Ýþsiz kalmýþ felek gülerek baktý
Yorgun yüreðime kancayý taktý
Ardýndan omzumu çýkýk býraktý
Açýlmýþtý o an acý kafesi
.
Yoðunda doktorlar çaresiz þaþtý
Suskun gülüþümden kalan tek yaþtý
Çaðrýlan umudum dualar aþtý
Bestelensin derken dönüþ güftesi
.
Anýlar canlandý bir, bir döküldü
Karþýmda Azrail hýrsla dikildi
Yaþam defterime tekrar bakýldý
Dendi ki ''al hadi, son nefesini''
.
Baþýma toplandý bütün sülalem
Hazýrdý çelenkte güller ve lalem
Ömrümden silerken üç, beþ yýl kalem
Yaþýyordum ölüm arifesini
.
Öðrendim yaþama tekrar doðulmaz
Yazgýysa inatçý, baþý eðilmez
Dünya benim olsa hiç deðiþilmez
Yok olduysa uðrun, umudun sesi
.
12 Mayýs 2006
Nesrin Göçmen