Rüzgar!
Bitseydi biterdi iþte…
Zamanla unutulmuþ bir düþ deðildi. Umulmasý imkânsýz bir ütopya hiç deðil…
Her yaðmur damlasýnda sen düþtün gölgeme, her güneþte sen vardýn yaðmurumda ve en umulmadýk zaman dilimlerinde sesini duydu kulaklarým…
Diyorsun ki olmayacak hiçbir þey eskisi gibi!
Izdýrabýma bin mahþer sevgili, bin cehennem katarak uyurken, eskisi gibi hiçbir þey deðil bilirim. Her þey yenisinin bir ötesinde ve katlarýyla çarpýmý kadar buhranlý…
Ve senin söylediðin; bu mudur olmayacak olan?
Nasýl geçer bugün, nasýl biter bu gece, nasýl söylenir ki!..
Bekâretimi verdiðim o gözlerinden baþka, deðmediyse yüreðim hiçbir týnýya, bu aþkta günah aramak neden?
Adý konmamýþ ve konulamayacak bir ayrýlýk býraktýn bana…
Rüzgar!
Dinseydi dinerdi iþte!
Her sabah aynaya baktýðýmda; “evet bu sabah bir beyaz daha var þakaklarýmda”
Her akþam evimin masum hücre yoluna düþtüðümde; “evet bu akþam biraz daha kýþ var”
Her yataða giriþimde, bu akþam biraz daha düþ var kuracak!
Azýcýk kaldý!
Önceleri büyüktü uyku öncesi hayaller, her gün eriterek düþlerime kuruldum. Yavaþ yavaþ azaldý, yavaþ yavaþ kesti faturamý düþ perisi…
Önceki günlerden de daha az bu gece…
Söylesene nasýl geçer bugün, nasýl biter bu gece, nasýl söylenir ki!...
Bekaretimi verdiðim o dudaklardan baþka, deðmediyse yüreðim hiçbir yüze, bu sevgide günah aramak neden?
Rüzgar!
Geçseydi geçerdi iþte!
Bu liman benim deðildi hem, yabancý bir durakta beklemenin çilesini bilirsin iþte!
Hepimiz yalnýzýz bu yolda ve hayat denen oyunda…

Öyle iþte!
Yaþýyorum, býraktýðýn ve her gün düþündüðün kadar…

Pek sorun etmiyorum artýk Hasan Basri’yi… O bölmese de uykularým zaten bölünüyor…
Sonra caddeden akýp giden þarapçýlar da dert deðil… Onun dýþýnda egzozu patlak motorlarýn karýn aðrýtan gürültüleri de ninni gibi geliyor.
Osmanlý Manavý’na takýlýyor, çekirdek çitliyorum.
- “Nasýlsýnýz millet!”,
- “Ben de iyiyim”,
- “Versene ordan biraz çekirdek”,
- “Bak bu Yükseller Çerezleri güzel oluyor iþte”
Manav Metin iyi çocuktur. Bazen çürük çýksa da domatesleri…

Komiktir, hala hacý amcanýn marketinden kazýk yiyorum. Dört yýl oldu el muamelesi yapýyor adam bana, sekizlisi fiyatýna alýyorum, ikili tuvalet kaðýdýný… Sorun etmiyorum deðiþen para birimimi…
Mutfakta, Ferit’in tost makinesi da elektrik kaçaðý vermeye devam ediyor. Ama buzdolabý saðlam… Sensizlikte biraz daha fazla yiyorum galba…
Söylesene nasýl geçer bugün, nasýl biter bu gece, nasýl söylenir ki!...
Bekaretimi verdiðim ellerinden baþka, deðmediyse ellerim hiçbir ele, bu sevgide günah aramak neden?
Yazýyor çiziyor velhasýl avutuyorum bir ömürlük aþkýmý, sakinleþtirmek için en hýrçýn yanlarýmý kalem kalem kusuyorum paragraflarýmý… Ayný þeyleri mi yazýyorum ne? Evet ayný þeyleri yazýyorum ve her gün ayný yataða uzanýrken, her gece ayný duaya uyanýyorum. Ayný isteði diliyorum tanrýdan, ayný karamsarlýða kapýlýyorum.

Rüzgar!
Yýksaydý yýkardý iþte…