Bu þehir geçmiþini ; geniþ caddeleri , arnavut kaldýrýmlý dar sokaklarýnda , görkemli kocaman tarihi binalarý , þirin ufak ahþap evlerinde yani þehrin tüm ruhunda yaþatan , bugününü ; tüm çýplaklýðý ve açýklýðýyla gözler önüne seren , geleceðini de ; düþlerde oluþturan bir þehirdi . Geçmiþin tüm gizemini hâlâ bünyesinde tutan ve korumaya çalýþan þehir .

Juneau , þehrin en çok bu yönünü seviyordu . Koca þehrin her bir santiminde bir tarih yatýyordu . Bu sokaklardan , caddelerden her geçiþinde kendini o zamanlarda yaþýyormuþ gibi hissediyor ve efil efil tarih kokan bu yerlerde bir süreliðine kendini kaybediyordu .

Ýþte June'u böyle güzel bir rüyadan uyandýran ses hemen baþucundan geliyordu . Zorlukla gözlerini araladý , komidinin üzerinde durmadan öten telefonuna uzandý ve alarmý kapattý . Kolundaki saatine þöyle bir baktý ve dokuzu gösterdiðini gördü . Hýzlý hareketlerle yataktan kalktý . Elini yüzünü yýkadýktan sonra çabucak üzerini giyindi ve kahvaltý etmek üzere mutfaða yöneldi .

Juneau'nun bugün ödevlerini hocalarýna teslim etmesi gerekiyordu çünkü eðer bugün teslim edemezse puan deðerlendirmesi daha düþük bir deðer üzerinden yapýlacaktý . Bu ödevler için epeyce emek ve enerji sarfetmiþti , bazý geceler geç yatmýþtý ve bunca çabasýnda sonra teslim gününü geçirip düþük bir not almak istemiyordu elbette .

Mutfak dolabýna uzandý ve bir kase aldý . Ýçine biraz mýsýr gevreði koydu üzerinede buzdolabýndan süt þiþesini çýkarýp gevrekleri örtecek kadar süt döktü , hemen yemeye koyuldu . Acele ediyordu çünkü acele etmezse otobüsü kaçýrabilirdi . Kahvaltýsýný bitirdi , hemen odasýna gidip ödevlerini ve birkaç eþyasýný daha çantasýna yerleþtirdi , evden çýktý .

Okula vardýðýnda saat neredeyse 10'a geliyordu , doðruca hocalarýn odalarýnýn bulunduðu binaya gitti , ödevlerini verilmesi gereken hocalarýna teslim eder etmez rahat bir oh çekti . Bu andan itibaren Juneau hem zihnen hem de bedenen rahatlamýþ , üzerinden aðýr bir yük kalkmýþ gibi hissediyordu . Çünkü dönem dönem gerek okuldaki derslerinin ve ödevlerinin zorluðu , gerek yalnýz yaþamanýn vermiþ olduðu sýkýntý ve üzüntü -ki yalnýz yaþamasýna raðmen bu þehre çok uzak olmayan bir mesafede çok sevdiði bir ailesi vardý - gerek de kendi yarattýðý bir takým problemler nedeniyle bir buhrana kapýlýyor , psikolojik bir bunalým yaþýyordu . Ama bugün kendini gerçektende iyi hissediyordu , belki de ödevlerini vaktinde teslim etmiþ olmanýn vermiþ olduðu rahatlýk ve mutluluktan caný eve gitmek istemiyordu þimdi . En azýndan biraz dolaþýp hava alýr , bir iki yere uðrar kendine bir film ya da bir kitap alýr öyle eve dönerdi .

Juneau gerçektende düþündüðü gibi önce eski kýrmýzý tramvayýn geçtiði caddede biraz dolandý , bir iki pasaja uðrayýp dükkanlara bakýndý , üzerine basit birtakým þeyler aldý ve daha sonra aklýna Milsz'e gidip uzun zamandýr aradýðý Kjunzo çizgi-romanýnýn gelip gelmemiþ olduðuna bakmak fikri gelmiþti . Ara sokaklardan birindeki pasajlardan birine girdi ve Milsz'in kapýsýnýn önüne geldi . Sessizce dükkana girdi ve bir oda büyüklüðündeki dükkanýn köþesinde oturan çocuða -merhaba dedi . Çocuk da baþýyla bir selam verir gibi yaparak June'a -merhaba dedi .

June birden etrafýný süzmeye baþladý . Bu dükkan bir oda büyüklüðündeydi fakat içerisinde akla gelebilecek her türlü þey mevcuttu . Bir köþede asýlý duran baskýlý tiþörtler , diðer tarafta bir sürü eski ve yeni dergiler , fanzinler , baþka bir köþede yeni çýkmýþ müzik cd'leri ve 60'lý-70'li yýllarýn pikaplarý ... The Clash'ten Sex Pistols'a , Rolling Stones'tan Beatles'a , Abba'ya kadar herþey vardý .

June sonunda aradýðý çizgi-romaný bulmuþtu ve kendini bir anda Kjunzo'nun sayfalarý arasýnda kaybolmuþ buldu . O sýrada dükkana baþka birisi girdi fakat June bunu farketmeyecek kadar dalmýþtý . Çocuk 1.80-1.85 boylarýnda , siyah saçlý , yeþil gözlü , atletik yapýlý oldukça yakýþýklý biriydi . June çizgi-romanýn içine öyle bir gömülmüþtü ki farkýnda olmadan kolunu yan taraftaki cd'lerin üzerine koydu ve o yöne doðru hafifçe yaslandý . Ýþte tam bu sýrada birden birkaç cd'nin yere düþtüðünde çýkardýðý sesten irkildi ve hemen yere cd'leri toplamaya eðildi . O sýrada birinin daha onun yanýna toplamasýna yardým etmek için eðildiðini hissetti . Kafasýný kaldýrdýðýnda bir anda göz göze geldiði çocuðu tanýdý ve þaþkýnlýktan dona kalmýþtý . Evet bu oydu . Kafe'S 'te iki üç gün önce gördüðü o çocuktu . Çocuk O'na:

-Birþeyler okurken herzaman böyle dikkatsiz misinizdir?

diye sordu . Juneau'da biraz utanarak:

-E..Evet.Genellikle...

diyebildi . Juneau hâlâ karþýsýndaki çocuða inanýlmaz gözlerle bakýyordu . Çocuk gülümsedi ve cd'leri June'a doðru uzatýrken:

-Sizi biryerden hatýrlýyorum . Hmm evet , sizi geçenlerde Kafe'S 'te görmüþtün sanýrým?
-Doðru...Birkaç gün önce oraya kahvaltý için gitmiþtim .

diye karþýlýk verdi .

-Adým Trei .
-Benimki de Juneau
-Tanýþtýðýmýza memnun oldum , Juneau .
-Bende öyle...

dedi June . Daha sonra birden kendine gelerek elindeki cd'leri yerine yerleþtirdi ve çizgi-romanla birlikte parasýný ödemek üzere kasaya yöneldi . Parayý ödedi sonra çýkýþa doðru döndü . Arkasýný döndüðünde Trei'in onu izlediðini farketti . Trei:

-Çizgi-roman okumayý seviyorsun galiba?

diye sordu .

-Evet , hemde çok . Seninde az önce farkettiðin gibi onlarýn sayfalarý arasýnda kendimi kaybediyorum .

dedi Juneau . Trei tatlý bir gülümsemeyle karþýlýk verdi ve birlikte kapýdan dýþarý çýktýlar . Birkaç saniye süren sessizliðin ardýndan June:

-Peki , ben burdan eve doðru yürüyeceðim .

dedi . Trei'de:

-Tamam , ne tarafa gidiyorsun peki?

diye sordu . Juneau ona gideceði yönü tarif ettikten sonra birlikte o yöne doðru yürümeye karar verdiler . Yol boyunca pek de bir þey konuþmamýþlardý , havadan sudan meseleler dýþýnda . Ve June birden evinin kapýsý önüne geldiðini farketti . Trei'e:

-Benim yolum burada son buluyor . Evime geldim .

diyerek binayý gösterdi ince parmaklarýyla .

-Peki o zaman . Kendine dikkat et .
-Sende ...
-Umarým bir gün yine karþýlaþýrýz .
-Tabi ki ...Bu hoþ olur .
-Hoþçakal ...
-Güle güle ...

dediler birbirlerine . June apartmanýn giriþ kapýsýný açmaya çalýþýrken birden arkasýnda bir ses:

-Aslýnda düþündümde yarýn akþam saat dokuzda Wagoon'da bir konserimiz var . Seni de orda görmekten oldukça mutluluk duyarým . Gelmek ister misin?

diye sordu . June biran için oldukça þaþkýn bir sesle:

-Tabi ..Olabilir...

diye karþýlýk verdi . Trei:

-Ýþte bu benim telefon numaram , barýn kapýsýna geldiðinde ararsan , gelip seni içeri alýrým .

diyerek üzerinde rakamlar yazýlý kaðýdý June'a uzattý . June kaðýdý alarak:

-Peki , gelirsem ararým .

dedi .

-Gerçekten sevinirim gelmene .

dedi Trei ve hýzlý adýmlarla yoluna devam etti . Juneau onun arkasýndan bakakalmýþtý . Sonra bugünkü yaþadýðý bu olayýn bir rüya olmamasý umuduyla apartman kapýsýný araladý , içeri girdi ...