Bir sevdanýn gülünü sisli ufuklarýn yaðmurlarýn da býrakarak; gözlerden uzak, gönülden ýrak kalmýþtým. Kalýp'ta donan ruhum erimiþ, satýrlar da duran hasret kalbime inmiþti. Günümüzün tozlu kirpiklerinde anýlar canlanmýþ, ruhumdaki yarada kanamaya baþlamýþtý.
Kalbimin baskýsýnýn ve ruhumun sancýsýnýn oklarý muhakememi açmýþ, izan muhasebesiyle aþmýþtý. Benliðimin solduðu, irademin dolduðu ve yüreðimin hicranla yoðrulduðu taþkýnlýklar da boðuluyordum.
Kah... tabiatýn yeþil boyasýnda bedenimi kapatarak,
Kah... sahiller boyu ufuklarýn çizðisine doðru ayaklarýmý sürüklüyerek,
Kah... Ýstanbul'un geniþ ensesinde kaldýrýmlarý çiðniyerek: Vakitlerimin damlasýnda akan sen, hayallerimin aynasýnda sen, gözlerimin boðultusun da sen...
Düþüncelerime yýðýlan, duygularýma çarpan kelimelerin önüne geçemiyerek sellerin taþkýnlýðýnda süreklenerek haykýrýyorum.
Selamlar sana: kelamlar seninle buluþsun. Caným Ay. K...
Buhramla tütsülenen duygu atmosferinin çilesi ile: yosun tutmuþ zamanýn koyu boþluðuna; zihnimi yapýþtýrarak, fikrimi yaslýyarak süzülüyorum. Anlýk kuyulara akan hatýralarýn perdesini aralýyorum. Ýzaným durmuþ ve ruhum dalmýþ olarak film þeritleri beyaz sayfalara yayýlýyor.
Çocukluðumun basamaklarýnda; gül kokulu, þen dokulu sevdanýn izlerini takip ediyorum... islerini anlýk kuyularýn kovalarýna batýrýyorum...
Sevginin yakýnlýðýndan uzaklaþarak, sessizliðe kapanan. Gölgenin ve bulanýk çehrenin peþinde olan ben..!
Hani... gözlerin gözlerimde eriyordu.
Hani... sesin sesimi arýyordu.
Hani... nefesin nefesimi soruyordu.
Zihnimin odasýný altüst eden, fikrimin adasýný iþðal eden, vicdanýmýn yarasýný iþret eden: bir zamanlarýn yanlýzlýk gülünün samimi ve içten sevdasý.
Sen izanýmýn bünyesinde, haliyemin bütünlüðünde gölgeli varlýksýn. Sürekli zihnimi, fikrimi kemirip duran varlýk. Zamanlarýn çarkýnda: gölgenin kelepçesinde peþinden sürükleyen darlýk.
Sevdanýn yanlýzlýk gülü olan: Ay. K...
Karanlýðýn aynasýndan sýyrýlarak; ruh güzelliðinle, gönül zenðinliðinle, duygu enginliðinle... gözyaþý ve gönül yasý ile birikmiþ kuyumdan su alýrmýydýn.
Hatýrlarsýn; ilkokulun ilk sýnýfýnda senin bana yaptýðýn ilaný aþkýn mührünü. Ýlan sözle deðildi. Ne olur gözlerin küçülmesin, gönlün ezilmesin: anlatýyorum... Sýra arkadaþlarýmla oturup konuþurken, sen aniden iki kolunu; incecik boynuma dolayarak sað yanaðýmdan öpmüþtün. Geriye dönüp baktýðýmda senin zafer kazanmýþ edalarla tatlý gülümsemenle karþýlaþtým.
Eminim ki; þimdiler de bu yaptýðýn hareketi hatýrýna geldikçe kendinden utanýyorsundur. Çocukluðun gamsýz ve idraksiz silselesinin içinden geldiði gibi davranýþlar özðürlüðü bunlar.
Hatýrlarsýn, bazen okul çýkýþlarýnda beni beklerdin. Omuzun kollarýma yaslanarak evlerimize dönerdik. Ben bir üstte, sende bir alttaki sokakta bulunurdun.
Hani... okulumuzun olmadýðý günler de Sokakðýnda karþýlaþýrdýk ta nasýlda gülümserdin. Sanki seni görmeye gelmiþim gibi. O anda dünyalar senin olur: için içine sýðýmaz alak gösterirdin.

Hani okulun en uzun boylusu olduðum için ' sýrýk' derdin. Bunu söylerken tatlý tatlý kýrýtýrdýn. Ben de; yüzümü buruþturak, baþýmý eðerek alýnmýþ röllerine bürünürdüm. Sen ise hemen piþmanlýk duyar ve kalýn sesle ' Özkaaan'' diyerek sarsardýn.
Geride býraktýðýn o çocuk þimdide boyu uzun. Beni görsen: þakaklarýma hafif kar düþtü, yüzüm ince kýrýþtý, alným ve ellerim nasýr baðladý.
Kýskanýrdýn, kem gözlerinden sakýndýrýrdýn. Kýz arkadaþlarýn benimle konuþmak istese onlarý iter, birileri baksa önünü keserdin. Okulun bahçesinde oyunlar oynardýk; mendil kapmaca, çember olup dönme ve daha farklý oyunlar. Mendili daha çok benim arkama býrakýr: farkedince de peþinden koþardým. Elele tutuþarak þarkýlar söylüyecek olsak yabancý elleri kýrar ve ellerime yapýþýrdýn. Nasýlda mutlu olurdun: benim gözümde eriyecek, ellerim elini tutacak ve sadece benimle konuþacak: sahiplenme isteðin.
Hatýrlarsýn... Ýlkokulun dördün cü sýnýfýna gelmiþtik. Beni senden kopartan kiralýk evimizden, bir kaç kilometrelik uzaklýkta ki satýn aldýðýmýz eve taþýnma olmuþtu.
Bir ýlýk sonbaharýn günlerinde, semayý karabulutlarýn ördüðü saatlerin akþamýnda: okulun koridorlarýnda yanlýz sen ve ben vardýk. Nasýlda bedenin sarsýlarak: gönlünün içi yanýyordu. Kaybetme korkusundan gözbebeklerimin içine iþliyerek oyuyordun. Dýþarýnýn fýrtýnalý esintisiyle beraber hafif yaðmur yaðmaya baþlamýþtý. Senin acý diþli bakýþlarýndan koparak: pencereleri tokatlýyan yaðmurlarý izlemeya baþlamýþtým. Pencerede yansýyan baþýmda ki yaðmurla bir süre öylece kalmýþtým. Sonra senin ýslak yüzün penceredeki yüzüme deðmiþ ve þunlarý söylemiþtin.
' Özkan ne olur gelicen deðilmi. Bekletme beni, ne olur gelirsin deðilmi. '
Islanan yanaklarýn, islenen küçüçük yüreðinin korlarýný üflemeye gayret ederek senden kopmuþtum. Acýmasýzca döðen yaðmura bedenimi býrakarak karanlýk sokaklarla dertleþerek yürümüþtüm. Ertesi günde yeni okuluma merhaba diyecektim.
' Özkan ne olur gelicen deðilmi. Bekletme beni, ne olur gelirsin deðilmi. '
Ve... bu bizim son görüþmemiz olacaktý.
Ah... baþýmý taþlarla vursaydým.
Ah... kaþýmý iðnelerle batýrsaydým.
Ah... yaþýmý balyozlara vurarak, çocukluðumda býraktýðým gülüme dönseydim.
Gitmedim. Hiç gitmedim: çünkü unutmak, maziden silmek, sevdadan koparmak istiyordum. Ama geçen bunca yýldan sonra da unutamadým seni.
Beni beklemiþtin, yolumu gözlemiþtin. Ders sýrasýn da kapý açýlacak; sýrýðým ve yakýþýklým ' Özkan ' görünerek hasreti donduracak diye. Kapýlar açýlmadý, sokaklar aralanmadý. Böylece dudaklarýný ýsýrarak, diþlerini sýkarak boynunu kýrdýn
ve mahsunluðun girdabýna kapýlarak aðlamýþ, aðlamýþtýn...
Bunlarý biliyorum çünkü: ayný sýnýfýmýz da okuyan akrabam ' Murat ' söylemiþti. ALLAH þahidimdir ki bu olanlarý bana okuldan mezun olduktan sonra anlattý da: bir kaç yýl kendisine kýrgýn ve kýrgýn kaldým. Niye bana bunlarý zamanýn da söylemedin diye.
Ýnan. Daha sonralarý seni aradým. Sana kavuþma özlemleri ile yanýp tutuþmuþtum...
Sevdanýn yanlýzlýk gülü. Caným Ay. K...
Okuduðun '... Anadulu Ýmam Hatip Lisesinin ' nizamiyesi önünde bazý zananlar seni beklemiþtim. En sonunda bekçi ve hocalarýn sövüp, itmesi sonucu uzaklaþtýrýldým. Hatta bir kaç kere de üç katlý apartmanýn en üst katýnda ki evinizin önüne gelmiþtim: kapýnýzý çalmaya cesaret edemedim. Kavuþamadýk, buluþamadýk seninle.
Þimdi ise sana;
Ses olsam... sesim kalýn duvarlara çarpýyor ve içimde feryat olarak yankýlanýyor,
Nefes olsam... nefesim donuyor ve ruhum boðuluyor,
Ellerimi uzatsam... ellerim boþlukta saplanýyor ve idrakim duruyor.
Sevdanýn yanlýzlýk gülü. Caným Ay. K...
Rabbim bilir. Þimdiler de nereler de ve ne yapýyorsundur.
Belki mutlu bir evlilik ocaðýnda sana baðlý eþin ve þefkatle üzerlerine titrediðin evlatlarýn vardýr. ALLAH her daim bahtiyar kýlsýn: Ýnþaallah.
Ya da... Evet hepimizin dünyada ki imtahandan sonra hesaplarýn düþüleceði; ahýrete menzil olan kabirdesindir. Bedenini topraðýn sýkarak sakladýðý, gelinlik gibi kefenin içinde ki kabir misafiri.
Belki de bunlar olmamýþtýr: hayallerin mahsülü olsa da. Evlenmemiþsin, henüz beðenebileceðin kýsmetin kýsmetin çýkmamýþtýr. Karþýna çýkarak, ailenin de rýzasýný alarak: ' Beni eþin olarak, kabul ettinmi ' derdim.
Evet bu tesellli mahsüllerin hayalleri. Belki de bana olan derin kýrgýnlýðýnla; maziye sünger çekerek, defteri kapatmýþsýndýr.
Ama; ben ise seni hiç unutamadým. Caným gülüm Ay. K...
Sevdanýn yanlýzlýk gülü: Ay K...
Geniþleyen vicdanýmýn aðýr tokmakla vurulan feryadý, yaralanan gönlüme akan yaygýn kanlardan: bu satýrlarýn gölgesi gölgeni bulsun.
Selamlar seninle buluþsun. Satýrlar senin gözünü öpsün. Kelamlarým kýrgýnlýðýný dindirerek tutsun. Caným: Ay. K...
Ne olur bir ses ver: kalbim ferahlansýn.
Ne olur bir nefes ver: duygularým sefahatlansýn