VE ARTIK RENKLERÝM DE' SEN' LENDÝ...



'bir ikindi vakti,ufkumda güneþ batarken,yýldýzlar bir gözyaþý gibi aktý sensizliðe,baþladý sessiz ve sensiz geçen günlerimin ilk adýmlarý'
Herhangi bir tren boþluðu altýnda býrakýlan sevdalarýn izdüþümü,soðuk ve neþterli bir gece yarýsý,idam edilen duygular ve çelik bir dolapta asýlý duran hüzünlü mor bir þiir senden geriye kalan. hep o eski ve acýmasýz hüzünlü bir þarkýnýn notalarý gezerken,prefabrik kalbine saplanan flu bir rengin esaretinde,o intikam ruhlu gecelerin efendisine yenik düþtüðümden beri dermansýzým artýk. Veda edilirken bilinmezin buselerine. isminin AMORFALYUS TÝTANYUM olduðu söylenirken,en uðurlu günüm olarak gösteriliyordu gazete manþetlerinde o gün. semantik tahliller renklerin ve çiçeklerin manalarýný çözerken intikamýný alkýþlarcasýna köþe baþýnda duran herhangi bir yalnýzlýðým, gökkuþaðý renkli ufkuna takýlýrdý. ve her nedense bir yolcu otobüsü hüznünde þifrelerin girdabýnda boðulurdum her gece. ve bir çýkýþ yolu bulduðumda bir yaným aðýtlar yakarken diðer yanýmla da isminle dua eder ve yalvarýrdým bizi yaratan yaradana. ve sonra sen gelirdin aklýma tekrar,yorgun gecelerimin irinli saatlerinde.korkuyordum mutluydum ama! verilmiþtin ömrüme,ömrüm verilirken kandil kokularýnda bende bir bilinmezi idim son asrýn!!!
Artýk bozulmuþtu mu ne? elestu birabbiküm sualini sorulup,hep bir aðýzdan verilen cevabýmýzdan sonraki kýyýlan nikahýmýz! kara bir haber tadýnda idi her þey. sensiz geçen her günümde,her gecemde,sensiz geçen her þeyimde,sokak lambalarýnýn soðuk ve bir o kadarda kahverenginin acizliði içerisindeydi,her yaným...
Ve bir ýslýk sesinde dýþarýdaki zemheri sevdalarýn ismine inat,gönderirdim sana yalnýzlýðýmýn soy ismini. Ölü bir dudak hissizliði gibi geliverirdin ansýzýn o senli günlerime...bir afyonkeþ gibi Zaloðlu Rüstemle,Golyatý savaþtýrýp ve her ne hikmetse KIRMANÞAH' ý galip getirirdim,her mýsralarýmýn sonlarýna...gönlümün her dar aðacýna,bozkýrlarýn rengini ezberletir ve kanatýrcasýna hediye ederdim,sevdamýn berrak yetimliðini...
Latince bir kelimenin ilk günlerinden arta kalan zamanlarda;dokuz,on dokuz ve yirmi dokuz rakamlarýný tarotlarýn körüklerine verirken hasretle,zalim bir buhran olurdu sensiz geçen her rüyam,bir deniz kýzýyla beraber!
Sonra uyanýrdým soðuk bir geceden sýyrýlýr gibi,sana ve renklere olan aþinalýðým baþlardý her cuma akþamlarýnda perþembe günlerine inat(!) belki bir mavi,belki siyah bir gül,belki kýrmýzý olan benim adým ve belki de beyazlarýn aðzýný baðlayan kýrmýzý bir kurdale...
Sensizlik kansersi bir öksürük gibi iþlerken sensiz geçen her zemheri buðularýnda eridiðimi ve yok olduðumu düþünür aðlardým. bir önceki gece gördüðüm rüyamý anneme tabir ettirir ve tekrar baþlardým sana býrakmadan seni. ve isimsiz künyelerden koparýlan sevdalarýn her birsini,teker teker gömerdim isimsiz vadilerin arasýna. bir Mavera hüznünde idi iki gözüm.ve Meriç tadýnda * tek bir inananý kalmayan, bir dinin son peygamberi* idi yüreðim.
Aranýlan bir sokakta karelerin,dairelerle barýþýk olduðu bir çizgiden öteye geçmezdi ayaklarým ve tekrar sen olurdun demir parmaklýklarýn arasýnda içtiðim,nikotinsiz olan her sen dolu sigarada...
Ve beyaz bir gelinliðin süpürdüðü duygularýmdan arta kalan bir haykýrýþ oldu ismin dudaklarýmda. ve boþ kaldý = balýðý tüketilmiþ bir denizde avlanan balýkçý olan = ellerim. ve anladým ki artýk bundan sonra sensizliðim,gri renkli bir imsak vakti özetinde olacaktý!oysaki benim acýyan,seven,gülen,her filmin sonunda aðlayan,köþe baþlarýndaki dilenci kaðýtlarýnda asilleþen yanýmdýn sen. bütün dünyamý küçültüp,göz yaþlarýmý gölgemle niþanlayan,ömründe ilk defa oruç tutan bir þairin aðýz kokusu gibi öpüyorum o dudaklarýný. takdis ve vecitle...
ve biliyorum ki ceylan göbeðim,isminin her sarýsýnda ve gözlerini her maviliðinde kaybolup giderken ben;yine devam edeceksin sen uzun hummalý yolculuklara...
VE ARTIK DUYGULARI AÐIR YARALI...
VE ARTIK RENKLERÝM DE 'sen' LENDÝ...



Hakan Kýrbaþ