Yolunu tanýmadým bu firarî gidiþlerimin
Asýldýðýmý görmedim de þizofrenik rüyalarda
Ve baþka bir ses deðildi bendeki bu gürültü
Kalp atýþýydý sadece ayaklarýmýn altýndaki cansýz yerin
Tükense mürekkebi hârelerimi karalayan kalemin
Bulanýk hava kalýr bir/ kanýmý pýhtýlaþtýran
Yüzüme saplanan ayak izleri nerden/ dilim kesilmiþ
Vakur yürüyüþüydü gölgemin süzülüþü alnýmdan
Yavrusunu koruyan bir anne kadar hýrçýnlaþmamýþtým da
Dört duvarda sallanan ýpýssýz gölge bendim oysa!
Yanýlmýþým (mý?) / yaðma olmuþ dünyalarda vuruluduðum
Kývranýyordum bir kanadý kýrýk kuþ gibi acýnýn kollarýnda
Devþirin bana yüzümü/ varoþlarýn çocuðuyum ben
Benim deðil rüya(m) da görülen bu yüz.

Bir önceki giden yolcu kadar beklenmemiþtim
Adýna esrâr sinmiþ kartal yuvasýndaki “çocuk”um ben
Gösterilseydi bana düþeceðim yer/ gerek kalmazdý tut(un) manýza
Yanýbaþýmda bir gölge/ yüzünde ýsýnan mistik bir dua
Ben miydim? / adýný eþkýyalara ödünç veren esir
Masum da deðilim ruhumda sakladýðým sýr kadar
Çöle yaðmurun düþmesi gibi muhal bir þeydi bu sükût
Dil varýr mý sükûta? / kelimeleri eskimiþ sesler(in) ocaðýnda
Bir o(r) dunun yanarak tutuþmasý kadar kolay bir þeydi tebessüm
Dürülürdü yüzümü buruþturan renklerde ruhum.

Dudaklarý perçinleyen/ susuz bir yakarýþ
Aðladýkça/ gülmesi istifleþen yalnýzlýklar dizilir göz ucuma
Karla karýþýk günah yaðdýran gökyüzü
Serinletemez ateþ kütlelerinde yanan yüreðimi
Dolunayý yutan bir dudak/ pencere ardýnda mahkûm
Çarpar ellerime/ camý ýþýk sanýp da öpen kelebek
Ateþte kývranmasý mýydý/ uyuyan denizin horuldamasý
Ayýn dördüne kuþanmýþ enginlere sarkýtýlan elvân uçurtmalar
Boþlukta bir inilti/ kulaklarý törpüleyen keskin çýðlýk
Hançer geninde patlak veren bu ses/ artýk parmaklarýmýn ar(k) asýnda
Rüyamda her vurulduðunda bir çocuk/ düþerdi omzuma boynum
Ki, yutkunduðumda avucumdaki acýya bezenmiþ telveyi
Serperdim yollara kývrým kývrým olan bakýþlarýmý/ gelmemeniz için.

Mahþere uzanan kelimelerim var/ dudaðýmda öyle daðýnýk
Toplanmasýna an kala vurulduðumu varsaysam/ haince
Yine de aldandýðýmý sanacak bu ruhsuz ücretli köleler
Koskoca bir hüsrandý payýma düþen yine!
Her sarstýðýmda gök/yüzümü mimiklerimle
Dökülen bu gözyaþlarý mizâh mýydý/ gülüþünüze müsebbeb
En büyük acýydý/ beni çýldýrtan kahkahalarýnýzý duymak
Sonu gelen bir mahkûmun son sigarasý gibi
Tezcanlý bitiveriþ misâli bir þeydi bu aðlayýþým
Âvare gezinir harabe kentler üzerinde cirit atan rüzgârlar
Sanki bir kitabýn son sayfasýydý bu tuttuðum gün.

Sahipsiz mi? makilere serilen bu hayatlar/ üþüþüyor insanlar
Garipsenecek ne var ki, aradýðým yolculuk bu deðil oysa
Bana urbalarý kan toplayan nesil gösterildi/ kan(a) bulaþmýþ elleri
Saz benizli çocuklarý öptüðüm dudak
Yarýldý baþlattýðýnýz savaþlarda kýlýç þakýmalarýyla
Tarihe düþülen bir not/ kimin hayatýndan çalýnmýþ?
Neresine sýðdýrayým bu son mehcûr kelimeyi
Bir destaný/ genç asil çocuklar söylüyor þarkýsýný
Býrakýlmýþtý susmalara/ nakaratlarda kilitlenen diller
Her okuduðumda devamý mazide kalan bu þiiri
Karanlýk bir gecenin/ rengi solgun yýldýzlarýn gölgesinde
Yaðmur altýnda serenat hüzün mevsimi
Parçalýyor ruhumu düþen her damlayla
Kalbime sýzan hâlecan/ köpük saçýyor damarlarýma
Alnýmdan silinen öfkeme ne demeli? ey Sen!


Bir hüzündü sanki gök/yüzümle buluþan her yýldýz kümesi
Þiirlerimde kurulan mayýn tarlasýydý her kafiye(m) .