AÞKIN HÜZÜNLÜ YÜZÜ...



Genç adam, sabahýn bu erken saatinde yurtdýþýndan dönüyordu. Ýþçi olarak yurtdýþýnda çalýþýyordu. Daha yeni evliydi, geçen yaz tatile geldiðinde evlenmiþ ve yirmi gün kadar evli kaldýktan sonra tekrar iþinin baþýna, yurtdýþýna dönmüþtü. Genç karýsýný býrakýp gitmek ne kadar zor olsa da, istemeye istemeye gitmek zorunda kalmýþtý. Þimdi ise tekrar yýllýk izne ayrýlmýþ ve eþine haber vermeden evine dönüyordu. Ýçi kýpýr kýpýrdý. Eþini çok özlemiþti. Yirmi gün evli kalmak ve ayrýlmak kahretmiþti zavallý adamý, iþte dönüyordu þimdi, sevdiðine, biricik eþine bir dakika sonra kavuþacaktý.


Evin bahçe kapýsýný açarak içeri girdi, bahçe mesafesi çok az olmasýna raðmen ona sanki uzun bir yolmuþ gibi geldi. Elindeki valizini yere býraktý. Cebinde kapý anahtarýný aradý. Kapýyý gürültü etmeden açmak ve sabahýn bu çok erken saatinde eþini uyandýrmadan eve girmek ve sürpriz yapmak istiyordu. Anahtarý kilide sokarak sessizce açtý kapýyý. Ýçeri girdiðinde yatak odasýnýn yarý aralýk kapýsýna yöneldi.


Kapýyý hafifçe itti, kapý ardýna kadar gürültü çýkarmadan açýldý. Eþi çýrýlçýplak yatakta uzanmýþ uyuyor, yanýnda da kim olduðunu bilmediði genç bir adam çýrýlçýplak karýsýnýn yanýna uzanmýþ yatýyordu. Beyninden vurulmuþa döndü adam, ancak deðmezdi, hiç sesini çýkarmadý, eþini uyandýrmadý bile; geldiði gibi geri döndü. Kapýyý sessizce kapadý. Dýþ kapýnýn önüne býraktýðý valizini aldý, bahçe kapýsýný açarak dýþarý çýktý.


Genç adam bir daha gelmedi, o gün bugündür bir haber de alýnamadý adamdan.



Bu öyküyü anlatmýþlardý bana yýllar önce, þimdi nedense aklýma gelivermiþti. Gece nöbetçi subayýydým bölükte, ikidebir firar eden bir er vardý : Çorumlu Halil. Biraz kafadandý, Çorum' un köyündendi Halil. Sevdiði kýz onu terk etmiþ ve evlenmiþti yýllardýr. Kadýn evlenmiþ fakat Halil' den kurtuluþ yoktu. Bütün gün kadýnýn evinin karþýsýndaki bahçede oturuyor ve kadýnýn penceresini gözlüyordu. Kadýnýn kocasý bir kaç dövmüþtü Halil' i, jandarmaya þikayet etmiþti, ne mümkün! Zira ortada suç yoktu; en son jandarma ve köyün büyükleri Halil' i yok say, Allahýn delisi iþte! Onunla bir mi olcaksýn demiþlerdi. Halil askerlik çaðýna geldiðinde fýrsat bu fýrsat deyip Halil' i askere göndermiþlerdi. Halil de benim yedek subaylýk yaptýðým bölüðe düþmüþtü. Her nöbetimde iþim yoksa geç vakit Halil' i buldurtur biraz laflardým, çok da severdim, çok yardýmcý oldum kendisine. Sýk sýk firar ederdi Halil, artýk býkmýþtýk, her firar ettiðinde doðru köye gidiyor, geçiyor kadýnýn evinin karþýsýndaki bahçeye, hemen jandarmaya haber veriliyordu Halil firar etmiþ diye, yakalanýp postalanýyordu gerisin geri bölüðe.


Bölük kapýsýnda Halil gözüktü, topuk selamýndan sonra, "Emret komutaným!" diye baðýrdý.
"Gel Halil gel, geç karþýma otur þöyle!"
"Olur mu hiç komutaným!"
"Olur, olur, geç hadi!"

Biraz lafladýk, kýzý anlattýrdým Halil' e yine, uzun uzun nasýl sevdiðini anlatýyordu bana.
"Ýyi ama Halil kýz evlendi, artýk çocuklarý var, kocasýný da seviyor, peki sen daha ne istiyorsun bu kadýndan?"
"Ah komutaným sorma, uzaktan da olsa onu bir görmem bana yeter! Ben bu yola baþ koydum! Artýk ne bir iþ yapacaðým, ne güç. Geçeceðim evinin karþýsýna hep öyle bakacaðým bön bön..."

Halil' i gönderdikten sonra nöbet mahallerini kontrole gittim, döndüðümde baþka bir öykü geldi aklýma.

Ey aþk sen nelere kadirsin dedim içimden. Bu nasýl bir aþk, nasýl bir yaþamdýr böyle hep hüzünle biten; bir tarafýn tutkuyla istediði, karþý tarafýn reddettiði bir yaþam!


Eski Foça' da Club Med tatil köyünü çok severdim, hala da çok severim ve arada uðrarým iþim gereði. Ýþte bu tatil köyüne gittiðimde sýk sýk tekneyle Eski Foça' ya giderdim, dostlarla buluþurduk, bir yerlere takýlýrdýk, oturur, balýk yer, içki içer eðlenirdik.

Bu eðlenceler hep deniz kýyýsýnda olurdu. Az ileride bir bank vardý, bankýn yanýnda ayakta duran ve devamlý sigara içen, biri bitmeden diðerini yakan bir adam dururdu. Her geldiðimde bu manzara ayný þekilde tekrarlanýyordu. Merak ettim sordum, ya bu adam kimdir, neden oturmaz da hep böyle ayakta durur, denize bakar, sigara içer, yorulmaz mý?


Adam bir kýzla niþanlanmýþ, ikisi de Foça' da bir kamu kurumunda memur, çok mutluymuþlar. Bir gün bu bankta ikisi otururken ne oluyorsa kavga ediyorlar ve kýz çýkarýp yüzüðü adama veriyor, arkasýna bakmadan çekip gidiyor. Adam o kýzgýnlýkla ayaða kalkýyor, yüzüðü tuttuðu gibi denize fýrlatýyor ve hep öyle ayakta kalakalýyor. Akþam karanlýk basýnca gelip evine götürüyorlar, sabah tekrar geliyor adam. Bu yýllardýr böyle sürüp gidiyor. Bu arada adam da kafayý üþütüyor, çalýþtýðý yerden de çýkarýyorlar ve yýllardýr burada, bu bankýn yanýnda niþanlýsýnýn dönmesini bekliyor.


Niþanlýsý da her iþe gidiþinde, yemeðe çýkýþýnda bu bankýn önünden geçiyor ve adama bakmýyor bile. Üstelik evlenmiþ ve çocuklarý varmýþ.

Kadýný çok merak ediyorum, bana yarýn erken gel diyorlar, kadýný sana gösterelim. Ertesi günü tekne beni erkenden getiriyor, banka gidip oturuyorum, adam da ayakta sigara içiyor. Arkadaþým gelip yanýma oturuyor ve iþte bak þu karþýdan gelen siyah bluz, kýrmýzý etek giyen kadýn diyor. Banka yaklaþtýðýnda ayaða kalkýyorum. Gözlerini mutlaka görmeliyim. Kadýnla göz göze geliyoruz, hafifçe gülümsüyor bana, o an içim sýzlýyor ve adama bir kez daha acýyorum.

Ah aþk, ey aþk, sen bu musun, hep bu hüzünlü yüzünü mü göreceðim senin? Hiç mi mutlu yüzünü göremeyeceðim ey aþk?

Aþk, martý kanadýnýn denize deðdiði andýr; yitirilen, kumsalda beklemekle geçirilen zamandýr!

ERDEN ERKÝN...
AÞKIN HÜZÜNLÜ YÜZÜ...