Saatleri saymaktan býktým. Yüz küsurat saatten sonra farklý þehirlerin farklý rollerinde olacaðýz. Bir daha deðemeyecek gözlerimiz birbirine. Yüreðim bir daha böylesine heyecan dolu çarpmayacak, seni görememekten yakýnacak.

Bulanýklýk bitti, aydýnlýða kavuþtu hayatým. Acý ama gerçek derler ya; gidiyorum iþte. Çirkinliði hoþ eden sevgilim yüreðin burulmayacak mý hiç?

Bu gidiþ; her þeyin bitiþi. Sana karþý olan tek umudumun tükeniþi. Geçtiðim kilometreleri sayacaðým. Sensizliðin þehrine varacaðým. Aðzýndan çýkacak bir tek sözcüðe rotam deðiþecekken, bir ‘gitme’ ye kalacakken, çivilenecekken olduðum yere; yapayalnýz býraktýn beni. Ben nasýl da sevmiþim seni? yakýþtýramýyorum kendime. Sevmek buysa eðer, sevdiðinden geçememek, herkesten vazgeçebilmekse; sevdim seni ölesiye.

Hangi alýn yazýlarýna yazýlacaksýn bensiz, hangi yollarda sevgiye koþacaksýn?

Gün gelir bitermiþ her aþk, yaralar kabuk baðlarmýþ. Bakalým kaç ay sonra gülecek yüzüm.

Yeniden yakýlamaz mý bu ateþ, bu kadar soðukluða mý kesiþtik? Yaptýklarýnýn bir nedeni var. Benim hiç bilmediðim ve öðrenemeyeceðim. Oysa ki geçmiþtekilerimi koparýp hayatýmdan, senle baþlamak istemiþtim yeni ufuklara. Sen bir baþlangýçtýn bitiþi olmayan. Ýlktin; ilkimdin. Sonum olmaný dilemiþtim. Yüzünün gölgesini taþýyacaðým gittiðim her bölgede. Bende hiç kaybolmayacaksýn.

Bilmezdim senden önce yürek sýzýsý neymiþ, sevdiðin insanýn þehrinden aylarca dönemeden gitmek neymiþ, ‘bir daha Allah bilir ne zaman gelirim buraya’ demek veyahut bir erkek için üzülmek…

‘Sensizliðin þehrinde soluk alabilir miyim acaba?’ demeyeceðim; çünkü sensizlikte yaþamaya alýþtým. Tek fark görememek seni. balkona çýktýðýmda ‘vay be ne tesadüf…’ diyememek. Gözlerine dalmak istediðimde baþýmý çevirememek. Tek fark bunlar iþte.

Bir daha ‘öpüyorum en güzel yerinden’ cümlesi kurulmayacak, bir daha baþýný kaldýrýp evime bakmayacaksýn, bir daha candan ‘o benim caným’ ý hissetmeyeceðim. Aslýnda sen candýn bu canda hiç bilmediðin. Aslýnda aþk yakýþacaktý bize. Hiç söyleyemediðim sözcükler var sana. Kuramadýðým cümleler var bende saklý. Keþke söylenmeyenleri söyleseydik, konuþulmayanlarý konuþsaydýk. Berraklaþsaydý iliþki. Ýlla bitecekse güzel bitseydi. Son adýmda güzel hatýrlamak isterdim seni. ‘bize yakýþan buydu’ demek isterdim.

Belki de son defa caným diyorum sana. Caným; otobüsüme bakmayý unutma, beni unutma..