BÝR DENÝZ YAÞARDI BURALARDA


Bir deniz yaþardý buralarda bir zamanlar. Gözleri bir yosun olurdu, bir çim. O ne gözlerdi Allahým, ne biçim. Bir türlü bakamazdým, tuhaflaþýrdý içim.

Bir deniz yaþardý buralarda bir zamanlar. Saçlarý ipek sarýsýydý ve sarý tonlara bürünmüþ bir çiçek serasýydý.O sarý saçlarýný gecelerime perde ederdim; gözlerini yýldýz. Iþýk saçan bir umut, pembe bir buluttu baþýmdaki ve taptýðým bir mabudeydi karþýmdaki...


Bir deniz yaþardý buralarda bir zamanlar. Ýçi, dýþý þaffaf bir; içi, dýþý sevda gibidir. Kýyamazdým bakmaya, dokunmaya; yitireceðimden korkardým hep, bir köþeye gizlenirdim, sessizce aðlardým.

Bir deniz yaþardý buralarda bir zamanlar. Benimle otururdu dalgalarýn kumsalý öptüðü yerde. Benimle kovalardý martýlarý, benimle koþardý kumsalda. Benimle akköpüklü dalgalara yalnýzlýðýmýzý, martý kanatlarýna adýmýzý yazardý. Benimle duyumsardý çamýn reçine kokusunu, benimle seyrederdi doðanýn yeþil dokusunu. Benimle yüzerdi alabildiðine, denizin maviliðine. Benimle dönerdi dalgalarýn kumsalý öptüðü yere.


Bir deniz yaþardý buralarda bir zamanlar. Onunla þu gördüðünüz daðýn zirvesine çýkardýk. Bilirsiniz, bir dað baþýnda insanlar daha da yakýnlaþýr Tanrý'ya ve bir çocuk gibi mutlu aþýk olur doðaya. Avuçlarýmýzýn suçlu parantezini açarken havaya, baþlardýk saf ve sevgi dolu bir duaya ve yeniden gelmiþ gibi olurduk dünyaya.


Bir deniz yaþardý buralarda bir zamanlar. Benimle otururdu buralarda. Bir gün kumsala büyük balýklar geldi. Seni daha büyük denizlere götürelim dediler. Onlara uydu, gitti.

Bir dönüp baktým ki geçmiþ seneler, içimde birikmiþ neler neler olmuþ kördüðüm; aynadaki gözlerimde gördüðüm, hala o denize yanmakta ve aðlamaktayým.

Deniz gitti buralardan, benimle yaþadýðý yerlerden. Bir baktým ki bir baþýmayým, alýþtým terk edilmelere, tuhaf yalnýzlýklara. Ben böyle yaþamaya tutkunum, aþinayým.

Ne deniz döndü buralara, ne de onu götüren büyük balýklar. Bir gün küçük balýklarla haber göndermiþ deniz bana. Demiþ ki," Geceleri dünyamýzý aydýnlatan ayýn ve ulaþýlmaz sandýðým yýldýzlarýn bir taþ ve kum yýðýný olduðunu; parlak neonlarýn arka tarafýnýn karanlýk birer depo olduðunu; aynanýn arkasýnýn katranlý kaðýtla kaplý olduðunu, insanlarýn uzay boþluðunda sadece bir zerrecik olduðunu ve en kötüsü, en küçük bir fýrtýnanýn dahi önüne katýlýp insanýn savrulmuþluðunu ve kaybolmuþluðunu anlýyorum.Tel örgüye takýlanýn ben olduðumu ve yýrtýlanýn benim pantolonum olduðunu artýk biliyorum," demiþ.


Deniz gitti, acý bir hatýrasý; onulmaz bir yarasý kaldý.Ben bittim, içimde bir AH'ým, yukarýda ALLAH'ým kaldý. Deniz kirlendi, ne kaldý? Büyük balýklar küçük balýklarý yuttu ve bu balýklar beni tuttu uyuttu; kumsalda bir baþýma býrakarak unuttu.


Kumsaldayým yine, denizin gittiði ve benim dönmesini beklediðim yerde. Saðýmda martýlar, solumda deniz; içimde derin bir acý, derin bir iz. Bilmiyorum þimdi kiminlesin, nerde? Ben düþtüm hep, ayrýlýklarla derde, þimdi çok mutsuzum her yerde.


Bir deniz yaþardý buralarda bir zamanlar. Aþklarýn en güzeli, en zarifi, en soylusu burada yaþandý. Deniz, neonlarýn arkasýndaki karanlýk depoda; ulaþýlmaz sandýðýmýz yýldýzlarýn üstündeki taþ ve kum yýðýnýnda; bazan da küçük bir fýrtýnanýn önüne katýlmýþ uzay boþluðunda zerrecik gibi dönmekte. O döndükçe, yeryüzünde ne kadar umudum varsa sönmekte ve ruhum hergün yeniden ölmekte...


Bütün bu med-cezir bileþkesi basite indirgendiðinde, bu olabilene doðada üç þey tanýktýr: Deniz, kumsal ve martýlar...

Deniz gitti, masal bitti...


ERDEN ERKÝN...