Neþelerim gideli çok oldu, elimde hüzün tanecikleri. Sevgiler yerine kalbime kül doldu, ardýmda geçmiþin parmak izleri. Gitmelerden kalan, bitmez tükenmez bir hasret, günlerimin doðuþunda güneþte balçýk var. Sensizliðin doðurduðu acýlarým, karýþtý yaðmurlara ve her damlada balyoz oldu vurdu kalbime…
Yazýlarým öksüz artýk, anlamlarý yok. Sen gittin ya, artýk benim yaþamama gerek yok. Iþýðýný kaybeden bir insan, nasýl karanlýkta yolunu bulamazsa, sýrtýna bindirilen yükü, bir hamlede üstünden atamazsa, gittiði yoldan dönemezken, yalnýzlýðýn acý türküsünü mýrýldanýyorsa, iþte hayat bitmiþtir o zaman benim için. Ýþte o zaman bir daha filizlenmez baharým, iþte o zaman gidenlerin ardýndan aðlarým, iþte o zaman yas tutup geceleri gündüzlere katarým… Giden gittiðinde, nereye olduðunun önemi kalmaz artýk. Gitmiþtir, arkasýndan aðlamaktan ve gözyaþlarýný ona adamaktan baþka bir þey gelmez elinden, yok olursun. Sevda bu mudur diye sorarsýn kendine sonra, bu mudur? O giderken, sen hareket bile edemeden, gidiþini seyretmek midir sevda? Ardýndan karalar baðlayýp, onu baþkalarýnýn kollarýnda gördüðünde kahrolmak mýdýr sevda?
Sevilmekle baþlar insan hayata da, peki neden sevmekle son verir ki? Gözlerinde güneþi gördüðü kiþiyi, neden her keresinde, yeniden kaybeder ki? Göremediði duvarlarýn ardýný bilemezken insan, ne var ne yok orada acaba, belki kocaman bir yýlan, belki asýrlar boyu hiç bozulmayacak kadar saf olan bir sevgi, bu ucu bucaðý belli olmayan muammanýn tam ortasýna, neden yerleþmiþtir ki?
Sevinçlerini yaþayýp, mutlu olabilmek için çýrpýnýrken, neden her defasýnda bir çapanoðlu çýkýp da huzurunu kaçýrýr ki?
Uzaksýn bana artýk sevgilim, burnumun dibindesin, ama asýrlar kadar uzaksýn. Gözlerin eskisi gibi bakmýyor artýk gözlerime, beni ne kadar sevdiðini söylemiyorsun. Öyle üzgünüm ki, biz böyle mi olacaktýk, böyle mi kopacak, böyle mi ayrýlacaktýk? Anlatamadýklarým var, söyleyemediklerim, dilimin ucundayken vazgeçtiklerim var, gidemememe sebepler var, anýlar, geçirilen iyi ya da kötü günler var. Nedir beni sana böyle baðlayan, nedir vazgeçmemem için hiç durmadan savaþan? Yoksun, uzaksýn sevgilim, burnumun dibindesin, ama asýrlar kadar uzaksýn…