldýk yarým; sen benden uzak, ben senden, nasýl tamamlarým? Zaman zaman biz de karþýlaþtýk. Genellikle alkollü olurdun ve karþýma geçer aðlardýn. Durmadan konuþurdun, anlatýrdýn. Sözü hep dolaþtýrýp þöhretine getirirdin. Ben hep susardým; anlattýklarýnýn içinde eski seni dinlerdim. Yeni seni dinlemek çok yoruyordu beni, þýmarýktýn, öteki ünlüler gibi küstahtýn, ben yarattým havalarýndaydýn; ancak bunlarla ilgilenmediðimi de çokiyi biliyordun, beni en iyi sen tanýyordun. Ancak, çok zayýftým sana karþý...Biliyordun... Zaman acýmasýzca geçmiþti, sen gitmiþtin, ben bitmiþtim, bir turizmdir tutturmuþtum; yýlýn enaz yedi ayýný dýþarýda geçiriyordum, sana benzemiþtim, yerleþik bir düzenim yoktu. Sen, her gece bir otelde biriyle sabahlýyordun; ben bilmediðim bir kentte, tanýmadýðým bir ülkede bir otel odasýnda bir baþýma kalýyordum; tek farkýmýz buydu... Dudaklarýmda yarýlanmýþ bir þarký, bitmeyen bir dans, yarýlanmýþ bir ömrün yalnýzlýk sancýsý... Deniz kirlenmiþti... Biliyorsun üçþeye tutkunum; üçü de gitti, oldu el. Ki ne varsa en özel yaþantýmdaki güzel, gittiler oldular el; gözlerim buðulanýr, sen de gittin oldun el... Bir gitar sesine vurgunum, bir dalgalarýn kumsalý öpüþüne. Bir senin sesine, bir fesleðen kokan nefesine,. Dayanamam narçiçeði yere düþerse; ya bir de rüzgar ters yönden eserse? Ben o zaman ölürüm iþte, martýlar beni terk edip, giderse... Ben çok güçlüyüm ama, sana karþý çok zayýfým. Narçiçeði yere düþmüþtü. Fesleðen kokmuyordu nefesin. Martýlar uçmuyordu eskisi gibi. Sesin duyulmuyordu, rüzgar ters yönden esiyordu. Ben, sensizken herþeye küstüm. Narçiçeðinin yere düþmesiyle ben de düþtüm... NARÇÝÇEÐÝ YERE DÜÞTÜ... ERDEN ERKÝN...
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © ERDEN ERKÝN, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |