Gülmek ve korkmak aslýnda birbirine çok zýt kavramlar gibi gözükmekle birlikte birçok olgu gibi birbirlerine içiçe geçmiþ kavramlardýr. Ýnsanlar içinde bulundaki ruh haline göre ayný olaya farklý zamanlarda deðiþik tepkiler verebiliyor.
Öncelikle 'nelere güleriz?' ya da 'insanlar nelere gülerler?' sorusunu yanýtlayalým....
Gülmek için pek de fazla sebep arayýz aslýnda. Ýçeriðini anladýðýmýz ya da anlamadýðýmýz bir çok þeye güleriz.
Kimileri içeriðini bilmediði ne olduðunu anlamadýðý þeylere güler. Anlamadýðý belli olmasýn diye...Herþeyi bilmeleri gerektiklerini düþünürler...
Kimileri hayat felsefesinin diðerlerinden farklý olduðunu, kültür seviyesini belirtebilmek için olur olmaz þeylere gülerler.
Çoðu zaman gülemiyeceðimiz þeylere güleriz. Hani derler ya 'aðlanacak halimize güleriz' diye . Ýþte aynen öyle... Acýmýza , üzüntümüze, kayýplarýmýza,,,kýsaca herþeye güleriz.
Kimi zaman acý acý , kimi zaman kahkalarla güleriz.Sebep ne olursa olsun içinde bulunduðumuz ortamý þenlendiririz.
Korkularýmýza gelince....
Konunun niteliðini ve inceliðini ne denli bilirsek o kadar korku payý artar.
Boþuna demezler 'cahil insan mutlu insandýr ' diye. Bilgimiz arttýkça korkularýmýz artar....
Engel olamýyacaðýmýz þeylerden korkarýz. Örneðin deprem korkusu....
Bilgi derinliðine, donanýmýna göre insanlarýn güldükleri ve korktuklarý deðiþiyor.