Yazýlmadýk son bir þiir kaldý aklýmda sana dair. Avazým çýktýðý kadar haykýrdým gökyüzüne; vakit ayrýlýk vakti deðil. Yaðmur olup aktý gözyaþlarým körfezin maviliðine. Ben aðladým... Ýzmir aðladý...
Ýsteksiz batýyor güneþ bu mart akþamýnda. Boþa dönüyor çarký devran. Viran gönlüm laftan anlamýyor. Yüreðime sýðmýyor efkarým. Topraðýna býrakmadan biçare bedenimi býrakýp gitmeli bu þehirden. Sahipsiz sokaklarda dolaþmak teskin etmiyor divane baþýmý. Bir kýr kahvesinde oturmuþ gelmeyeni beklerken, düþümle gerçeðim arasýndan umutlarýmý ayýklýyorum. Nargilemin dumanýnda buluyorum seni. Bir koyu kahve telvesinde, çayýmýn deminde buluyorum. Gökkuþaðýnýn en görkemli rengi oluyorsun. Dokunduðum her yerde aldýðým nefesin veriþinde sen. Ben sen oluyorum sen benden öte.
Þimdi sen umutlarýmý kanadý kýrýk, beni yarým býrakýp gidiyorsun. Sonbahar döküntüsü hasretine terk ediliyor ellerim. Ellerim ellerinsiz. Sensiz mahþer yeri bu þehir. Sensiz cansýz bu beden. Zaman, gecikmiþ akþamlarýn çare bilmez yalnýzlýðýnda aramak seni. Gitme desem kalýr mýsýn? Ölümü anlarým da ayrýlýk nesi? Bana gülüm derdin ya hep ömrü bu kadar mý kýsaymýþ gülün? Seyyah eyleyip yaþlý gönlümü diyar diyar gezdirir beni bu dert. Bilinçaltýmda gözlerime son bakýþýn. Bu son sonum olmaz mý benim? Hesabýný kim verecek kaybolan yýllarýn? Ayrýlýðý hazmedememe faslýndayým. Gidiþinin anlamsýzlýðý uzaklaþtýrmýyor hayalini benden. Bedenden ayrýlana dek ruhum seni de barýndýracak içinde.
Bakakaldým ardýndan. Belki de dünya gözüyle son görüþüm. Kokuna hasret kalacaðým belki bir ömür. Gittin. Martýlarýn çýðlýðý kesildi. Derin kasvetli bir yas havasý .Ben aðladým... Ýzmir aðladý...