Þiir, seçmek ve gizlemek sanatýdýr. -Chateaubriand |
|
||||||||||
|
Ýnsan birini en son nasýl görürse öyle mi hatýrlar hep? Bir kere böyle bir þey demiþlerdi bana. Zihnimde yokluyorum ama bu þöyle sanýrým insan hep hatýrlamak istediði biçimde hatýrlýyor geride býraktýklarýný. Onu da öyle genç, yakýþýklý, anlamlý sesiyle, sevdiðim gibi hatýrlamak isterdim izin verseydi eðer. Vermedi. Günlerdir arattýrýyor beni, haber gönderiyor. Fazla vakti kalmadýðýný beni görmek istediðini söylemiþ bana ulaþabilecek herkese. Ayaðým varmýyor bir türlü. Ýçimde yanýna gitmek için nasýl bir istek duyuyorsam; nasýl þiddetli bir istek, ayný þiddette de bir þey tutuyor harekete geçiremiyor bedenimi. Ondan son gelen, son haber getiren kiþi bana onun sözlerini iletirken ‘nasýl da hainsin’ diye bakýyordu gözleri. O orada ölüyor ama sen yanýna gitmek için acaba daha neyi bekliyorsun? Hadi gitte bitsin artýk, ölsün artýk. Direniyor, bir türlü ölemiyor sana söyleyecekleri var. Söylemesin bana hiçbir þey, anlatmasýn. Bunca zaman çözemediklerimiz on, on beþ bilemedin yirmi dakika ya da ne bileyim bir dakikaya sýðmasýn. Bunca yýldýr biriktirdiðim öfkem düþüncem kim bilir inadým sýrf o ölüyor diye anlamsýzlaþmasýn. Yine kazanacak.Sýrf ölüyor diye yine kendimi Allahýn belasý hissettirecek bana. Kötülüðüm diz boyu olacak, kendimden nefret ettirecek. Öfkemi azýya almýþ doludizgin giderken bazen o kadar caným yanardý ki dururdum. Acaba derdim acaba yanlýþ mý yapýyorum? Belki de o kadar suçlu deðil. Kim kimin canýný böylesi yakabilir ki bu dünya da. Ama kýsa bir süre sonra yine baþladýðým yere geri dönerdim. Hiç uzaklaþmadan ayný öfkenin çevresinde dönüp dururdum. Þimdi yanýna gitsem baþucuna otursam bütün söyleyeceklerini dinlesem bende cevap versem, verdiðim cevap ne olursa olsun ne kadar gerçek ve haklý olursa olsun son zamanlarýný yaþayan birinin muhteþemliði karþýsýnda sönük kalacak. Düþündüklerimi öfkemi ne kadar da yýllarca ilmik ilmik örmüþ bir sürü yaþanmýþlýklarýn arkasýndan var etmiþte olsam ölümün yokluðu her þeyi silip süpürecek. Ölüm en güçsüz insaný bile güçlü kýlýyor. En güçlü insan bile sapýr sapýr dökülüyor onun karþýsýnda. Neden dedim ona neden ben? Onu emanet edecek onunla ilgilenmesini isteyeceðin bir sürü insan var etrafýnda. Onlar yapsýn onlar uðraþsýn. Yapamayacaðýmý biliyorsun ondan böylesi nefret ederken beni onunla baþ baþa býrakamazsýn bu görevi bana veremezsin. ‘ Tükenmemen için ‘ dedi bana. ‘Onunla yüzleþmen için onu bir parça anlaman ve hayatýndaki gölgesinin kalkmasý için bunu yapmalýsýn’. Bunu yapacak kiþi sensin, çünkü ancak gerçekten sevdiðine duyar insan böylesi büyük bir öfke. Kapýyý hýzla çarpýp çýktýðýmda bunu asla olmayacaðýna dair ettiðim yeminler bugün de kulaðýmda. Yapamadým söylediðim hiçbir þeyi yapamadým. Yýllarca ona niye katlandýðýný, onlarý bir arada tutan þeyin ne olduðunu anlamak için insanüstü bir güçle çabaladýðým; geç kalýnmýþ bir iliþkiyi yaþadýðým o kadýn bu dünyadan göçerken, onun emanetine ihanet etmezken yakaladým kendimi. Ama o konuþma Allahýn belasý o konuþma hep kaçtým ondan. Ne zaman söze baþlayacaðýný hissetsem hýzla terk ederdim onu. Bir keresinde ‘sadece dedim konuþmazsan bana anlatmazsan kalacaðým yanýnda.’ Baþka türlü yapamazdým. Bunca zamandan sonra tekrar konuþmak onu dinlemek, anlatmak, kýzmak, baðýrmak hatta ona vurmak bana çok anlamsýz geliyordu. Ýçimde kýrýlanlar bir anda olmamýþtý. Parça parça kýrýlmýþtým ben her umut ettiðimde bir parça tekrar ettiðimde daha büyük bir parça; ta ki umudum kesilince kýrýlmamda sona ermiþti. Kýrýlacak artýk hiçbir þey kalmamýþtý içimde ona karþý. Ýki yabancý gibi ya da ona bakmakla yükümlü bir çalýþan gibi kimi zaman kalýrdýk ayný evin içinde. Ben dayanabildiðim sürece. Sonra sanki nefesim týkanýyormuþ gibi atardým kendimi dýþarý. Günlerce bazen gecelerce gezerdim ta ki içimi susturana uyutana kadar sonra dönerdim, yeni bir uyanýþa kadar. Hiç uzaktan seslenmedim ona, hiç görüþ mesafesini kaldýrmadým aramýzdan, hiç boþ bulunup ta fýrlamadý aðzýmdan konuþmayý öðrendiðimde aðzýmdan çýkan o ilk kelime. Sevmek için çýldýrdýðým ama sevemediðim bir buz daðý gibi karþýsýnda kaldýðým, elimden bir þeyin gelmediði; beni anlamakta güçlük çeken, uzaklýðýma, hoyratlýðýma, zalimliðime anlam veremeyen erkeklerin gölgesi geçtiðinde hayatýmdan ve yüzümden; sanki bilinmez bir iç ses gibi mýrýldanýrdý ‘korkma, ben deðil ki onlar’. Bunu bende biliyordum, belki hiç biri o deðildi. Hiçbiri onun gibi gözümü bunca kamaþtýrýp, baðlayýp beni kendine, sonra da terk etmezdi zalimce; ondan baþka kimse olmadýðýný bile bile. Denemek gerekti denemek içinse istemek. Þimdi o gidecek. Her þey bitecek. Bana kalan sadece hedefi yokluk olan bir garip duygu. Þu sindiðim yerden, þu saklandýðým yerden çýkýp ona varsam kendimi göstersem her þeyi konuþup yolcularsam onu, o rahat ben rahat. Ama gitmezsem eðer bu duygu, bu öfke nasýl tuttuysa beni ayakta yaka, yýka. Tutunup ta ona kalabildiysem yanýnda; o da konuþmazsa benimle gidemez bu dünyadan ayrýlamaz, bir daha terk edemez beni býrakamaz bir baþýma…
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Aylin, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |