Kalanlarla avunmak teselliyse eðer, iyiyim ben!
Baþým aðarmýyor, ayaklarým kokmuyor, her gün de týraþ oluyorum üstelik! Sabahlarý erken gidiyorum iþe ve erken dönüyorum eve! Belki inanmazsýn, artýk kahvaltý bile yapýyorum! Giysilerimi saða sola geliþigüzel atmadýðýmý görseydin keþke...
Kalemlikte duran kalemi, yeniden kalemliðe koymayý sonunda baþardým, aldýklarýmý geri vermeyi öðrendim, gidiþine boyun büktüðüm gibi, baðrýma kocaman bir taþý, aðýr bir ýzdýrapla basýþým gibi...

Bazý þeylerin insanýn elinde olmadýðýný öðrendim! Ýnsan kabullendiði þeylerin, kendisinden kopuþunu düþünemiyor bazen! Gün gelip de, ayrýlýk vakti geldiðinde ise hiçbir zaman baþýna gelmeyecek acýyý yaþýyor. Evet, bu, gidiþin depresif ruh halini, yükleyerek yaþamanýn ilk adýmýdýr. Kocaman bir panik, bedene, bir ahtapot gibi, tüm kollarýyla sarýlmýþ bir þaþkýnlýk, çýldýrtan bir korku ve en dilsizin suskunluðunu geride býrakacak sessizlik hali...

Her þey yolunda; gidenler dýþýnda!
Kalanlar, iyi edecekse, iyiyim ben!
Artýk bir çocuk gibi gülmüyorum, sanki biraz daha aðýrlýk oldu hayat! Anlamaya, anlatmaya biraz daha uzaðým! Dünyayý kurtarmak yerine, kýyýsýnda oturmak daha huzur verici geliyor. Gereksiz sorular sormuyorum, þirinlik yapmýyorum. Dudak kenarlarýmda beliren çizgiler, saçlarýma düþen beyazlarla daha zor oluyor!

Bir kuyu vardý, çok derin! Nasýl biliyor musun? Sanki yüreðimi o kuyunun dibine atýp, üzerine beton dökmüþüm. Kýmýldýyor sürekli! Sanki elleri kollarý var yüreðimin o kuyu içinde! Kuyudan çýkmak için sürekli betona vuruyor. Her yerini kanatýyormuþ gibi...

Ama hiç mi ümidini yitirmeyecek!
Hiç mi vazgeçmeyecek,
Hiç mi unutmayacak,
Hiç mi gidiþi, bitiþi vazgeçmeyi kabullenmeyecek!
Hiç mi?

Daha çok susuyorum, varlýðýmý hissettirmeden insanlara, alýyorum soluðumu! Daha kaderciyim, daha saðcý, daha solcuyum ve daha insancý! Kimseyi kýrmýyorum artýk, iþe gidiyorum, geri dönüyorum. Bir günlüðüm var bilirsin, yazýp yazýp duruyorum, durup durup, duruyorum ve durdukça anlýyorum, anladýkça boynum biraz daha düþüyor önüme. Düþtükçe kuyudaki yüreðim betona vuruyor.

Her þey yolunda; gidenler dýþýnda!