Sovyetler birliðinin çöküþü dünya tarihinde bir milat olarak yerini almýþtýr. ABD ve SSCB’nin oluþturduðu iki kutup arasýnda þekillenen güçler dengesi 1991 yýlýndan itibaren yerle bir olacaktýr. Bu tarihten sonra küreselleþme dediðimiz kavram, nereden geldiði anlaþýlamadan tüm dünya kamuoyunun önüne sunuluverdi. Aradan geçen yýllar içerisinde hýzla geliþerek yeni bir dünya dengesi oluþturuldu. Küreselleþen yeni dünyada ABD, AB ve bu iki güce yeni yeni sözünü dinletmeye baþlayan Çin ve Rusya yeni oluþan dengelerin temel taþlarý oldular. Elbette yeniden þekillenen güçler dengesinde Türkiye de kendince, ulusal çýkarlarý doðrultusunda taraf olmaya çalýþtý. Yýllardan beri süre gelen ABD müttefikliði, bunun yanýnda AB ailesinin bir ferdi olabilme arzusu ve çabalarý günümüze kadar ýsrarla devam etti. Bu amaçla çok kapýlar çalýndý, yeri geldi önemli tavizler verildi hatta çok nadiren de olsa masaya yumruðumuzu vurduðumuz anlar bile oldu. Sonuç olarak iyi yada kötü, Türkiye kurulduðu günden bu yana belirli bir strateji etrafýnda, genellikle de göreve gelen tüm hükümetlerce benimsenen tutarlý bir dýþ politika izledi. Her gelen hükümet kendinden öncekilerin býraktýðý yerden, yapýlanlarýn üzerine yeni bir þeyler eklemek suretiyle yol almaya çalýþtý. Tüm bunlarýn neticesinde bugün baktýðýmýzda Türkiye Cumhuriyeti bölgesinin en önemli ekonomik, siyasi, kültürel ve askeri gücü konumuna geldi. Aslýna bakarsanýz diplomasinin temel kurallarýna sürekli baðlý kalýndýðý için bu baþarý elde edildi.
Bunca þeyden bahsetmemin esasen tek bir sebebii vardý, o da þu an dýþiþleri bakanlýðýmýzýn içinde bulunduðu karýþýklýða, tarihi süreci emsal göstererek dikkat çekmekti. Ne yazýk ki þu an Ankara’da, memlekete ülkeler nezlinde yön veren dýþiþleri bakanlýðýmýz adeta rezil durumda. Uzun süredir varolan bu kargaþa, son olarak Hamas’ýn ülkemizi ziyareti vesilesiyle tüm çýplaklýðýyla ortaya çýktý. Öyleki ortada tüm dünyaca tepki toplamýþ bir terör örgütünün sürgündeki liderinin Türkiye Cumhuriyeti’ne davet edilmesi gibi ilginç ve bir okadar da düþündürücü bir konu var. Ziyaretin gerçekleþeceði dedikodularýnýn yayýlmaya baþlamasý üzerine, böyle bir ziyaretten birinci dereceden rahatsýzlýk duyacak olan Ýsrail ve akýl babasý ABD, kendi dýþiþleri aracýlýðýyla bizin dýþiþleri bakanlýðýmýza olayýn doðruluðu hakkýnda danýþýr. Aldýklarý cevap çok nettir: ”Türkiye Cumhuriyeti dýþiþleri bakanlýðýnýn böyle bir giriþimi asla olamaz” . Çok güzel ve yakýþýkalýr bir cevap. Kesinlikle taktir etmek lazým. PKK gibi bir illetle yýllardan beri uðraþan bir devlet, adý ve amacý ne olursa olsun, bir terör örgütünü resmen tanýmak anlamýna gelen bu ziyarete pek tabi olumlu bakacak deðildi. Sonra olaylar geliþimini sürdürdü ve Hamas yöneticileri Ankara’ya geldi. Doðal olarak tüm dünya da ayaða kalkýverdi. Dünya ayaða kalkar da Türk basýný ve kamuoyu aþþaðý kalýrmý? Tüm gözler hükümete ve dýþiþlerine çevrildi. Tayyip Erdoðan deseniz ne yapacaðýný þaþýrmýþ, Hamasýn lideriyle karþýlaþmamak için hava alanýndan kaçýp kendini mobilyacý dükkanlarýna atýyor. Çeyiz düzmeye karar vermiþ olmalý! Aradan günler, geçiyor bir basýn mensubu dýþiþleri bakanýmýz Abdullah Gül’e soruyor: ” Sayýn bakaným ziyaret talebi dýþiþlerinin miydi yoksa AKP’nin mi? ” . Verilen cevap çok ilginç: ” Bu soruya þöyle yada böyle diye kesin bir cevap veremem! ” .
Aziz Nesinlik bu komedi zinciri büyüyor ve sonunda bir devletin týrnaklarýyla kazýyarak oluþturduðu uluslararasý dengelere öyle bir þamar indiriyor ki bizim komedi oluyor trajedi. Aslýnda sorunun kaynaðý ben buradayým diye bas bas baðýrýyor da biz görmemekte inatla diretiyoruz. Bugün ülkemizin dýþiliþkilerini yöneten ne yazýk ki yanlýzca dýþiþleri bakanlýðý deðil. Dýþiþlerimiz diplomatlarý, büyük elçilikleri ve tüm çalýþanlarýyla, geçmiþ birikimlerinin tecrübesi sayesinde iþini layýkýyla yapýyor. Buna karþýn Abdullah Gül ise dýþiþleri bakaný olarak gibi deðil de baðýmsýz bir organ gibi kendine buyruk çalýþýyor. AKP desen devletin yeni yürütme organý olduðu için( ! ) dýþiþlerinin de merkezi konumunda. Diðer bir tarafta ise her konuda olduðu gibi devletler arasý iliþkilerde de kendine has anadolu delikanlýsý tavýrlarýyla Recep Tayyip Erdoðan beyzademiz dilediði gibi at koþturmaya devam ediyor. Efendiler kimse kimseyi kandýrmaya çalýþmasýn burasý devlet erkaný. Hiçbir devlette birbirinden kopuk dört baþlý dýþiþleri yönetimi olamaz. Olursa da böyle trajedilerin yaþanmasý kaçýnýlmaz olur. Üzerinden epey bir zaman geçmesine karþýn halen daha kimse bu rezaletin sorumluluðunu üzerine alamýyor. Kýsa ve uzun vadede, yapýlan bu diplomasi çýlgýnlýðýnýn Türkiye Cumhuriyeti’ne vereceði zararlarý düþünen bir Allahýn kulu var mý? Çok merak ediyorum, bu hatanýn sorumlusu beyfendiler, Ýsrail ve ABD’nin globalleþen dünyada Türkiye için ne kadar önem taþýdýðýný hiç mi bilmiyorlar? Ortada dolaþan Ermeni soykýrýmý iftiralarýna karþý dünyadaki ender ve en mühim destekçimizin Amerikadaki yahudi lobisi olduðunu, kýbrýs sorununda arkamýza çekbileceðimiz yegane gücün de ABD’den baþkasý olamayacaðýný bilmeden mi yönetiyor bu hükümet bizleri. Diyebilirsiniz ki biz her daim ABD yada Ýsrail’e baðýmlý mý politikalar üreteceðiz, biraz da cesur olalým! Pek tabi cesur olalým ama dengeleri yeniden þekillenen dünyada herkes bir saf almaktayken dikkat edelim de serseri mayýn vari harcanan biz olmayalým.
Ýsrail’in yapýlan bu hareketi sineye çekmesini beklemek hayalperestlik olurdu. Keza cevaplarý da gecikmedi. ” Biz Abdullah Öcalan’ý resmi davetle çaðýrýp görüþseydik, PKK’nýn uluslararasý arenada fiilen meþru bir oluþum olarak tanýnmasý anlamýna gelen bu davranýþtan Türkiye rahatsýzlýk duymaz mýydý? ” .Günün birinde, Ýsrail’in de dikkat çektiði gibi herhangi bir devlet bizimkine benzer bir davranýþta bulunup PKK’yý muhattap kabul ederse, Türkiye’nin diplomasi masasýnda kýzarýp bozarmaktan baþka takýnabileceði bir tutuma olanak kalmýþ mýdýr? Bu dakikadan sonra kýrdýðýmýz bu pot, ýsýtýlýp ýsýtýlýp her defasýnda önümüze koz olarak konulmayacak mýdýr? Eline paha biçilmez bir fýrsat geçen Türkiye düþmanlarýnýn, Türkiye’yi terörizme destek veren bir ülke olarak tanýmlayýp, Türkiye’nin devletler arasý imajýna onarýlmasý mümkün olmayan zararlar vermesi kaçýnýlmaz bir son deðil midir?
Ýnsanlar kendi yaþamlarýný patavassýzca ve düþüncesizce diledikleri gibi yönetebilirler. Bu sadece kendi yaþamlarýný baðlar. Buna karþýn, eðer ki kararlarýnýz bir milletin kaderine etki ediyorsa attýðýnýz her adýma, aldýðýnýz her nefese ehemmiyetle dikkat edeceksiniz. Unutmamalýsýnýz ki atýlan adýmlar, alýnan nefesler sizin deðil bütün bir milletindir. Gün gelir, o nadide millet yaptýklarýnýzý en ufak zerresine kadar sorgular. Emin olun sizlere yazýk olmaz ama bunca yýldýr her hükümetin bin bir uðraþla, sabýrla ve güçlükle kurduðu dostluklara ve en önemlisi de aziz Türk milletine yazýk olur.