..................................................................... Baþkent, Eylül 4



Þu an'da sana hangi nedenle yazýyorum -bir bilsen, gülerdin; ya da þaþýrýrdýn.

Ama yazmalýyým. Sana seni ve sana kendimi...

Yazýyorum bu deftere: Ýlk yazdýðým gibi; ne kadar yazarým; sana verir miyim - ne yaparým, bilmiyorum...

Kendim için yaptýðým bir defter bu, (yaþadýðýmý kanýtlamak için belki de en çok) -þimdi sana ' m e k t u p ' oluyor. Aslýnda, yaptýðým her þey gibi, küçük bir yazý oluyor, sadece -baþka bir þey deðil...

Evet, ben baþka hiç bir þey deðilim - Y A Z I Y I M, yalnýzca...

Seni de bir yazý yaptým, deðil mi? ...

Bu tutkumu anlar mýsýn, bilmiyorum. Bilmiyorum, anlar mýsýn beni...

Güzel ve deðerli yaþadýklarýmýz; ikimizin de yaþamlarýnda kendilerine bir yer bulacaklar: Hüzünleri olacak, sevinçleri olacak, hasret yüklü ayrýlýklarý olacak ama olsun: Olacaklar ya! ...

Yazmalýyým - seni sana; beni sana - hepsini, her þeyi, kendime...

Düþündükçe, bölük pörçük olan her þey birleþiyor, anlamlaþýyor...

Gerçeklerin hayal yanlarý - sanki imkansýz; asla gerçek olmayacak yanlarý. Hayaller bazen gerçeklerden daha deðerli oluyor çoðu zaman benim için. Kökleri nerededir, nedir derinlikleri bilmiyorum. Belki bunlarýn hepsi bir hayalden ibaret...

Þimdi bu hasret yüklü baþkentte akþam güneþi kýzýllýðýnýn verdiði hoþ bir gün var ve ben seni düþünüyorum.

Sen benim düþündüðümsün, düþlediðimsin.

Keþke gerçek olabilseydin; olur mu bir gün, bilmiyorum, Mutluluðum.