Dün sevgilimden ayrýldým . Yaþlar akmadý , yüreðim yanmadý bu ayrýlýkta . Nedensiz deðildi bu ayrýlýk . Zorla örülmeye çalýþýlan saçlar gibiydik biz , ikimiz . Ýkimiz de denilmez ya kýsaca bireyselliðimiz .     Yaþadýðýmýz iliþki miydi , yoksa bir çeliþki mi bilmiyorum . Zor gelmedi bu veda ! Vedalarýn en güzeliydi belki de . acý yok , his yok , piþmanlýk ise hiç yoktu . Arzularýn ucunda sallanan birer meyve gibiydik . Koptuk dalýmýzdan aþka atlarcasýnabir anda . Kadýnlýðým , cesaretim ,güvenim hepsi içindi bu ayrýlýk . Hadi demeden baþladý , hani demeden bitti bizimkisi .     Dün sevgilimden ayrýldým . Ayrýldým da dünyanýn sonu gelmedi . Kuþlar yine þarký söylüyorlardý , çiçekler yine dans ediyorlardý umursamazca . Hiçbirþey deðiþmemiþti bu ayrýlýkla . Koymamýþtý bu veda sözleri , ilhamýmý almamýþtý son bakýþlarý . Ýçimi titretmemiþti son sarýlmasý , buðulu busesi . Dün sevgilimden ayrýlmýþtým da kimseler inanmamýþtý .     Neþeli bir þarký söylermiþ gibi mýrýldandým veda sahnesinde " ELVEDA ! HERÞEYÝM ! " diye . Olmamýþtý hüzünler , kýrýlmamýþtý kalbim . O ve ben herþeydik bir anlamda .Ýnsanlarla yaþamýþtýk iliþkimizi ve onlarla tüketmiþtik herþeyi . Onlarýn karýnlarý açtý , bizimde iliþkimiz vardý . Koyduk ortaya yedik birlikte afiyetle . Midemizdeki þiþlik geçmeden haykýrdým dünyaya "DÜN SEVGÝLÝMDEN AYRILDIM . " diye ...