Belki bu gece gökyüzünde bir yýldýz kayacak, belki sabahýnda güneþ sýmsýcak doðacak, belki birkaç cümlede suallere aç beyinler doyacak, kimbilir, kimbilir kaç kez ölüm yolcuyu yolundan alýkoyacak.
Giden son birkez dönüp baktýðýnda ardýna, belki de el sallayacak hiç kimse olmayacak, ya bir nokta da son bulacak yaþam, ya da belki o nokta da tekrar
baþlayacak.
Yeterince zamaným var diye düþünenler birgün, koþacaklar soluk soluða kaybettikleri anýn bir ucundan yakalamaya, tüketilen öylesine deðerli ki çünkü farketmek için bile zaman kýsýtlý sanýrým.
Ne demeli, nasýl hissetmeli, biryerlerde birþeyler bitirilmeli, eþelemeden, acýtmadan, kanatmadan, belki de dönüp bakmadan ama yaþanan her ana saygý duyarak, karalamadan ve abartmadan.