ÝLK'E DAÝR

Kýr saçlý duygulara yenik düþen yorgun bir avcý hüznünde sesleniyorum gecenin alacakaranlýðýna,acýmasýz olmamýþtý ve sýzlatmamýþtý beni hiç bu kadar sensizlik. “gün geçer ömür neylersin” tadýnda bir öfke tadýyor her þey ve sen ve ...

Ne kadar da deliymiþ soðuk kýþ geceleri oysa benim akýllý mavi düþlerim vardý. Ölüleri hiçbir zaman maviye boyamadým. Deðiþtirmedim hiçbir zaman seni, alfabenin en güzel harflerine. Baðladým bütün ülkeleri,saçlarýnýn bir teline. Ýlacým oldun benim, kuþluk vakitlerinde aldýðým...

Kara tren vagonlarýna,kaderimle beraber yazardým saf ve pembe hislerimi. Bakakalýrdým seni benden götüren uzun yollara,annene,babana,memleketine,her þeyine ama her þeyine. Umurumda olmazdý iþte o zaman karýn nasýl yaðdýðý ...

Gözbebeðime saklardým serçe tadýndaki yüreðimi,iþte o zaman bir güvercinin gözyaþý sadesinde,yüreðime yenilir göðsümde iliklenen hýçkýrýklarýmla,seni anlatýr ,seni dinler ve bir baðbozumu hikayesiyle sana aðlardým. Koparýlan bir gül dalý tadýnda idi gözyaþým,leþ yiyen bir akbaba cesaretinde idi ellerim...

Kadýnlar,kýzlar,erkekler ve çocuklar geçiyor iki esmer köprünün önünden,çocuk ölülerini topluyorum ve ben hep siyahlarýn matemindeyim...

Her zafer sonlarýna seni adýyorum yaðmur yüreklim,sana kýrmýzýlar besledim,seni benden ayýran beyazlara inat. Saflýk dedim,temizlik dedim,bastým seni baðrýma ama sen baþkasýnýn oldun. Kendi görmüþ olduðum rüyalarýmda yalnýz kaldým anlýyor musun, titredim,öksürdüm,üþüdüm ve beni uyandýran olmadý o rüyamdan. Gülüþlerin iz düþümünde kaldým sadece,sýcak temmuz gecelerini hayal ettim oysa neler neler yapacaktým,neler neler verecektim sana. Var yere aðladým,yok yere deðil,çünkü öðle öðrendim var olana ancak var la gidildiðini...

Derin bir karasýzlýðýn þifrelerine yenildim. Boynumu büktüm turuncu renkli etamin ruhlu bir deliðin içinde bocaladým. Hislerimin resmini,göz yaþlarým elimden aldý. Dudaklarýma verdi bir sessizlik özetinde. Solgun yüzüme dayadým,hasretle öptüm sen kokan resimleri(ni). Geceye söz verdim gözlerin geldi aklýma vazgeçtim,yumruðumu sýkmadan vurdum dar koridorlara. Ötmemiþ bir bülbülün bekaretindeyim artýk sesler hoþ gelmiyor özlemle doldum avuç içinin ýslaklýðýna...

Lekesizce,mertçe,delice sevdim ve inanmaya baþladým artýk demir çarýklarýn asaletine, ondörtlü tutukluðunda kaldým,madalya tadýnda hatýrlanmakta olsa kendi zindanýma çekileceðim,kendi gözlerimde. Artýk yasak bir meyve kokuyor duygularým,cennetten kovulan bir hüzün dinletisi var kulaklarýmda,mümkün mü acaba kendimi sana eklemem,virgüllerin intikamý hiç bitmeyecek,uzun trajik cümlelerde...

Yol uzun söz kýsa,nakarat kýsmýný heceleyerek söyleyen saðýr bir ressam gürültüsündeyim artýk,bir bir dilenci tadýndayým içim yanýyor ve ben üþümeye devam ediyorum. Hayaller o kadar sýcaktý ki,belki de hep masal dinlemek anlamsýz iftar saatlerinde, isimlere takýlmak, akla gelmemek gökyüzünün tadý, Nereden ve nasýl baþladýðý anlaþýlmayan soðuk bir kýþ gecesi rüyasýnýn izmaritine sýkýþan bir duygu, sahur zamanlarýna gizlenen bir ömür. Yýllarýn acýmasýzlýðý nasýl da almýþtý her þeyi , üzülmek çoðu zaman yetmiyor, sevinmekte öyle...

Kýrýþýk silahlara verildi özüm,kabzamda ismin,namlumda sen oldun, sallandým, yenildim,düþtü duygularým gözlerimden,yanýk anonim bir türkü tadýndayým artýk, seni sevmenin cezasýný kendime ödeteceðim... :(

Hakan Kýrbaþ