Rüzgar çýkmýþtý. Yanyana durduðumuz uçurumun kenarýndan kuþlar birer birer denize býrakýyorlardý kendilerini. Ufku kestanemtrak bir renge boyayýp da hemen önümüzden günbatýmýna doðru uzayan kýrýlgan bir deniz patikasý açýyordu akþam. Rüzgar çýkmýþtý. Veda Tepesi ‘ndeydik, denizin kýyýsýndaki uçurumun kenarýnda, büyük zeytinin gölgesindeydik. Sen nasýl gideceðimi sorguluyordun gözlerinle, ben nedenler arýyordum, zamanýn akmamasý için.

Ufukta beliren, büyüyen ince sise doðru deniz patikasýnda süzülen yelkenlinin, güneþe uzanan direðinin ucundaki göðe deðen bayraðýnýn salýnýþýndan anlamýþtýn ; “rüzgâr” demiþtin. Batan güne doðru esiyordu rüzgar. Ulaþýlamayacak bir yere býrakýrcasýna kendini, zeytinden bir kuþ daha yaslanmýþtý rüzgarýn yorganýna, sarýlarak aþaðýya… Ýçimizden geçen bir þarký farkýnda olmadan fýsýltý olmuþtu dudaklarýmýzda. Þaþýrmamýþtýk, gözlerimden anlamýþtýn ayný þarkýyý söylediðimizi, þaþýrmamýþtým. Þaþýrýp da kalakalmak istedim sonra, öylece orada kalakalmak ; Aradýðým nedenin bu olduðunu düþünmenin sarmal rüyasýna dalýyordum, zamaný, þelalesinden önce durdurmak için.
Aðaca yaslamýþtýn baþýný, yüzünün yanýndan karýncalar kervan ! Yüzünün yanýndan doðuya uzanan baþak tarlasý, derinlerde ay çiçekleri ama batangünebakan…
Bakýþýndaki sarsýlan güç akýyordu bakýþýma, durduramayacaktým bakýþýný þelalesinden önce. Ellerime tutunuyordun, buluttan düþmemek için. Susan, sustukça büyüyen bir dileði tutar gibi; Gitmeden önce yalvarýyordum sana. Deniz patikasýnýn sonunda eriyordu güneþ, yelkenli, zeytinden daha küçük bir zaman yolcusu olmuþtu artýk kehribar ufukta. “Günbatýmý” demiþtin. Ben nedenler ve þimdiler içinde yüzen düþüncelerimi ellerine býrakýyordum, sen omzuma yaslanýrken. Yüzünün yanýndan yüzüm kervan ! Arkasýndan bakýyorduk rüzgara, bir biz kalmýþtýk rüzgara arkasýndan bakan. Benim yolculuðumdan daha sonsuz olacaktý senin kalýþýn, biliyordum. Buradan evrenin uzak bir güneþine giden rüzgarlý yolunda ilerleyen durgun bir yelkenlide bekleyen. Düþünmek istemiyorum çýkacaðým yolumu. Tekrar ediyorduk þarkýyý, bir daha bir daha…

Susmuþtuk. Bulamayacak olduðum nedenleri bulmuþ gibi bir sesle seslenmiþtin bana, omzumdan siyah bir kelebek kaçýran; Güneþ batmasa ! Batmasa olmaz mý ? Ýkimiz de tenezzül etmemiþtik cevaplamaya, bir þelale sesi geliyordu yakýnlardan. Yokuþuna aciz sular iniyordu aþaðýlara. Arkamýzdan kuþlar süzülüyordu onlar da rüzgarýn arkasýndan… Ne de az kanat çýrpýyorlardý göðe uzanan. Ne de sakin, kabullenmiþ yaþlanýyorlardý uzaklara doðru. Gençliklerini býrakýyorlardý geriye, bir hatýra gibi duraðan akan... Ama biliyorduk ; Kuþlar genç olmayacak artýk ! Beklentili bakýþýna umutsuz bir cevap gibi, kendim de inanmaya bütün gücümle zorlayarak kendimi, “kuþlar güneþi çaðýrmaya mý gidiyorlar ?”… demiþtim. Ýkimiz de bu kez cesaret edememiþtik cevaplamaya. Çaðýramayacak batan güneþi diye bir ses geçti içimizden. Ayný seslerin ayný anda içimizden geçiþini anlatmýþtýk birbirimize. Ardýndan bir ses daha þekillenerek dilimden ;”Belki geri dönmeyeceðim ben” diye geçerken, sen, “Ben de geleceðim” demiþtin. Yükseklere yayýlan yankýlarýn yankýlanýþýna dönüþmüþtü sesin. Uzak bir senfoni ama hiç bitmeyecek olan ! Düþe karýþýr gibiydin ya da ben bir rüyanýn içinde rüya gören kýzýn rüyasýndaki rüyaya dalmýþ çocuðun rüyasýnda uzaklaþan bir yelkenlide birden irkilmiþtim. Kollarýný uzatmýþtýn yükseklere, “Kuþlar genç olmayacak artýk !

Göklere ait güneþ, denize yatýyordu, kuþlar üzerine kürekkanat ufku döküyordu. Deniz yelkenlisi güneþe gidiyor, kuþlar zamana akýyordu. Iþýktan yanan bir mezartaþý eriyordu sanki. Sen nasýl gideceðimi sorguluyordun ben nasýl býrakacaðýmý. Dizlerinin arasýna koyduðun baþýna yaklaþtý elim, sen yaþlar indiriyordun biliyordum gezegeninden. Rüzgar çýkmýþtý. Ben “Rüzgar” dediðini hatýrlayýþýma, hatýraya akarken, akýntýya tekrar kapýlýp da þimdiye dönerken suskunluðu bozmuþtum. Rüyalarýmý uçuþturuyordu esen rüzgarlar. Sen, hangi rüyada uyandýðýmýzý düþünüyordun. Umutsuz cevaplar dolaþýyordu zihinlerimizde. Kaybetmiþtim nedenlerimi, aslýnda hiç de bulamamýþtým.
Durmadý ! Býraktý kendini zaman ! Döküldü artýk þelalesinden. Bulut kayýyordu ellerinden, ben bakýþýný da, bakýþýmý da durduramýyordum artýk þelalesinden önce. Nasýl býrakacaðým nasýl ? Küçük kýz seni böyle?Bana hiç doðmayacak güneþin, sende günbatýmýnda kalacaðý, ben ise yalnýzca gün dönümlerinde görebileceðim bu yaþamda… Ben güneþin ardýndan kestanemtrak batýma akarken, sen geceye.. Ben gerçeðe akarken, sen düþe gömülen bu tek hatýrada. Ayný rüyalarla ayný hatýrada yaþayan iki kiþi, birbirinden anbenan uzaklaþan bu þarkýda. Nasýl ? Nasýl býrakacaðým nasýl ? Küçük kýz seni böyle ? Nasýl bu güneþi denizde seni gecede! Gecede.
Rüzgar çýkmýþtý ! Uçurumun kenarýndan kuþlar birer birer denize býrakýyorlardý kendilerini.


GÜNEÞÝ DENÝZLERE…

Batan güne doðru esiyordu rüzgar
Gitmeden önce yalvarýyordum sana
Düþünmek istemiyorum çýkacaðým yolumu
Güneþ batmasa ! Batmasa olmaz mý ?

Kuþlar genç olmayacak artýk
Çaðýramayacak batan güneþi
Belki geri dönmeyeceðim ben
Kuþlar genç olmayacak artýk

Nasýl býrakacaðým nasýl
Küçük kýz seni böyle
Nasýl bu güneþi denizde
Seni gecede.. Gecede

Kuþlar genç olmayacak artýk
Çaðýramayacak batan güneþi
Belki geri dönmeyeceðim ben
Çaðýramayacak giden beni
Çaðýramayacak giden seni