Hiçbir þey insan kadar yükselemez ve alçalamaz. -Hölderlin |
|
||||||||||
|
Bütün bu çile niyeydi. Oda dediðin tuðlalarla örülü bir hücre deðil midir? Çoðu zaman üstüme üstüme gelen bu tuðla yýðýnlarýný diðerlerinden farklý kýlan neydi ki. Galiba bütün gizem pencerelerde saklý. Bu hücre bir mezara dönüþtüðü zamanlarda yaþadýðýma ve hayatýn devam ettiðine þahitlik eden bu pencereler soluk veriyor bana. Bütün yaþam gýdamý gündüz bir yerlere koþuþturduðunu gördüðüm insanlardan, araba homurtularýndan, sakinleriyle birlikte þehirdeki apartmanlarýn bodrumlarýna taþýnan ahýrlardan, geceleri ise gökyüzünde asýlý duran yýldýzlardan ve geceye gölge düþüren ýþýklardan alýyorum. Onlar olmasa sanki hayat birden duracak, bir fotoðraf karesine dönüþecek. Her fotoðrafýn bir hafýzasý var ama bu fotoðrafýn bir hafýzasý bile olmayacak. Zaman bu fotoðrafýn içinde hapsolacak. Yaþadýklarým yoksa ben de olmamalýyým. Yýldýzlar yine bütün endamýyla karanlýða asýlý duruyor salkým salkým. Pencerem sonuna kadar açýk. Bu pencere hiç kapanmayacak. Hiç kapanmamalý. Gecenin soðuðu titretse de bedenimi yaþamam için bu pencere sonuna kadar açýk duracak. Yýldýzlar geceye ben pencereye asýlý duracaðým. Yýldýzlar teker teker þehrin kucaðýna düþüyor. Bu ürperten sessizlik biliyorum onlarý öldürecek. Kayan hiçbir yýldýz bir daha yükselmeyecek. Hepsinin bir yolcusu var biliyorum. Hiç kimse el sallamýyor ardýndan. Geriye dönen ne bir yýldýz ne bir yolcu… Kendime bir yýldýz seçiyorum. En parlaðý olmasýn istiyorum. En parlak, en göz alýcý olaný en erken terk ediyor duraðý, geceye tutunuþu zayýf oluyor bu yüzden. Ben en silik, en unutulmuþ olaný seçmeliyim. Gelirken rahatsýz etmedim dünyayý, gidiþimi hissettirmemeliyim. Bu unutulmuþluk ömrünü uzatýyor yýldýzýn ve yolcunun. Iþýklar sönüyor. Bütün günahlar uykuya dalýyor. Bütün acýlar bir geceliðine külleniyor mülteci yüreklerde. Biliyorlar, gün ýþýyýnca acýlar yeniden uyanýp saracaklar tüm bedenleri. Uyanmak istemiyor azýlý yürekler, hep son uyku diye dalýyorlar uykuya. Acýnýn insafý yok ama ölüm onlara acýyor. Neden ölüm, mutlu zamanlarda geliyor. Gün ýþýyor. Lüks apartman dairelerinin bodrumlarýndan horoz sesleri geliyor. Bir an horoz gibi baðýrasým geliyor. Üürüüüüü… Üürüüüüü… Üürüüüüü… Kalkýn ey insanlar. Uyanýn artýk. Siz uyanýn ki ben ve gece uykuya dalalým. Nöbet sýrasý sizde. Kalkýn artýk. Günü fazla yormayýn. Birbirinizi çýldýrtmayýn. Sonra çekilmez oluyorsunuz. Geceyi boþ bulup bütün küfürleri bize sallýyorsunuz. Bu da yetmezmiþ gibi bizimle sýrlarýnýzý, günahlarýnýzý paylaþýyorsunuz. Bizi bakir rahipler mi sandýnýz ki günah çýkartýyorsunuz. Sizin yüzünüzden kara çaldýlar yüzümüze. Bizim günahýmýz bize yeter hadi gidin iþinize. Üürüüüüü… Üürüüüüü… Üürüüüüü… Günahkar kadýnlarýn göðsünde uyananlar kalabalýða karýþmak için etrafý gözetliyor. Beton yýðýnlarýnýn demir kapýlarýný açan maskeli yüzler sokak aralarýna karýþýyor. Araba homurtularýný simitçi sesleri bastýrýyor. Simitçiler ne kadar çok baðýrýyor. Çok baðýrýnca çok mu simit satýyor. Çocuklar okul servislerine doluþuyor. Sýrtlarýnda kocaman çantalar sanki denizaþýrý ülkelerin keþfine gidiyorlar. Belli ki geç yatmýþlar. Gözleri uykulu. Anlaþýlan yine mankenlere takýlmýþlar, yarýþmacýlara destek vermek için mesajda yarýþmýþlar. Anneler pencerede, servis hareket ettikten sonra kendilerini yataða atmak için can atýyorlar. Memurlar ellerinde simit, dolmuþ kuyruðundalar. Vatandaþa somurtmak için yüzlerini asýyorlar. Halk ekmek kuyruðunda okulsuz ve sigortasýz çocuklar birbirini eziyor. Koltuk altlarýna sýkýþtýrýlan gazeteler basýma yetiþen haberleri yazýyor. Köþe tutmuþ yazarlar karanlýk lobilerde yediklerini, köþelerinde kusuyor. Sapan taþlý çocuklar tanklarýn gýcýrtýsý ile uyanýyor. Sapan taþlarýyla tanklarý hedefleri alýyorlar. Sapan taþlarýna yüreklerini koyuyorlar. Tanklar infilak ediyor. Yerine yenileri geliyor. Çocuklarýn gözleri büyüyor. Bunlarýn sonu gelmez mi? Taþlar üstüme üstüme geliyor. Utanýyorum Yüzüm kýzarýyor gibi geliyor bana. Emin deðilim. Öyle olsun istiyorum. Aynalardan uzak duruyorum. Biliyorum, utancýndan kýzarmadýðýný fark edersem yüzümün, tankýn içinde olduðumu anlayacaðým. Kayýt cihazlarý gülümseyen veda konuþmalarýný kaydediyor gençlerin. Pimi çekilmiþ insanlar kalabalýðýn içine karýþýyor. Biliyorum en kalabalýk yerde duraklayacaklar. Adýný koyamýyorum. Sarhoþ mýsralar dökülüyor akþamcý þairlerin dudaklarýndan. Kimseye görünmemek için kaldýrýmlarýn boþalmasýný bekliyorlar. Yataklarýna bir ulaþabilseler yazdýklarýný þiir sanacaklar. Uyandýklarýnda insanlar evlerinde olacak, onlar kitaplar dolusu mýsralar yazacak. Yayýnevleri onlarýn kitaplarýný gündüzleri basacak ama onlar hep kafayý bulunca okuyacak. Þimdi yatma vakti. Bu telaþý izlemek çok yoruyor insaný. Makyajlanmýþ hayat, maskelenmiþ insanlar daraltýyor ufkunu penceremin. Þimdi pencereyi kapamak lazým. Perdeleri de çekersem biliyorum hayat daha güzel olacak…
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © FATÝH YALÇIN, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |