Dostluk

Ýnsan iliþkileri.

Boðazýnýza kadar dertleriniz varken yanýnýzda olan insanlarýn kýymetini bilin.
Boðazýnýza kadar dertleriniz varken size uzaklardan el sallayan -hatta kaçan- insanlarý , hayatýnýza bir daha asla almamak koþuluyla silin!

Hayat bazen içinden tek baþýna çýkýlamayan bir çile yumaðýna döndüðünde,yanýnda bir dost arar içimizdeki solgun yürek; bulursa ne âla…
Bu aralar huysuz ihtiyarlar gibiyim.Geçmiþimi, dostlarýmý, dost sandýklarýmý, emek verdiklerimi,anýlarýmý her þeyi sorgular oldum.Bunca sorgulamadan sonra elimde kalan o kadar az þey var ki.Bir elimin parmak sayýsýný geçmeyen sayýda dost, bol miktarda dost sandýðým ve verdiðim emekler…
Bu kadar mý geçmiþin hatýrý? Ýnsanlar yaþarken sadece zamaný geçirmek ve eðlenmek adýna mý yaþarlar? Paylaþmanýn tek taraflý adaletsizliðinde, dost bildiklerime neden hep ýsrarla veren ben olmuþum? Salak mýyým yoksa!
Þu durumda, onlarca dost sandýðým benimle sadece zaman geçirmiþ! Ne acý!

Michael De Montaigne’nin dostu Etienne de la Boetie için yaptýðý tanýmlamaya bakýn:

‘Ruhlarýmýz o kadar sýký bir birliktelikle yürüdü, birbirini o kadar coþkun bir sevgiyle seyretti ve en gizli yanlarýna kadar birbirine öyle açýldýlar ki ben onun ruhunu benimki kadar tanýmakla kalmýyor, kendimden çok ona güvenecek hale geliyordum.

Öteki sýradan dostluklarý buna benzetmeye kalkýþmayýn: Onlarý, hem de en iyilerini ben de herkes kadar bilirim. O dostluklarda insanýn, eli dizginde yürümesi gerekir: Aradaki bað, güvensizliðe hiç yer vermeyecek kadar düðümlenmiþ deðildir.’

Sahte dostluklarda,elin dizginde yürümelisin, diyor büyük usta Montaigne.Düþündüm de bu zamana kadar dostluklarýmda, elim dizgine hiç gitmemiþ; dizgine gitmeyen elimi kýrmak da etrafýmdaki dost müsveddelerine kalmýþ.Hayat insana her dakika yeni bir þeyler öðretiyor ve her dakika bir þeyleri hýzla alýp götürüyor.
Dost sandýklarýmýn þerefinedir bu yazý.
04.05.2006