bir sonbahar akþamý idi.
Hani o Ýstanbul'un güneþ batarken ki ýssýz ve yalnýz hali var ya; onu paylaþtýk geçen gün. Paylaþtýk ki artýk yalnýz kalmayalým, dertleþtik kiÝstanbul'la dost olalým. Ama korktuk, ya dedik kaybedesek herþeyimizi? Ýstanbul dedi: Kýzkule'mi Galata'mý ya kaybedersem?
Dedim ki: ya gidersen?
Ýstanbul hýrçýnlaþtý o an,sanki güneþe inat dalgalandý sanki bana inat aðladý , ýslandým. yýldýzlar mehtaba inat aydýnlattý o mavi sularý; mehtap görünmedi.
hayat 'biz'e inat ayýrdý beni senden; sen unuttun beni