bazen ben de kendime inanamayacak þeyler yapýyorum. hata yada deðil yaptýðým, gerçekten bilmiyorum. önce seni aradým çünkü bir an yalnýz kalmak istemedim. sonra yalnýzlýðýmýn üstesinden daha iyi gelebilecek biriyle karþýlaþtým. týpký açlýk gibi, ne daha çok doyurucu ise onu seçiþimiz gibi.. yalan söyledim sana, hata yada deðil ne farkeder ki... güldürdü beni telefondaki kýzgýn sesin. tartýþmayý sevmediðimi bilmeliydin, hayatýn yaþamamýzý zorunlu kýldýðý o sorunlardan sýkýldýðýmý bilmeliydin. bahaneler yarattým sana. gerçekleri söyleyebilecek kadar yakýn olmaný isterdim bana yada yalnýzlýðýmý alabilecek kadar.. hata yada deðil, telefonu suratýna kapattým. çünkü yaþamýn sana sunduklarýný uyguluyordun gerçekten yapmak istediklerini deðil. piþman oldum sonra, yalnýzlýðýmý almasan da bir yerin vardý hayatýmda. bir evim olmasa ne kadar eksik kalýrsam en az o kadar eksik kaldým. yoktu telefonumda mesajlarýn. hata yada deðil ne farkeder beni affetmen için uðraþtým durdum saatlerce, yaþamýn gerektirdiklerine karþý gelerek. ama senin yaþamýn gerektirdiklerine paralelliðin benim kayýtsýzlýðýmý yendi. belki yenik düþtüm ama senim yalnýzlýðýma yalnýzlýk kattýðýný anladým gitgide ve sana tutunmamýn bir gereksinim olduðunu.. aslýnda karþý gelmem gerektiðini, yaþamýn bana sunduklarýna karþý geliþlerim gibi. seni sunuyordu belki de her eksildiðimde yaþam zayýf yanlarýma. yalancý bir varoluþla alýyordun kimsesizliklerimi... ben hiç bir zaman kesin kararlar alamadým. belki bu yüzdendir seni yaþamýmdan çýkaramayýþým. sigaramýn külü gibi iþin bittiðinde balkonumdan çýrpamýyorum seni yada þehrin ýþýklarýnýn inadýna kapatýp perdemi karanlýkta oturur gibi kayýtsýz kalamýyorum sana, tüm bunlarý yapabilmek için her çýrpýnýþýmda, yalnýzlýðýmýn ateþini düþürmek için alnýna ýslak bez koyuþun geliyor geliyor aklýma. her düþüþümde elinde yarabandýyla koþuþunu silemiyorum zihnimden.. hiç yaþamdan bahsetmeyiþin geldi þimdi aklýma. hiç yaþamýn sana sunduðu kötü ayrýntýlarý anlatmamýþtýn o kadar sohbet devirmiþ olsak da.. oysa umutsuzdu senin aþklarýn, sonuçsuzdu. gururluydu, kilitlerin ve anahtarlarýn farklýydý, yürüdüðün sokaklar sonsuzmuþçasýna geniþ ama çýkmazdý ve bunlarýn hiçbiri göz yumulacak þeyler deðildi. belki de sen hayatýn yaþamamý zorunlu kýldýklarýndan olduðun için hepsinin üstesinden gelebilecek sabrý verdi sana yaþam. bir daha olmayacaðýz birbirimizin yaþamlarýnda, hata yada deðil ne önemi var! kültablasýna bastýrýlmýþ sigara izmaritleri gibi sapsarý, pervasýz kalmýþ olsak da yaþam karþýsýnda....