Sevemediðim…..


Mavi gözlerin olabilirdi mesela okyanuslara benzetebileceðim, yüzün diyelim örneðin bir bebek masumluðunda, inadýna pembemsi yanaklar ve dudaklarýn kýrmýzýnýn en kýþkýrtýcý hali, ya saçlarýn.
Saçlarýn olabilirdi mesela, tel tel güneþ ýþýklarýný süs gibi takýnmýþ, rüzgârýn o narin ve delice seviþme isteðine, davetkâr sallantýlarla cevap veren. Bakýþlarýndaki ifadeye, kâðýtlar harcardým, utanýrdým beðenmezdim þiirlerimi hiçbiri sende gördüðüm o duyguyu anlatamýyor diye. Bütün yabancýlýklara, ayný yüreðin samimiyetiyle karþýlýk veren bir tavýr, bir edan olabilirdi mesela bütün bekleyiþleri sonsuz ümit sellerine boðabilen. Görmek yetebilirdi mesela, seni çiçeklerle konuþurken.
Bedenin alt üst edebilirdi, mükemmel kelimesinin tüm ihtiþamýný. Tüm hatlarýndan, sahip olmak hissi ya da ne bileyim en azýndan bir dokunabilme arzusu yansýyabilirdi. Cennetlik bir koku, bir mutluluk terlemesi, her temasta bir huzur damlasý alýnabilirdi mesela teninden. Bütün sahiplenmeleri þiddetle tersleyen bir duruþun olabilirdi mesela, özgürlüðüm sen olmadan zindan diyebilecek satýrlarýn.
Bilsen ne çok isterdim, onca þiirde geçmek yerine, bir tek þiir yazabilmeni. Sadece gözyaþlarýmýzý deðil, sadece acýlarýmýzý deðil, yalnýzlýðýmýzý ve yalanlarýmýzý paylaþmayý bilsen ne çok isterdim.
Aðlarken gördüðün ilk erkeðin, gözyaþlarýný silebilirdin mesela. Emir kiplerini hiçe sayabilirdin, ses tonundaki kýrýlgan ve çocuksu havaya sýðýnarak.

Oysa kahverengi gözlerindeki heyecaný ve çirkin dudaklarýný alýrken benden, hep kaybedince anlýyor insan diye baþladý bütün yoksul piþmanlýklar.
Sen beni sevemedin’ e hep alýþkýn bu yürek, ben seni sevemiyorum la hep kahýr çiçekleri büyüttü. Senden kalan bir kör olma arsuzuydu, sözlerde kalan bir dýþ görünüþe aldanýþ tý sevebilmenin bütün bahanesi. Ýlk kez nefretti tattým, dürüstlüðümde, acýlarla yüklü bir suçluluk duygusu kaldý doðrularýmýn dile geldiði yerde. Sen kelimelerde umut bulmuþken, ben yangýnlarýn içinde sana çýkacak bir yol derdine düþmüþtüm. Düþmüþtüm çaresizliðin býçak sýrtýna, sense alçakgönüllülüðün sýnýr tanýmaz kabulleniþiyle geliyordun bana.
Tek tarafý olan bir sevdanýn bile, dünyalara sýðmayacak bedelini göðüslüyordun. Benim zihnimde bütün imkânsýzlýklarýn vahþice deðer bulmasý. En az utanmaktan korktuðum kadar, korkmak tan utandým. Oysa karþýmda cesur ve vazgeçmeyi bilmeyen sözcükler dökülüyordu, çirkin bulduðum dudaklardan.

Gidiþinde bile asil bir sevdanýn bayraðý dalganýyordu, bense selam duruyordum dostluk antlaþmasýnýn gölgesine sýðýnarak.

Sevemediðim, seni bile çok gördü bu dünya, sevebilmek uðruna kurban ettiðim sende, bir beni kaybettim, bütün umutlarýmý içine gizlediðim…


lacivert