Kýsa künyem;þehit Mehmet,Cudi Daðý’ndan.
Pusuda kör bir kurþun delip geçti baðrýmdan.

Sarýlýp,göðsümdeki Ayyýldýz’lý bayraða,
Ana kucaðý gibi,düþtüm kara topraða.

Vatan oldu toprak,kanýmýzla sulandý,
Tabutumuz omuzlarda memlekete yollandý.

Acý vermiyor bana bedenimdeki yaram.
Baþ ucumda aðlýyor,zavallý garip anam.

Yüreðindeki ateþ göz yaþýný kurutmuþ.
Sanki,þehit anasý olduðunu unutmuþ.

Yalnýz deðilim anam bu kutsal yolculukta.
Alanyalý Ahmet’te yanýmdaki tabutta.

Askere de birlikte gelmiþtik onunla biz,
Þehadette de Cennette de ayný tertibiz.

Cudi Daðýndan biz buraya daðýtým olduk.
Gelip yemyeþil bir vadide karargah kurduk.

Meyve bahçeleri içinde buz gibi sular,
Tarifi imkânsýz,ebedi bir hayat sundular.

Senin yerinde hazýr benim yaný baþýmda.
Anam,nurdan bir taç giyeceksin baþýna.

Ne olursun üzülme,aðlama güzel anam.
Sen aðladýkça bak nasýl kanýyor yaram.

Demedin mi yollarken kulaðýma eðilip,
Sütüm helâldir oðul,ya gazi ol ya þehit.

Kuþanýp silahýmý her gün kýtama gidiyorum.
Düþmanla savaþýyor ve nöbet tutuyorum.

Bu sabah bir sessizlik,bu gün bir tuhaflýk var,
Bir günde yaz tükendi,sanki geldi Sonbahar.

Tüm yapraklar pörsüdü,akar sular kuruyor.
Kalbim yerinden fýrlayacak gibi vuruyor.

Gözümüze melekler bir tülbent baðlýyorlar.
Onlar da çok üzgün,onlar da aðlýyorlar.

Bilmiyorum,burada tuhaf þeyler oluyor.
Ne yaprak kýpýrdýyor,ne de kuþlar uçuyor.

Biraz sonra baðlanan gözümüzü açtýlar,
Kanat açýp uçarak bizden uzaklaþtýlar.

Sadece bir tek melek duruyordu karþýda.
Hüzünle bakýyordu elindeki kaðýda.

Üzgün titrek bir sesle okumaya baþladý.
Anladýk ki af çýkýp hainler baðýþlandý.

Cudi’yi görüyorum,topraktan kan akýyor.
Yüreðindeki ateþ,burada beni yakýyor.

Kanýmýzý satarak þan þöhret kazananlar.
Naaþýmýza basarak ikbale uzananlar.

Siz affetseniz de anam sizi affetmez.
Bu vebal için size koca bir ömür yetmez.

Hesabý biz sizinle burada göreceðiz.
Bizler bu vatan için bin defa öleceðiz.