Bir sabah vurulduk! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Cesedimizin yanýnda boþ kovan mermileri buldular. 17 yaþýmýzdý. 18 yaþ umutlarý delindi içimizde , aktý damarlarýmýzdan… oysa, biz…
Kýsmet deðilmiþ… (kýsmet dediðin ne ki? Ne zamandan beri zamansýz ölümleri ‘kýsmet’ diye açýklýyoruz? Neyin acizliði bu? Hangi çýkmaz sokaklarýn karanlýðý?)
Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Adým, Cihan Semizoðlu…
     Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Hava güzeldi. Bahar içimdeydi. Yürüyor, yürüyor, yürüyordum… okuluma… Hani þu ilim irfan yuvasý olana… hani þu, ‘senin geleceðin burada’ diye öðretilene…
     Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… aþk mý bahar kokar yoksa bahar mýdýr aþk kokan? Bilmem… dile kolay 3 sene olmuþ O’nu seveli… diðer çocuk da nerden çýktý þimdi? Neden beni býrakýp ona gitti ki? Oysa ne güzel baþlamýþtý… Neden onu seçmiþken beni arýyor ki? Ne yapmaya çalýþýyor? Beni hala seviyor mu acaba? Off, kafam çok karýþýk…
     Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… güneþ kanýma iþlerken, okul da çekilir mi þimdi? Fizik, matematik, kimya… sýnavlar, sýnavlar, sýnavlar… ezberle ezberle bitmiyor… kapýya dayandý üniversite sýnavý, kazanabilecek miyim? Bir kazansam…
     Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Ahmet de nerde kaldý?
     Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Adým, Ahmet Genç…
     Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… ‘geldim’ dedim Cihan’a… Yürüdük,
Samsun sokaklarýnda… okula doðru… dostluk ne güzel diye düþündüm mü bilmiyorum, hatýrlamýyorum. Cihan’ý kurtarmak için önüne atlamamýn sebebi bu olabilir mi? Hayat ne güzel diye de düþünmüþ olabilirim. Buna raðmen ölüme koþmuþ olabilir miyim? Belki de okuldan þikayet ettim. Hiçbir þey bilemeyeceðim þimdi. Her þey çok ani oldu…     
     Bir sabah elimi kana buladým! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Adým… Bilmiyorum, unuttum þimdi… Gazetelerde ve emniyet tutanaklarýnda geçti sýk sýk ama, hayret hatýrlamýyorum… yaþým, 17… Siyah berem nerde? Tanýnmamalýyým… O’nu ben seviyorum. Cihan da nerden çýktý þimdi? Görecek o gününü, benimle boy ölçüþemeyeceðini anlayacak! Yaptýklarýnýn bedelini ödeyecek! Ölecek!
      Bir sabah elimi kana buladým! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Silahlar hep soðuk ve korkunç mudur diye düþünmedim. 17 yaþýmdayken ve yaþýtým iki insaný öldürürken kaç hayat kararýr hesabýný tutamadým, matematik dersinde öðretmediler. Ölmek ve öldürmek ne zaman, hangi arada derede, kaç yaþýmdayken gözümde bu kadar küçüldü hesaplamadým. Farkýnda deðildim. Deðilim.
      Bir sabah elimi kana buladým! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… doðrulttum silahý Cihan’a… benim kýzýmla görüþmenin bedelini ödeyecek! O sýrada sanýyorum düþünmedim, kadýnlarýn tapulu malým olamayacaðýný. Öðrenmek için bir þansým olmadý sanýrým. Öðretilmedi. Polat Alemdar olsa zaten aynýsýný yapardý… Yapmaz mýydý? Yapardý yapardý… Ahmet nerden çýktý þimdi? Ehhh, madem Cihan’dan taraf, o da görecek gününü…
     Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Cihan’ýn önüne attým kendimi. Onu koruyabilirim sandým. Bu bir oyun sandým. Birazdan ýþýklar sönecek, yönetmen stop diyecek sandým. Birazdan üzerimden akan kaný temizleyip, aydýnlýk bir beyaz gömlek giyip okula gidebilirim sandým. Oyun deðil mi yoksa? Cihaaaaaaaaaaannnnnnnnnn!
     Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… bu korkunç ses nedir diye düþündüm mü bilmiyorum. Sanýrým düþünmedim. Biliyordum çünkü silahýn sesini… nerden biliyordum ki? hani vardý ya Deli Yürekte falan… yoksa Kurtlar Vadi’si miydi? Belki, Irak’tan biliyorumdur. Hatýrlamýyorum þimdi… Cihaaaaaaaaaaaannnn! Cihaaaaaaaaaaaannnn! Cihaaaaaaaaaaaannnn! Hayýýýýýýýýýýýýýrrrrrrrrrr!
     Bir sabah vuruldum! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Ahmet neden tekrarlýyor ismimi? Bu kan nerden akýyor? Yanýyor mu tenim? Caným acýyor mu? Silah sesi korkutuyor mu beni, kulaklarýmda çýnlýyor mu? o an ne düþündüm bilmiyorum. Aþkým için þehit olmuþ sayýlýr mýyým acaba?
      Bir sabah vurulduk! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… Düþtük… hangimiz önce vurulduk bilmiyoruz. Kanlarýmýz birbirine karýþtý mý bilmiyoruz. Gerçekten bizim için ölüm gerekiyor muydu bilmiyoruz. Gerekmiyordu sanýrým.. yapacak çok iþimiz vardý. Görecek günlerimiz… annem, babam çok üzülecek. Peki O’da üzülecek mi? Kanýn rengi, filmlerde olduðundan daha koyu deðil mi diye sorduk birbirimize. Film seti deðilmiþ hayat, anladýk. Öldük. Hissetmiyoruz.
      Bir sabah elimi kana buladým! Bir bahar sabahýydý, ýlýk… iþte bedelini ödedi! Ýþte ölüm, iþte kan! Sevinebilir miyim artýk? Mutlu olabilir miyim? O, benim olacak… Olacak deðil mi? Olmalý… ben sevdam uðruna öldürdüm. Güçlüyüm ben. Haklýyým. Evet, evet benim olacak…
     Bir sabah aðladým! Bir bahar sabahý, ýlýk… Adým, O… saçlarýmý taradým, iyiden iyiye kýsalttýðým okul eteðimi giydim, aynada kendime baktým uzun uzun… güzelim… ikisi de benim peþimde, ne güzel… okuldaki kýzlara bol bol hava atabilirim artýk. Zaten karar veremiyorum ki hangisini sevdiðime… amaaaannn boþver….
      Bir sabah aðladým! Bir bahar sabahý, ýlýk… öldüler, öldürdü… ama ben böyle olsun istememiþtim ki! Ben bu oyun sürüp gitsin istemiþtim. Böyle hayat çok renkli ve heyecanlýydý. Hem o dizilerde de böyle olmuyor muydu? Dizideki kýzlarýn iki aþýðý olmuyor muydu?
     Bir bahar sabahý izledim! Bir bahar sabahý, ýlýk… küçük bir dizi setini andýrýyordu her þey… aþklar, ihanetler, silahlar, dostluklar…
     Bir bahar sabahý izledim! Bir bahar sabahý, ýlýk… pembe adý altýnda, kapkara renkler gören ülkemin gençlerine acýdý içim. Sevginin tanýmýný yalan yanlýþ, eðri büðrü, çarpýk bir zihniyete oturtan 17lik delikanlýlara yandý…
     Bir bahar sabahý izledim! Bir bahar sabahý, ýlýk… ‘bizim zamanýmýzda’ diye baþlayan cümleler duydum, cümleler kurdum… bizim zamanýmýzda, Türkan Þoray’lý, Kadir Ýnanýr’lý Selvi Boylum Al Yazmalýmlar vardý… ‘sevgi emekti, sýcak insan eliydi’ diyen bilerinin sesini duyduk… Biz silahý, ancak kötü adamlarýn eline yakýþýr bildik. Bizim yiðit mahalle delikanlýlarýmýz silahý þiddetle reddederdi hep yeþilçamlarýmýzda… sevdi mi bizim kýzlarýmýz, kendini tek adama adardý. Entrikayý kötü adamlar çevirirdi…
     Þimdi, kan akmayan film yok. Her 24 kareden bir silah taþýyor… Þimdi, içine ihanet karýþmamýþ aþk yok. Ýki insanýn birbirine emek verip, yüreklerini ortaya koymalarý bayaðýlýk biliniyor…
      Bir bahar sabahý izledim! Bir bahar sabahý, ýlýk…bol bol küfür ettim! Sisteme, medyaya, analara babalara, okullara, dizilere, filmlere, tepkisizliðimize…
     Þimdi, nutuk atmak kolay… þimdi, o gençleri baz alýp, zamane bozuk demek kolay… þimdi, bu ‘yeni nesil’e kýzmak kolay… ama biz yarattýk onlarý… onlar bizim eserimiz… onlar bozuk ekonominin, onlar basma kalýp eðitim sisteminin, onlar aþký dostluðu paylaþýmý sýrf reyting alabilmek uðruna iðrenç senaryolarla kirleten ve bize pazarlayan medyanýn, onlar bu çirkefliðe tepki göstermeyen tavýr koyamayan üstüne üstlük oturup bir de güzelce izleyen vurdumduymaz koyun aðabeylerinin amcalarýnýn, ablalarýnýn teyzelerinin eseri!
     Yolunu kaybetmiþ bir nesil var ortada… elinden tutmamýzý bekleyen… biz bu çocuklarýn elini Polat Alemdar’lara vermeye devam edelim ama… Gerçekten! Yoksa televizyona çakýlýp kalýcaz kan görebilmek için. Üstüne üstlük reklamdý, devamý haftayaydý falan derken iþin tadýný kaçýrýyoruz. Ne güzel iþte çocuklar birbirini vursun bizde izleyelim. Kan koksun her yan… Böylesi daha masrafsýz, emeksiz…
     Þimdi çýkýn sokaklara ve bakýn… önce çocuklara… ne oynuyorlar? Saklambaç mý? Hayýr, bu çocuklar ellerinde ki tahtalarý silah yapýyorlar. Bu çocuklar ‘þakacýktan’ birbirlerini öldürüyorlar… ölüm gözlerinde küçülüyor, kolaylaþýyor. Farkýnda deðilsiniz….
     Sonra gençlere bakýn. Sohbetlerini dinleyin… kulak verin! Hayata bakýþlarýnda ki kolaycýlýðý ve ucuzluðu görün… bizi biz yapan Anadolu mirasýný nasýl tükettiklerini, suni gündemlerle nasýl ele geçirildiklerini, bu güzel ülkeye dair hiçbir þey bilmediklerini ve öðrenmeye de hevesli olmadýklarýný, içlerinin nasýl boþaldýðýný görün. Kandan korkmadýklarýnýn farkýna varýn!
     Ve en önemlisi bunun sistemli olarak, bilinçlice, tepkisiz duyarsýz ve kaosa mahkum bir halk olmamýz ve Atatürk’ün Bursa Nutkunda verdiði ‘genç’ tanýmýný yerle bir etmek adýna güçlü eller tarafýndan yapýldýðýnýn farkýna varýn…
Ayrýntýlar, hayat kurtarýr. Ellerinizi, gözlerinizi, yüreðinizi açýn. Hemen þimdi!
Herþey, elimizden akýp gidiyor. Yarýn çok geç olabilir!


Bursa Nutku
Türk Genci, devrimlerin ve cumhuriyetin sahibi ve bekçisidir. Bunlarýn gereðine, doðruluðuna herkesten çok inanmýþtýr. Yönetim biçimini ve devrimleri benimsemiþtir. Bunlarý güçsüz düþürecek en küçük ya da en büyük bir kýpýrtý ve bir davranýþ duydu mu, "Bu ülkenin polisi vardýr, jandarmasý vardýr, ordusu vardýr, adalet örgütü vardýr" demeyecektir. Elle, taþla, sopa ve silahla; nesi varsa onunla kendi yapýtýný koruyacaktýr.
Polis gelecek, asýl suçlularý býrakýp, suçlu diye onu yakalayacaktýr. Genç, "Polis henüz devrim ve cumhuriyetin polisi deðildir" diye düþünecek, ama hiç bir zaman yalvarmayacaktýr. Mahkeme onu yargýlayacaktýr. Yine düþünecek, "demek adalet örgütünü de düzeltmek, yönetim biçimine göre düzenlemek gerek"
Onu hapse atacaklar. Yasal yollarla karþý çýkýþlarda bulunmakla birlikte bana, baþbakana ve meclise telgraflar yaðdýrýp, haksýz ve suçsuz olduðu için salýverilmesine çalýþýlmasýný, kayrýlmasýný istemeyecek. Diyecek ki, "ben inanç ve kanaatimin gereðini yaptým. Araya giriþimde ve eylemimde haklýyým. Eðer buraya haksýz olarak gelmiþsem, bu haksýzlýðý ortaya koyan neden ve etkenleri düzeltmek de benim görevimdir."
Ýþte benim anladýðým Türk Genci ve Türk Gençliði!
Mustafa Kemal Atatürk
Bursa, 5 Þubat 1933