AÞKlN ÝKÝ YÜZÜ

Herkes mutlaka hayatýnda birilerini aþýk olmuþtur. Öðrencilik yýllarýnda güzel ve genç öðretmenlere yada hiç haberleri olmadan okuldaki kýzlara yani mutlaka aþýk olunmuþtur. Tabiki bu aþklar çok saf ve güzellerdi. Bu aþklarý yaþamak insanýn ömrüne ömür katan bir þeydi. Çünkü aþýk olmak öyle kolay bir þey deðil. Herkes aþýk olamaz,sevemez ve sevdiði zaman aþký için herþeyi göze alamaz. Ama aþkýn çok farklý iki yüzü vardýr. Aþýk olunca insanýn gözü bir þey görmez,bazen adate kara sevda misali gibi olur. Gözü aþýk olduðu kiþiden baþkasýný görmez. Her yerde onun ismini sanki okur. Heryerde onu görür sanki. Yemeden içmeden kesilir. Dünyasý adeta tersine döner. Herþey artýk çok farklýdýr. Çünkü aþýk olmuþtur.

Ama yinede aþk çok güzel bir þeydir. Her ne kadar aþkýn ikinci kötü yüzü olsa da aþk yaþanmalý ve tadýna hiç doyunmayan bir yiyecek gibi doymamalý. Çünkü insan aþka doymaz hep yemek ister. Kim aþka doymak isterki,bence hiç kimse. Ama herkes aþkýn güzel yüzünü yaþamak ister. Kimse aþkýn gerçek olan ikinci yüzünü görmek istemez ve yaþamak istemez. Çünkü aþkýn ikinci yüzü hep insaný üzer,acý çektirir,özletir. Aþýk olduðunuz size bile bile aþkýn ikinci yüzünü size gösterir ve sizi bu ateþe atar. Çünkü aþkýn diðer yüzü adeta ateþ gibidir. Yanar insan,tutuþur, adeta küllere dönüþür.

Kim küle dönüþmek isterki yada ateþte yanmak. Ama yinede bile bile kül olmaya,ateþlerde yanmaya insan kendini atar. Herkes aþký doyasýya yaþasýn,çünkü ömür öyle bir akýp geçiyor ki hiç farkýna bile varamýyoruz. Aþýk olalým,sevelim,ateþte yansakta,kül olsakta ve acý çeksekte.