Kayýnvalidem bir sabah kahvaltýya geldi. Konuþuyoruz daldan, doruktan.

Derken, baþladý sýzlanmaya. Bacaklarý pek aðrýyormuþ, tansiyon hapý azalmýþ, romatizma hapý artýk hiç kâr(fayda) etmez olmuþ, ýþýk k­âadý(elektrik faturasý) gene immana(çok) gelmiþ. Sonra efendim, su kâadý (su faturasý) derseniz öylesine yüklüymüþ. Sanki hamam mý çalýþtýrýyormuþ! Oysa, yaþlý bir kadýnýn harcadýðý sudan ne olacakmýþ. Zavallý kadýn, abdest de mi almasýnmýþ! Ya da; fazla su harcamasýn diye, aldýðý bir abdestle beþ vakit namaz mý kýlsaymýþ...Cýk cýk cýkmýþ.

Eh! Dinliyorum tabi uslu ve sabýrlý bir gelin olarak.Yine aldý sazý eline sevgili kayýnvalideciðim:
- Ahhhhh Kemraan! Dün aþamdan(akþamdan) sonra gapýya gidip gelmekten helâk oldum. Aç gapý gapa gapý, aç gapý gapa gapý. On yo (sefer) , onbeþ yo gapýya gittim."
Demek ki çok gelen giden oldu diye düþündüm.Ve sordum:
- Kimler geldi o kadar anne?
- Amaaaaaaan! Hiç kimse.
- Eeeee! O zaman niye kapýya gidip geldiniz defalarca?

Aldýðým yanýt þuydu:
- Kulaklarým pek duymeyo ya; belki gapýda biri vadýr, zili çalýyordur da ben duymeyomdur diye, durup durup kapýya baktým. Bacaklam duravadý(yoruldu) .

Ah benim þeker kayýnvalideciðim! Kendisini çok seviyorum yaaaa!