Gözlerimi güçlükle açtýðýmda otobüsteki tüm lambalar yanýyordu. Neon maviler, yeþilli beyazlý floresan lambalar... Hep þöyle olur: Otobüs yolcularý, aslýnda, kendilerini varacaklarý yere geciktirecek molalarý pek severler. Topyekün bir hareketlenme olur; uyananlar, kýçýný zor sýðdýrdýðý koltukta dört dönenler, rüya görüp irkilenler. Halbuki, otobüs daha yavaþ gitmeye baþlamýþtýr. Çoðu fark etmez bunu. Dinlerler: Otuz dakika sürecek molada çaylar þirkettendir. Otobüste kýymetli eþyalar býrakýlmamalýdýr.

Faruk da uyuyanlar arasýndaydý. Otobüs park etmek için topla gel yapýyordu. Faruk uyanmadan baþýmýn üzeindeki bölmeden hýrkamý ve çantamýn içinden tokamý çýkarttým. Hýrkayý üzerime alýp saçlarýmý topladýktan sonra otobüs durmadan önce kapýya doðru hareketlendim. Herkes bana bakýyordu. Sandým. Uyurken kapalý unuttuðum aðzýmdan verdiðim nefes burnuma sýzdý. Pis bir koku, hâlâ týkalý kulaklarým, dört buçuk saatin ardýndan tek kalem sigaraya satabileceðim varlýðým...

Otobüsten indim. Mutedil esintili hava saniyeler içinde beni kendime getirdi. Tuvalete yürüdüm. Laf aramýzda, en korkunç kapalý alanlar arasýndadýr konaklama tesislerinin bayan tuvaletleri. Bitkin, uykulu bakýþlar, kendilerine az da olsa güzellik katan makyajlarý da uçup gitmiþ, suratsýz karýlar: Birbirlerinden “karý” diye bahsetmekten öylesine hazzeden karýlar. Otobüs onlarý iþte böyle karý yapar. Bilin istedim, kadýn olmak otobüslerde de zor zanaattir. Ýçeride aynayla sevdalaþýp saçýma baþýma çekidüzen verip tuvaletten çýktým. Çay ocaðýna yöneldim. Çaycý bardaðýmý doldururken ilk sigaramý yaktým. Tozlu masaya geçip bardaðýmý yarýladýðýmda izmariti küllüðe basýyordum. Çayýmý içtim, son damlasýna kadar. Kafamý boþalttým. Uykulu halim uçup gitti, yalnýz Faruk kaldý.

Dýþarý çýktým. Ondan iþittiðim son sözler sakin dalgalar halinde akýl duvarlarýma vurmaya baþladý. Yanýmda olmadýðý anlarda býkýp usanmadan gönderdiði telefon mesajlarý, yüzüne yerleþmiþ sebatkâr ifade, sesi... Hepsi aniden bir olup aklýma tam olarak kavrayamadýðým þeyler getiriyor; ardýndan parçalanýp yitip gidiyorlardý. Beni ne kadar sevdiðini anlamýyordum bir türlü. Bana ne kadar ihtiyacý vardý, bir türlü bilemiyordum. Ne yalan söyleyeyim, böylece sürüp gitmesine izin vermek iþime gelmiyordu. Bir sigara daha. Bana dokunuyordu, beni kokluyordu, gözlerimin içine bakýyordu ama bunlarýn gerçekliðini bir türlüðü hissettiremiyordu. Uyuyordu.

Saatimi kontrol ettim. Otobüsün kalkmasýna on dakika daha vardý. Ýki sigara eder. Baþka bir otobüs yanaþtý tesise. Park etti. Depresif görünmeye çalýþýr gibi bir halim vardý. Ýki otobüsü bir edip etrafýný arþýnlamaya baþladým. Yeni gelen otobüsten inenlerle yolum kesiþti. Yol vermedim. O aralýk gözüm bir adama takýldý. Þu, sonra, gelen otobüsün arka sýralarýnda cam kenarýnda oturuyordu. Gözleri kapalýydý. Baþýný cama yaslamýþtý. Uyuyordu.

Son bir sigara. Karanlýkta, filmli kara camlarýn ardýndan gözlerinin kapalý olduðunu iyice seçebiliyordum. Geniþçe bir alný, þekilli büyük bir burnu vardý. Masum ve güzel göründü gözüme. Bakýþlarýmý gizlemeye çalýþarak adamýn bulunduðu tarafta ileri geri kýsacýk voltalar atmaya baþladým. Kendi otobüsümün, bu otobüsteki diðerlerinin hepsinin caný cehen-... Gözleri açýk olan kim varsa o anda beni izliyor olabileceði geldi birden aklýma. Orada durmuþ, menfaatçi kediler gibi poz veriyordum.

Otobüsümün farlarý yandý. Isýnsýn diye motoru çalýþtýrýldý. Gitme vakti. O bunu bilemezdi. Otobüse dönerken elimdeki son sigarayý yere attým, söndürmeden. Koridorda yerime doðru ilerlerken Faruk’un oturduðu yerde uyumaya devam ettiðini, benim yaklaþtýðýmý sezmiþ gibi debelendiðini gördüm. Yan sýradaki iki genç kýz da henüz uyanmýþ, þaþkýn ve yarý kapalý gözlerle beni izliyorlardý. Benimle ilgili hiçbir þey bilemezlerdi. Faruk’u da... O adamý da.

Yerime oturdum. Iþýklar söndü. Muavin yolcularý saymaya baþladý. Tokamý çýkardým, saçlarýmý serbest býraktým. Faruk yeniden aklýma düþtü. Oturuþumu ona doðrulttum. Araya düþmüþ cansýz kolunu ellerimin arasýna aldým. Derin bir nefes alarak uyumaya devam etti. Otobüs hareket etti. Ne o ne baþka bir erkek... Yalnýzca çekici olmasýný bilirlerdi. Güzel bakarlardý, güzel içerlerdi, güzel konuþur, iyi düzüþürlerdi. Beni bilemezlerdi.

Otobüs yoluna devam etti.