Geçtiðimiz eylül ayý, benim için çok þey ifade ediyordu. Bütün bir senemi o günlerimin nasýl olacaðýný düþünerek geçirmiþ, bunun için çalýþmýþtým. Sonunda da hak ettiðimi almýþtým sanýrým. Yeni bir okul… Yepyeni bir çevre, arkadaþlar… Yeni açýlmýþ bembeyaz bir sayfam vardý önümde ve ona yazacaklarým…

O heyecanlý ilk günüm okulda... Okuldaki ve sýnýftaki tipler, öðretmenler… Her þey birer soru iþareti þeklindeydi kafamda. Ýsimlerimiz okundu, sýnýflarýmýza çýktýk birer birer. Herkes birbirileriyle tanýþmaya baþlýyordu. Diðerleri de vardý tabi, “büyükler”. Yani bize henüz “çöm” dedikleri þekilde bakan ve en azýndan bütün bir sene boyunca ayný gözle bakacak olan “büyükler.”

Bir konuda þanslýydým ki, daha önce tanýþtýðým bir arkadaþým, Dilara, vardý yanýmda ve yine þanslýydým ki onunla ayný sýnýfta olmuþtuk. Ýlk günden ayný sýralarý paylaþarak baþladý lise hayatýmýz. Her yeni þeyi beraber gördük, yaþadýk. Umarým hep bu þekilde de devam eder hayatýmýz, beraberce.

Henüz okulda ikinci günümüzdü ki, Dilara okul servisinde çýkan bir sorun yüzünden okula gelemedi. Ben de ona güvenmiþtim ya, yarýn da nasýlsa Dilara var! Ama yoktu iþte, kaldýn mý yalnýz baþýna þimdi? Böyle düþünceler içindeydim ve caným o kadar sýkýlmýþtý ki, çýkardým küçük sayfalarýnda mor çizgileri olan not defterimi ve karalamaya baþladým bir þeyler. Hala da yanýmdadýr yazdýklarým. Her zaman da yanýmda olacaktýr; çantamýn gizli bölmesinde, üç küçük mor çizgili sayfacýk. Neler mi yazmýþým? O sýkýntý içinde, neler yazmamýþým ki!

“Okulun ikinci günü... Öðrenciler yavaþ yavaþ birbirilerini tanýmaya baþlamýþ, küçük guruplar muhabbet halinde. Benimse tek iyi arkadaþ saydýðým, rahatça sohbet edebildiðim Dilara, bugün yok! Hem ne olduðunu merak ediyorum, hem de kendi baþýma sýkýlýyorum. Diðer yanýmda sarýþýn çocuk, diðer üç eleman ile muhabbet ediyor. Konularý deðiþiyor; futbol, bilgisayar, dersler ve öðretmenler… Bense oturmuþ bu satýrlarý yazýyorum kendi baþýma, yanýma gelip bana ne yaptýðýmý soran birinin olmasýný bekliyorum. (…) Yandaki arkadaþlar muhabbetlerine devam ediyorlar… (…)

Ýlk günden, açýkçasý pek hoþlanmadýðým Damla ve Sena, onlarýn önünde oturan Elif ve Ayþen ile muhabbet ediyorlar –eðer isimleri bunlarsa, yani hafýzam beni yanýltmýyorsa! Kafamý kaldýrýp baktýðýmda, Elif ile göz göze geliyorum. Yüzlerimizde ufak tebessümlerle bakýyoruz birbirimize ve ben yazýma, beni bir bakýma sýkýntýdan kurtaran bu satýrlara, dönüyorum. Ýlk bakýþta görüntüleri hakkýnda çok þey düþündüðüm bazý kýzlar da kendi guruplarýný kurmuþlar. Birbirilerine uymuþlar da! Ne konuþuyorlar bilmiyorum, ilgilenmiyorum da zaten. Yanýmdakilerin sohbet konusu yine deðiþmiþ; top bulup oynama konusunda bir tartýþmaya giriþmiþler. Sanýrým basketbol… Güzel! Acaba ben de oynayabilir miyim? Fena deðilimdir de yani! Bu düþünceyi aklýmdan, geldiði gibi siliyorum.

Basketbol deyince, okuldaki yeni maçlarý bana ne zaman haber verecekler acaba? Bilmiyorum, pek de bunu düþünecek halde deðilim zaten.

Caným sýkýlýyor...

Artýk bu satýrlar da kurtarmýyor beni, müzik dinlemeye baþlýyorum. Kafamý kaldýrýnca, Setenay ile göz göze geliyorum. Acele ile kaðýtlarýmýn üstünü kapatýyorum. Yalnýzlýðýmý, teneffüste yapýp yanýma geldiði gibi, fark ediyor ve beni yanlarýna çaðýrýyor. ‘Bir dakika…’ diyorum ona, gitsem mi acaba? Gitsem ne konuþacaðým? Müzik de iyiymiþ ya, gitmeyeyim bari…

Okul iþte… Baþladý… Ders çalýþmaya da baþlamak lazým þimdi, yeniden…”

Arada dönüp geriye bakýyorum ve çýkarýp okuyorum, mor çizgili üç sayfacýðýmý. Dilara yanýmda… Ýlk günler pek hoþlanmadýðýmý itiraf ettiðim Sena köþedeki sýrada, iyi bir arkadaþým artýk. Damla ise yok, gitti o baþka bir liseye. Sonralar sevmiþtim onu da, bilmiyorum ama o bizleri pek sevmedi mi acaba? Yanýmdakiler ayný hala, muhabbetleri sürer, hiç de bozulmaz arkadaþlýklarý ve arkadaþlýðýmýz, umarým. Kendi aralarýnda kurduklarý guruptan bahsettiðim ve o zamanlarda benim için “birkaç kýz”dan fazla bir þey ifade etmemiþ olan Nazlý, Hilal çok iyi arkadaþlarým olarak yanýmdalar. Onlardan biri ise, ülkesine, Arnavutluk’a döndü; Bora. Özlüyoruz onu da. Setenay mý? O da yanýmdadýr hep. Basketbol maçlarým da birinci dönem bittikten sonra, ikinci dönemde de baþlayacak umarým. Satýrlarýmla yaþýyorum o günleri tekrar ve bir de þu içinde bulunduðum güne ve kurduðum güzel arkadaþlýklarýma bakýyorum. Tebessümle, her zaman beraber olmamýzý dileyerek…