Hey bükülesi boynum,
yýkýlasý Ýstanbul.

Bak, döndü erguvan kuþlarýn,
ýslak ceketli akþamýna;
çýðlýk çýðlýða,
tesellisiz, fütursuz.

Akþam sefalarýný okþayan
iyotlu melteminle içime doldun.
Sonra yaþlý bir tahsildar gibi kapýma durdun,
kendini sordun.

Tepeden tepeye kalaylý bir gecede,
suskun devrik, seni;
býrakmak sinsi dalgasýna Boðaz'ýn.

Yanýyor günbatýmý gibi kavruk yüreðim.
Korkma;
yalnýz deðilim, hasretine gebeyim.

Dað gibi kafamla geleyim,
dönülmez kýpkýzýl sabahlarýna.
Söz vereyim sana, Ýstanbul,
sözüm para edermi?

'88