Karakter olarak o kadar çeþitliyiz ki!
Kimi zaman hayranlýk kimi zamanda hayretler içerisinde kalabiliyor insan.

Sürekli birbirimizi tanýmlamaya çalýþýyoruz, peki ama neye göre?
X iyi biri, ya da Y kötü biri.
Tamam da! Ýyi neye göre iyi, kötü neye göre kötü, neye göre deðerlendiriyoruz birbirimizi.
Bireyleri kafamýzda neye göre, bir kefeye koyuyoruz?

Her zaman, her bireye bir kusur bekletiyoruz beynimizin bir köþesinde, en ufak hatayý affetmeyip, hali hazýrda beklettiðimiz o kusuru avuçlarýna koyuveriyoruz bir anda.
Niye bu kadar tahammülsüz, anlayýþsýzýz?
Niye sürekli bireylerin bizi dinlemesini, anlamasýný, kusurlarýmýzý anlayýþla karþýlamasýný bekleriz de! Biz ayný nitelikleri karþýmýzdakine sunmaktan aciz kalýrýz.
Anlamak ne mümkündür ki bir baþkasýný.
Biz ki zaman zaman bu ben miyim demez miyiz kendimize!
Bunu söyleyen / yapan ben miyim?
Öyle ya ! Biz henüz kendimizi yeterince tanýmýyoruz ki.

Kimi zaman düþünce ve bakýþlarýmýz deðiþkenlik gösteriyor da zamana / duruma göre, kendimizi hayret ya da hayranlýkla seyre dalmýyor muyuz?
Ama biz yine de mükemmeli arýyoruz.
Ya gerçek dostu ya da gerçek aþký arayýþ içerisindeyiz ve bir türlü doðru kiþiliði bulamýyoruz etrafýmýzda.

Manavýn tezgahýna özenle parlatýp, sýraya dizdiði tezgahtaki elmalar gibi. Görüntüde bütün elmalar parlak ve taze ama hangisinde senin istediðin lezzet olduðunu bilemezsin, hepsinden birer kilo alýp denemeye koyulursun ama, kimisinde þeker tadý az gelir, kimisinde ekþiliði fazla gelir ya da lezzeti yerindedir de sertliðinden þikayet ederiz ‘diþ etlerimi acýtýyor’ diye.
Tam ‘buldum’ diyecekken, ya gözünün üstündeki kaþý fark ederiz bir anda, ya da kaþýnýn altýndaki gözü.

Bilinçli olarak yapmýyoruz aslýnda bu hatayý.
Ama uzun uzadýya düþünürsek, kendimize aradýðýmýz dost / sevgili’nin, aksanýndan tutunda, yürüyüþü, yemek yiyiþi, dinlediði müzik tarzý, hobileri hatta, giyim tarzýna kadar her þeyi kendimiz tayin etmek istiyoruz adeta.

Hiçbir birey farklý ana- babadan tek yumurta ikizi ile dünyaya gelmiyor, onun için vazgeçmek gerek artýk adeta bu imkansýz arayýþtan ve önce kendimizi gerçek anlamda tanýmalýyýz.
Ýnsanlarý eksileri ve artýlarýyla kabul etmeli, olduklarý gibi sevmeliyiz.