Önümde, ikinci kapýnýn önünde taþtan iri bir köpek yaratýk heykeli . Kýpýrdandýkça beni takip ediyor. Gözlerinin hareketliliðini farkettiðimde donup kalýyorum.
Tam da önümdeki ikinci kapý elimi deðmemle açýlýyor .
Kapý bir anda hastanenin beyaz , florasan aydýnlatmalý koridoruna açýlýyor . Soðuk koridor , kanýmý donduruyor , üþüyorum.
Çýðlýk atýyorum ,soðuk benliðimi ele geçiren bir wadoo büyüsü gibi titretiyor ve çýðlýk attýrarak çýkýyor bedenimden. Koþarak ,tükenmesini umuyorum koridorun. Koridorun sonundaki kapý açýk. Mantýk sesim; ''Hep merak mýdýr kediyi öldüren? ''
gözlerim açýk kapýdan içeri yöneliyor. Bu oda düpedüz morg. ''Ben insanýn canlýsýný severim '' diye geçiyor içimden. Çýkmalýyým bu odadan . Yeltendiðim an kusursuz , tam zamanýnda dýþarý çýkýyorum, ardýmdan kapý kapanýyor.
Çið bir çocuk gülüþü duyuyorum uzaktan .Ürkütücü ... Kork(m)uyorum ,.. galiba.
Farketmeden açýk havadayým . önümde yeþil, çimenlikli bir yol beliriyor. Kurtulduðumu düþünerek gözlerimi göðe çeviriyorum. Güneþ parlýyor ve arp ses duyuyorum. Çok yüksek, anýmsayamadýðým bir yerden aþaðýya düþüyorum. Tam tabiriyle yüreðim aðzýmda .Birden bir labirentin içinde buluyorum kendimi. yürüdükçe her geçtiðim köþenin sonunda bir kapý çýkýyor karþýma.
Üzerinde yürüdüðüm çimenlikli labirent yol , yerde klasik dönem tablolarý oluþturuyor. Durmaksýzýn yürüyorum ; bir portrenin yarýsý çýkýyor bir kapýnýn ardýndan , yerden bir parça kopup yükseliyor .Yükselen parça tablonun diðer yarýsý. Tamamlanýyor ve kendi portremle karþýlaþtýðýmý ayrýmsýyorum....
Gözlerimi açtýðýmda midemin yandýðýný hissediyorum .Vücudum çok yorgun . Uyku - uyanýklýk arasý baþ dönmesi... Yataktan kalkarken vücudumu esnetip pencereden dýþarý bakýyorum .
'' Bugün baþka bir gün ''